«Η αγάπη μοιάζει
Με δυο ποτήρια
Σε στιγμή ενθουσιασμού
Ντιγκ
Λάμψη
Θρύψαλλα»
Οδ.Ελύτης
Γυναίκες από την Αφροδίτη, άντρες από τον ‘Αρη! Οι διαφορές πολλές, κάνουν καμιά φορά τους «μεν» να δυσανασχετούν με τους «δε» στην προσπάθεια αλληλοκατανόησής τους. Σημείο επαφής; Η ανάγκη τους για αγάπη, ολοκλήρωση και η δημιουργία οικογένειας.
Από την πρώτη στιγμή, όμως, επαφής τους είναι σαν να ξεκινάει μια μάχη…. Ποιος θα υπερτερήσει, ακόμα κι όταν ο έρωτας είναι κεραυνοβόλος, όπου αδιάψευστα περνάει η έντασή του συναισθήματος μετά από μερικούς μήνες ( πλήρους ταύτισης και «ουράνιας ευτυχίας..») όπου το «εγώ» χάνεται μέσα στο «εσύ» και τίποτα δεν τους προειδοποιεί για εκείνο που πρόκειται να ακολουθήσει. Ακόμα και τότε διαδραματίζεται μεταξύ τους ένα παιχνίδι δύναμης και κυριαρχίας.
Είμαστε τόσο απροετοίμαστοι οι άνθρωποι για μια σχέση ουσίας όπου μαζί με το ταίρι μας θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε μαζί στην ζωή « ώσπου να μας χωρίσει ο θάνατος;» Και ,γιατί, αφού ξεκινάει τόσο όμορφα… καταλήγει, σχεδόν πάντα, στον χωρισμό;
Χωρίς να είμαι ειδικός, μόνο από εσωτερική αναζήτηση και παρατήρηση, σκέφτομαι…Είναι το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε καλά τον εαυτό μας και χανόμαστε μέσα στην σχέση χωρίς να θέσουμε τα όριά μας, και αναγνωρίζοντας τις ανάγκες μας και τα «θέλω» μας , να τα κάνουμε κατανοητά και στον άλλο; Κι εκεί χάνεται η επαφή; Ή μήπως η απελευθέρωση της γυναίκας, η οποία σήμερα χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις έχει την δυνατότητα να ευχαριστιέται το σεξ και να αλλάζει συντρόφους χωρίς να την αποκαλέσουν «ελευθέρων ηθών» , όπως παλιότερα, κάνει την σκέψη του να μείνει με έναν σύντροφο πιο επιρρεπή στον χωρισμό, αφού πιο κάτω θα υπάρχουν πολυάριθμοι άλλοι από τους οποίους μπορεί να επιλέξει με αποτέλεσμα να χάνεται η ισορροπία;
Επίσης, κάθε σχέση περνάει από διάφορα στάδια, όπως γνωρίζουμε όλοι, και αν ξεπεράσει εκείνο της απομυθοποίησης , όπου ξαφνικά, από το «ροζ συννεφάκι» όπου βρίσκονταν, έρχονται ξαφνικά και οι δυο αντιμέτωποι με τα «μειονεκτήματα» του συντρόφου τους. Σε εκείνο το στάδιο, και εφόσον ο σύντροφός μας είναι επιλογή καρδιάς, ( σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση , ο χωρισμός είναι το πιο πιθανό σενάριο..) χρειάζεται ωριμότητα για να διαχειριστούμε το γεγονός ότι δεν είναι τέλειος, ούτε «υπεράνθρωπος» ή βγαλμένος από παραμύθι! Χρειάζεται τα πόδια μας να πατάνε γερά στην γη, για να αποδεχτούμε «αναίμακτα» αυτή την αποκάλυψη.
Κι αν το ζευγάρι καταφέρει να επιβιώσει, είναι αρκετά δύσκολο να διατηρήσει μια βιώσιμη σχέση, όπου σημαντικό είναι να επιτευχθεί η απαιτούμενη γόνιμη επικοινωνία, εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες που προσφέρει η μεταξύ τους σχέση, για μια δημιουργική συνύπαρξη.
Και αυτό γιατί; Διότι το ταίρι μας δεν βρίσκεται εκεί για να καλύψει τα κενά μας, ή να γεμίσει τις ώρες μας όταν νιώθουμε μοναξιά, να μας αλλάξει την ζωή και να μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα για εμάς τους ίδιους. Τον δρόμο που οδηγεί στην εσωτερική , δική μας πληρότητα, οφείλουμε να τον διανύσουμε εμείς οι ίδιοι, και μόνο όταν νιώσουμε ολοκληρωμένοι, με μια ζωή που δεν χρειάζεται κάποιον άλλο για να είναι ικανοποιητική, μόνο τότε η σχέση που θα κάνουμε μπορεί να ξεκινήσει από σωστή βάση-αφετηρία.
Διανύουμε μια εποχή όπου η εναλλαγή συντρόφων είναι σύνηθες φαινόμενο και κάθε άλλο από έκπληξη μας προκαλεί. Είναι, αντίθετα, λόγος για να υπερηφανεύεται κάποιος και οι υπόλοιποι του δίνουν τα εύσημα. Είναι, όμως, αυτό το ιδανικό, αυτό που θα κάνει την ψυχή μας να ανατταθεί και να νιώσει ικανοποίηση; Μάλλον, όχι… Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι αν ερωτηθούν, απαντούν πως ψάχνουν εκείνον τον «ένα» σύντροφο, τον μοναδικό, που θα ενσωματώνει όλα εκείνα που ζητάνε…το άλλο τους «μισό»….και με τον οποίο θα περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους, ως τα βαθιά γεράματα. Γιατί η ζωή είναι ωραία όταν την μοιράζεσαι. Αγάπη, αποδοχή ,ειλικρίνεια, ελευθερία , σύνδεση είναι κάποια από τα συστατικά μιας υγιούς σχέσης!! Και η ευτυχία δίπλα στο ταίρι μας ίσως να’ ναι άμεσα συνδεδεμένη με την αγάπη για τον ίδιο μας τον εαυτό!
