∆εκαπενταύγουστο του έτους 1952. Η αφεντιά µου, 17 χρόνων, συµµετέχει στην πρώτη µεταπολεµική- µετεµφυλιακή οργανωµένη διάβαση της Σαµαριάς από τον Ορειβατικό Χανίων. Ξεκίνηµα λίγο έξω από τους Λάκκους, αφού δεν υπήρχαν δρόµοι, και πρώτη διανυκτέρευση στον Άγιο Νικόλαο.
Ως µετά τα µεσάνυχτα γλέντι στη µικρή πλατεία µε φωτιές µε τεράστιες φλόγες όπως και σε άλλες διανυκτερεύσεις. Στ’ αλήθεια πώς δεν καήκαµε. Μας «συνόδευσαν» και δυο χωροφύλακες µε τον φόβο µήπως κρύβεται ακόµη εκεί κάποιος αντάρτης µετά τη φοβερή µάχη του φαραγγιού. Κανένα πρόβληµα όπως το ίδιο και αµέτρητες διαβάσεις µέχρι την ίδρυση του δρυµού.
Πρώτη Απριλίου 1998. Οργάνωση της πρώτης σύγχρονής πανηγύρεως στο εκκλησάκι της Οσίας Μαρίας την ίδια ηµέρα της γιορτής µε διανυκτέρευση στο χωριό και µε τον θρυλικό παπα-Γιώργη. Για τις πολλές διαβάσεις από το ποτάµι το νερό ως το γόνατο και πιασµένοι χέρι-χέρι. Κανένα πρόβληµα.
∆ιαβάση µε την κόρη µου πέντε χρονών µε κανένα πρόβληµα. Μια ζωή δύσκολη και τυραννισµένη οι κάτοικοι εδώ ως το 1962 και µε δυστυχήµατα από γκρέµισµα χωρίς ΠΟΤΕ κανένα πρόβληµα από καταπτώσεις και µε συχνές µεταβάσεις στην Αγία Ρουµέλη για προµήθειες χειµώνα καλοκαίρι. Κανένα πρόβληµα. Σχολική περίοδο τα παιδιά του δηµοτικού που από Σαµαριά τα είχαν να διαµένουν στην Αγία Ρουµέλη κάποιες φορές λαχταρούσαν το χωριό τους και έφθαναν ως αυτό χειµώνα κρατώντας ένα ραβδί για βυθοµέτρηση του νερού. Κανένα πρόβληµα.
Προβλήµατα από γκρεµίσµατα σε απότοµες πλάγιες αλλά ποτέ από πτώσεις λίθων. Στις σχεδόν ενενήντα διαβάσεις µου µέχρι τα 78 µου κανένα πρόβληµα προσωπικά ή στα γκρουπ του ορειβατικού. Στους αριθµούς διαβάσεων κατ’ έτος που υπάρχουν στοιχεία από το 1981, και µε υπολογισµό κατά προσέγγιση των προηγούµενων χρονών ως το 1962, στα χρόνια του δρυµού που πέρασαν το φαράγγι περίπου δεκαπέντε εκατοµµύρια άνθρωποι µε σχεδόν τριάντα εξακριβωµένα σοβαρά περιστατικά. Όχι φυσικά εξαρθρώµατα ή παθολογικά. Με τη στατιστική δύο περιστατικά ανά εκατοµµύρια επισκεπτών!
Ως ανέφερε ο καταξιωµένος επιστήµονας Ε. Λέκκας η πραγµατικότητα είναι: «Τους φυσικούς κινδύνους δεν µπορούµε να τους µειώσουµε. Ακούµε κάποιες φορές ότι µπορούν να κάµουν κάποια έργα για να τους µειώσουµε. Αυτό είναι κάτι που δεν γίνεται»…
Στην τελευταία συνέντευξή του αναφέρθηκε στο µήκος του φαραγγιού τα 14 χιλιόµετρα σαν να είναι είκοσι οκτώ, υπολογίζοντας φυσικά κάθε πλευρά του χωριστά αφού ο κίνδυνος δεν είναι στη µέση. Ο κίνδυνος όµως στα πρώτα επτά χιλιόµετρα, ως το χωριό, δεν υπάρχει αφού τα πρανή δεν είναι κατακόρυφα άλλα κατάφυτα από πεύκα. Μόνο σε κάποιο κοσµογονικό σεισµό. Μετά την Όσια Μαρία ο µεγάλος κίνδυνος είναι από πτώσεις λίθων από τα αγρίµια των αριστερών γκρεµνών.
∆εν υπάρχει κίνδυνος σε όλη την υπόλοιπη διαδροµή αλλά κυρίως στις πόρτες. Όταν βρέχει πολύ δυνατά δεν σηµαίνει ότι θα ξεκολλήσουν βράχια. Μπορεί να έχουν «ανοίξει» και να πέσουν µετά από ηµέρες, ίσως ηλιόλουστες.
Στην Κεφαλοβρυσιά π.χ. αριστερά δεν υπάρχει κίνδυνος άλλα µόνο δεξιά όπου οι πηγές και συνήθως καθίζουν πεζοπόροι για ξεκούραση. Ακόµη αναφέρθηκε κάποια φορά για χρήση… από κράνη. Ας µη γινόµαστε αστείοι. Στον Όλυµπο µόνο φέτος έχουν γίνει δύο θάνατοι από πτώση και πτώση λίθων και όµως δεν απαγορεύεται η άνοδος. Η διαφορά βέβαια είναι ότι εκεί δεν είναι ελεγχόµενη περιοχή µε εισιτήριο.
Ας οργανωθεί λοιπόν καλύτερα το σύστηµα ώστε να κλείνει το φαράγγι ΜΟΝΟ σε σοβαρές καταιγίδες ή σεισµικά φαινόµενα. Όλες αυτές τις ηµέρες στα δελτία ειδήσεων τηλεοπτικών σταθµών κέντρου αναφέρονταν οι µετεωρολόγοι για φαινόµενα στην άλλη Ελλάδα και ούτε µια φορά καν για βροχές στην Κρήτη. Αν δεν είναι δυνατή η αντιµετώπιση, τότε ας επανέλθει η διαχείρισή του στη ∆ασική Υπηρεσία.
Υ.Γ.
∆εν είναι δυνατόν βιοπαλαιστές µικροεπιχειρηµατίες στην Αγία Ρουµέλη να πλήττονται όταν εργάζονται έξι µήνες για να ζήσουν δώδεκα. Ούτε αυτοί στον Οµαλό και ούτε στα λαϊκής βάσης πλοιάρια της συγκοινωνίας.
