Σα να μην πέρασε μια μέρα

Iδια κι απαράλλακτη, ή μήπως χειρότερη; Ο λόγος για την εικόνα της πόλης των Χανίων αλλά και του συνόλου του νομού, έναν χρόνο μετά την “αλλαγή φρουράς” σε Δήμο και Αντιπεριφέρεια.
Πιστή στο… στίγμα που είχε δώσει προεκλογικά, η Δημοτική Αρχή Χανίων αναλώθηκε σε επικοινωνιακού χαρακτήρα ενέργειες, επιχειρώντας κατά καιρούς να “σηκώνει σκόνη” με… καυγαδάκια, ελπίζοντας αυτό να λειτουργήσει ως παραπέτασμα καπνού απέναντι στην απραξία που χαρακτήρισε τους 12 πρώτους μήνες της θητείας της.
Είναι πάντως κι αυτό ένα ταλέντο· το να επαναλαμβάνεις τα ίδια και τα ίδια, χωρίς να λες τίποτα ουσιαστικό.
Πώς περιορίζει όμως τη φθορά της η Δημοτική Αρχή; Βλέπει εχθρούς παντού, κουνά το δάχτυλο κι αντλεί ακόμα από τη δεξαμενή των δρομολογημένων έργων που άφησε ο κ. Βάμβουκας. Μέχρι κι αυτή να στερέψει…
Κι αν στο δημαρχείο της πόλης ακουλούθησαν την “Κυρανάκειο” σχολή, στην Αντιπεριφέρεια τα πράγματα είναι πιο “ορθόδοξα”. Ούτε σέλφι, ούτε κοινωνικά δίκτυα. Αντε πού και πού κανένα τραπέζωμα.
Μπορεί οι έτοιμες μελέτες που άφησε πίσω του ο κ. Βουλγαράκης να έμειναν αναξιοποίητες, μπορεί οι πολίτες της ενδοχώρας να διαμαρτύρονται για την ανυπαρξία έργων, όμως ο περιφερειάρχης πρέπει να είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου.
Ποιος να του το λεγε, πως όταν θα σήκωνε τα χέρια ψηλά απέναντι σε ερωτήσεις για ανισόρροπη ανάπτυξη της Κρήτης, θα είχε δίπλα του έναν αντιπεριφερειάρχη Χανίων να κουνά συγκαταβατικά το κεφάλι του…
«Σταύρο μου», «Νίκο μου»… Τσάι και συμπάθεια.
Και του χρόνου να ’μαστε καλά!