ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ Ν. ΧΑΝΙΩΝ “Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ”
Η Σμύρνη μέχρι το 1922, ήταν μία πόλη με έντονα κοσμοπολίτικο χαρακτήρα. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, που βρίσκεται στο κέντρο των μικρασιατικών ακτών, διευκόλυνε τη μεταφορά των παραγόμενων αγαθών από τα διάφορα κέντρα της Μικράς Ασίας, στην αρχή με καραβάνια καμήλων και μετά με το σιδηροδρομικό δίκτυο. Από τα μέσα του 19ου αιώνα και μέχρι την καταστροφή της, η Σμύρνη αποτελεί το μεγαλύτερο λιμάνι της ανατολικής Μεσογείου.
Ζούσαν εκεί , άνθρωποι διαφόρων εθνικοτήτων, οι οποίοι ασχολούνταν κυρίως με το εμπόριο. Έλληνες , Φράγκοι , Μουσουλμάνοι, Αρμένιοι, Ισραηλίτες κτλπ. και αυτή η διαπολιτισμικότητα , ήταν ο λόγος που η Σμύρνη είχε μία άλλη «προσωπικότητα».
Ο ελληνισμός της Σμύρνης μέσα σε ένα τόσο ανεπτυγμένο οικονομικά αλλά και πολιτιστικά περιβάλλον , ήκμαζε και αναπτύσσονταν με ταχύς ρυθμούς.
Οι Σμυρνιοί ήταν άνθρωποι φιλομαθείς ,χαρακτηριστικό δείγμα της αγάπης τους για την καλλιέργεια και την γνώση , ήταν τα σχολεία που υπήρχαν εκεί καθώς και οι σχολές.
Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε , το Ομήρειο Παρθεναγωγείο , την Ευαγγελική Σχολή, το Φιλολογικό Γυμνάσιο , καθώς και το Ιωνικό Πανεπιστήμιο , το οποίο δυστυχώς δεν πρόλαβε να λειτουργήσει.
Ήταν όμως και άνθρωποι που αγαπούσαν τις τέχνες. Το θέατρο, το τραγούδι, η μουσική ήταν σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Στην Σμύρνη υπήρχαν θέατρα, όπερα, αλλά και κινηματογράφος.
Χαρακτηριστικό κομμάτι της Σμύρνης , ήταν η προκυμαία, το περίφημο Και.
Εκεί βρισκόταν πλήθος κοσμικών κέντρων , στα οποία έπαιζαν μουσική διάφορες ορχήστρες, διάφορες λέσχες , καθώς και το Θέατρο της.
Το 1922 η Σμύρνη, δίχως τα προάστια και τα τριγύρω χωριά, αριθμούσε 370.000 κατοίκους, εκ των οποίων οι 165.000 ήταν Έλληνες, οι 80.000 Τούρκοι, οι 55.000 Εβραίοι, οι 40.000 Αρμένιοι, οι 6.000 Λεβαντίνοι και οι 30.000 διάφορες άλλες εθνικότητες
