Σ’ ένα κόσμο αυτοκαταστρεφόμενο

Αλλά και της καθημερινής και κυριακάτικης αγαπητικής ανάστασης, κάθε πραγματικού χριστιανού που πρέπει ν’αντιμετωπίζει την αγάπη και την ύψιστη εντολή που με το βάθος και την ουσία της κατά τον ιερό Χρυσόστομο ανασταίνει καθημερινά τις βεβαρυμένες ψυχές και συνειδήσεις των ανθρώπων.

ΕΝΑΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Νυνί δε μένει
Πίστις, ελπίς, αγάπη,
τα τρία ταύτα
μείζων δε τούτων η αγάπη
(Α΄ Κορινθ ιγ΄ 13) Επιστολή Απ. Παύλου
Την αγάπη και τον ύμνο της μας τη χάρισε σε βιβλίο-με διασκευή και επιμέλεια: Ο Πρεσβύτερος ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΟΣ (εκδόσεις ΠΑΡΡΗΣΙΑ) με γενικό τίτλο ΑΓΑΠΗ.
Στο προλογικό σημείωμά του γράφει:
Το 13ο κεφάλαιο της Α Κορινθίους επιστολής αποτελεί μια απόπειρα  του Αποστόλου Παύλου να σημανθεί με λέξεις και έννοιες ένα κατ’ εξοχήν  θείο δώρο, που προσδίδει νόημα ζωής και περιεχόμενο, η ΑΓΑΠΗ.
Ο Παύλος διασαφηνίζει τη σημαντικότητα της πιο μεγάλης αρετής, της αγάπης.
Αντιπαραθέτοντας την τραγικότητα των συνειδήσεων που βιώνουν και τις καταστάσεις του Μίσους.

ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Με τα κύρια γνωρίσματα της αγάπης να είναι:
Η αγάπη να υπερβαίνει τις τραγικές σκοπιμότητες της γεωγραφίας των παθών, ενός κόσμου αδίστακτου και σκοτεινού τροφοδοτεί την τρυφερότητα, ενισχύει την εγκαρδιότητα, επαινεί την προσπάθεια, αρνείται την απολυτότητα και τον υπερτονισμό και απεκδύεται τον ζηλωτισμό. Ξέρει η αγάπη, η παγερότητα, η απάθεια και η υπεροψία καταστέλλουν την προσφορά και την διακονία.
Γιατί η αγάπη γνωρίζει ένα μέτρο. Να αγαπά δίχως μέτρο. Δεν εγκλωβίζεται σε τύπους, δεν λειτουργεί προσχηματικά αλλά μετέχει σε συνεργασία της συμφιλίωσης…  Με κύρια γνωρίσματα της χριστιανικής αγάπης να είναι:
Η μακροθυμία. Χωρίς να παραμένει σε λάθη ή σε παράλειψη ή απιστία των άλλων

Η ΑΝΕΞΙΚΑΚΙΑ ΔΕΝ ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΕΙ ΣΤΙΣ ΕΧΘΡΟΤΗΤΕΣ
Η ανεξικακία. Δεν αποδίδει στις εχθρότητες ή στις προσβολές των άλλων.
Με καρτερικότητα δεν επιτίθεται στις ιδιοτέλειες ή στις ατυχίες των άλλων.
Ο Θεός είναι αγάπη στα λάθη, στις παραλείψεις, στις αμαρτίες των ανθρώπων. Δεν ανταποδίδει τιμωρίες, δεν συμπεριφέρεται άσπλαχνα, δεν  εξουθενώνεται αφιλάνθρωπα.  Προσμένει την επιστροφή, μακροθυμεί με επιείκεια, ελπίζει  την αλλαγή, θεραπεύει, ανακουφίζει.
Η θεία αγάπη είναι ο οδοδείκτης του χριστιανού, μικραίνει αυτός, για να αναδυθεί ο άλλος. Χλευάζεται, για να ευλογηθεί, συμπάσχει, αγκαλιάζει, υπομένει. Δεν μαραζώνει όταν παραγκωνίζεται, δεν ασχημονεί όταν περιφρονείται. Κανένα δεν καταδικάζει. Πάντα εξυπηρετεί. Πενθεί για την κακία, χαίρεται για την επιτυχία, βοηθάει προς την ενότητα. Στηρίζει  την κοινωνία της αγάπης. Αλλά η αγάπη η χριστιανική δεν θέλει να άρχει και να εξουσιάζει.

Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΔΥΝΑΣΤΕΥΕΙ
Πολύ περισσότερο δεν δυναστεύει αλλά ενισχύει την συνύπαρξη των ανθρώπων και συνεχώς οραματίζεται την κοινωνία της αγάπης.
Για να είναι η αγάπη που μεταγγίζεται από την σταυρωμένη αγάπη του Χριστού για να γίνει το εφαλτήριο της ζωής και της ελπίδας.
Ο πρεσβύτερος Ηλίας Ι. Διακουμάκος έγραψε ένα ωραίο αναστάσιμο αλλά και τόσο εξηγητικό για όλες τις διαστάσεις της εφαρμοσμένης έκφρασης της καθημερινής αγάπης για την οποία σχεδόν όλοι οι εκκοσμικευμένοι χριστιανοί ομιλούν αφηρημένα, χωρίς να την εφαρμόζουν και να τη βιώνουν συγκεκριμένα.
Μη έχοντες την εσωτερική δύναμη να την ακολουθήσουν γιατί η ουσιαστική πραγματικότητα είναι δύσκολη να εφαρμοστεί γιατί απαιτεί πνευματικό αγώνα να εφαρμοστεί για να γίνει καθημερινή ανάσταση και Πάσχα για τον καθένα που πραγματικά ΑΓΑΠΑ!

ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΚΟΡΥΦΩΝΕΤΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ
Αλλά τι είναι Πάσχα που γιορτάζουμε και φέτος;
Στο βιβλίο (που παρουσιάσαμε προχθές) Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, του έμψυχου και αφοσιωμένου στην Ορθοδοξία, εκλιπόντος Γάλλου καθηγητή στο Παρίσι, του Olivier Clement αναφέρει γα το ΠΑΣΧΑ (σελ. 104-106) τα εξής:
«Ορισμένες εορτές έχουν μια ιδιαίτερη εμβέλεια: έτσι, τα τριαδικά Θεοφάνεια, η Μεταμόρφωση και η Πεντηκοστή έχουν την δική τους ιδιαίτερη και μεγάλη αξία. Όμως, η λειτουργική χρονιά κορυφώνεται με το ΠΑΣΧΑ, για να μετατρέπεται κάθε πιστός σε μάρτυρα της ανάστασης όπου, μετά τον ενταφιασμό του Χριστού εκτυλίσσεται και εγκαθίσταται η αέναη ειρήνη του «Λευκού Σαββάτου»».

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΜΕ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Του πνευματικού Σαββάτου «η γη σείεται από τρόμο, τα βράχια λιώνουν, πολλοί τάφοι ανοίγουν και τα σώματα των αγίων ευφραίνονται».
Τα βάθη της κόλασης θρηνούν και οι Μυροφόρες κραυγάζουν: «Αυτό το Σάββατο είναι ευλογημένο, γιατί ο Χριστός αναπαύεται για να αναστηθεί….»
Η παλιά παραμονή του Πάσχα με τα μεγάλα σε διάρκεια προφητικά και τυπολογικά αναγνώσματα της Παλαιάς Διαθήκης γιορτάζεται τώρα το  πρωί του Μεγάλου Σαββάτου… αλλά τη νύχτα του Πάσχα αναδύονται, στη σύντομη πρώτη λειτουργία οι γρήγορες χορευτικές στροφές του ΠΑΣΧΑΛΙΝΟΥ κανόνα που αποδίδονται στον Ιωάννη τον Δαμασκηνό: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ…. με τη σημαία της ΑΓΑΠΗΣ.
Της αγάπης  που δεν είναι αίσθημα αλλά βίωμα, όπως είπε σε μια σημαντική ομιλία του με θέμα την αγάπη, ο σημαντικότερος πνευματοφόρος ποιητής μας  Νίκος Καρούζος.  Θεωρώντας ότι η αγάπη είναι πάνω από όλα  απεριόριστη όπως το σύμπαν, που είναι κάτι συνεχώς ανοικτό και ελεύθερο και δεν υπάρχει νομίζω λέξη που να αναδείξει πληρέστερα τούτο το ανοικτό και συνεχώς ελεύθερο εκτός από την αγάπη, γιατί η αγάπη φανερώνεται αίροντας τις αντιθέσεις, απορρίπτοντας κάθε βολικότητα και είναι πάνω απ’ όλα η αγάπη ανάγκη να στοχαζόμαστε όσο πάει βαθύτερα τα υψηλά της ψυχής, αν θέλουμε να κατακτήσομε και τα χαμηλότερα. Αγάπη όμως δεν είναι για τον πλησίον ακριβώς, αλλά είναι  βαθύτερα ο ορισμός εκείνος που μας εναρμονίζει με τον πλησίον όπως και με ένα περαστικό σύννεφο. Η αγάπη δεν είναι πράξεις και ας φαίνεται παράλογο, είναι βίωμα, είναι δρόμος εσωτερικός που μέσα του κυκλοφορεί και η πράξη, που πλανιέται τρίσβαθα στη ροή της ιστορίας, τώρα βρισκόμαστε σε πολύ κρίσιμη καμπή, τα άτομα των κοινωνιών και η παγκόσμια ηγεσία πρέπει να διεξάγουν τον αγώνα για την πραγματική αγάπη.
Αλλά στο επόμενο θα συνεχίσουμε με το βιβλίο της αγάπης ως παράγοντας της κοινωνικής προόδου και ανάπτυξης των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, ένα έργο με βασικό εισηγητή τον Χανιώτη φιλόσοφο της θρησκείας Μιχάλη Μακράκη.