Αµέτρητες οι αναµνήσεις στα εβδοµήντα χρόνια αγάπης στα Σαµαριά.
∆ιέλευση µε… αεροπλάνο.
Είναι πολλά τα χρόνια. Έχω χάσει τον λογαριασµό. Πάντως θα είναι τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του πολεµικού αεροδροµίου στο Ακρωτήρι. ∆ιοικητής ένας θαυµαστός άνθρωπος που αγάπησε τη χανιώτικη φύση και φίλιωσε µε τους ορειβάτες. Αν θυµάµαι καλά το επίθετο, Λαµπρόπουλος. Είχε έλθει στα γραφεία και σε δυο-τρεις µεγάλης πεζοπορίας εκδροµές. Επιθυµία του το φαράγγι της Σαµαριάς και γι’ αυτό δήλωσε συµµετοχή στην, όπως κάθε χρόνο, προγραµµατισµένη από τον Ορειβατικό διήµερη διέλευση. Τρεις µέρες πριν, άτυχος, δεσµεύτηκε από την υπηρεσία για την Κυριακή στην Ελευσίνα. Αρχίσαµε λοιπόν την κατάβαση από το Ξυλόσκαλο το Σάββατο απόγευµα για την, ως συνήθως, διανυκτέρευση στον Άγιο Νικόλαο, όποτε βαρύς θόρυβος αεροπλάνου που πραγµατοποιούσε γύρους πάνω από την περιοχή ακούστηκε άλλα λόγω των δέντρων δεν το βλέπαµε. Κάποια στιγµή αυτό φαίνεται να ‘‘βούτηξε’’ από την κορυφή Στριφοµάδι, πάνω από την πηγή Λινοσέλι, και µε τον θόρυβο, της µηχανής του συγκλόνισε τα φαράγγια. Πέρασε χαµηλότερα από το Ξυλόσκαλο και το είδαµε πλέον, όταν πλησίον στο χωριό Σαµαριάς, άρχισε την ανύψωση. Ασφαλώς θα είχε προκαλέσει κάποιες κατολισθήσεις στα γκρεµνά του Σαπηµένου-Γκίγκιλου.
Έτσι για πρώτη και µοναδική φορά λάτρης του φαραγγιού του πέρασε το πρώτο τµήµα του µε πολεµικό αεροπλάνο. ∆εν έχω ιδέα τι τύπου αεριωθούµενοήταν.
Μέχρι τον πόλεµο το φαράγγι αναφερόταν στα δυο. Το πρώτο τµήµα σαν φαράγγι Σαµαριάς και το µετά το χωριό σαν τέτοιο Αγίας Ρουµέλης.
Και κάτι ακόµα να γελάσουν τα χείλη µας. Στο φυλάκιο του χωριού Σαµαριάς υπάρχει βιβλίο επισκεπτών που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν. Πρέπει να έχουν συγκεντρωθεί πολλά προηγούµενα και ίσως θα ήταν καλό κάποιος να επιλέξει τις καλύτερες κρίσεις, ακόµη και µε µεταφράσεις, για µια σχετική έκδοση. Στην τελευταία σελίδα, τότε που το ξεφύλλισα, είχε γράψει επώνυµα ένας Ανωγιανός που, παρ’ ότι είχε µόνο το µισό φαράγγι διασχίσει, φαίνεται να τα χρειάστηκε. Έγραψε λοιπόν τη µαντινάδα του:
«Να ‘ναι καλά η Σαµαριά
καλά κι κόσµος όλος
φαράγγι δεν ξαναπερνώ
γιατί µου βγήκε ο κ…ς.»
Αντώνης Πλυµάκης
90 χρόνων
Υ.Γ.
Θυµήθηκα ακόµη τον αείµνηστο θρυλικό πιλότο της πολεµικής µας αεροπορίας Χανιώτη Γεώργιο Παπαδάκη Ίκαρο, το 1955, που συµµετείχε στις επιδείξεις του ακροβατικού σµήνους της εποχής κάτω από τη γέφυρα του Ισθµού της Κορίνθου.
Μέτα την αποστρατεία του ίδρυσε το µεγάλο τουριστικό συγκρότηµα ΡΙLΟΤ στη Γεωργιουπόλη.
