Στις 12 του Μάρτη οι συνταξιούχοι που δεν νοιάζονται µόνο για τον εαυτό τους αλλά και για τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους, πραγµατοποιούν στο Ηράκλειο, παγκρήτια διαµαρτυρία µε στόχο να φωνάξουν, να ακουστούν για τα οικονοµικά τους τα οποία τους κρατούν καθηλωµένους.
Επιθυµούν οι συνταξιούχοι να βρουν ώτα ακουόντων, τα οποία θα κάνουν πράξη, θα βρουν λύσεις, θα δώσουν προοπτική σε όλα όσα ακούσουν από τις φωνές τους, τις ιαχές ή τις κραυγές απελπισίας τους.
Η πρότασή τους είναι συγκεκριµένη και αφορά όχι µόνο τη δυσκολία επιβίωσής τους αλλά και την αξιοπρέπειά τους η οποία είναι πλέον όπως οι ίδιοι λένε, θαµπή και δυσδιάκριτη.
Σε αυτή την πραγµατικότητα, αναρωτιέµαι ποια θέση έχει ή τι προσφέρει η είδηση για το ροζ τριαντάφυλλο από τον κ. Κασελάκη στον επισήµως σύντροφό του. Μία κίνηση προσωπική η οποία έρχεται να σκεπάσει την προσπάθεια του αρχηγού της αξιωµατικής αντιπολίτευσης που αφορά στην ανάδειξη της οδυνηρής καθηµερινότητας για πολλούς πολίτες ανάµεσα σε αυτούς την τραυµατισµένη τάξη των συνταξιούχων.
Η αξία του ροζ τριαντάφυλλου, 25 ευρώ, η οποία όµως ορίστηκε από τον ίδιο τον κ. Κασελλάκη και όχι από την “υπαίθρια πωλήτρια” του, φαντάζει εν πολλοίς υπερβολική. Αναδεικνύει όµως και την αντίληψη του προσώπου το οποίο αξιολογεί έως και συγκρίνει τη δική του οικονοµική δυνατότητα για έκφραση των συναισθηµάτων του, µε τη δυνατότητα των υπολοίπων οι
οποίοι ίσως να κρατούν µερικά ψιλά στην τσέπη του παντελονιού τους για να αγοράσουν ένα κόκκινο γαρύφαλλο το οποίο θα προσφέρουν στον αγώνα τους για διεκδίκηση του µεγάλου τους έρωτα που λέγεται ΖΩΗ.
– ο παρατηρητικός –
Μ π. Λ
