Sacrificio της Μαρίνας Λυκούδη

Μυθιστορηματικό το έργο της Μαρίνας Λυκούδη, φιλολόγου, ψυχολόγου, παιδαγωγού και συζύγου του αγαπητού επί τιμή πρέσβη Βασίλη Σημαντηράκη. Είναι ένα βιβλίο ιδιαίτερο, συναρπαστικό και ωραίο.
Το μυθιστόρημα δεν είναι παραμύθι. Είναι ένα κράμα ιστορίας (ιστορικών γεγονότων) και μύθου. Στο έργο αναφέρεται μια θυσία. Πραγματική ανθρωποθυσία των Ινκας.
Η συγγραφέας μελέτησε την ιστορία των Ινκας από πλούσια βιβλιογραφία. Τα ιστορικά στοιχεία που την αφορούσαν τα συνέδεσε, τα έκανε ραψωδία και τα αποδίδει πολύ παραστατικά με τον δικό της φιλολογικό και λογοτεχνικό τρόπο. Δίνει μια ζωντάνια που συναρπάζει. Με την αξιοθαύμαστη γραφή της, μίλησε η θυσιασμένη κόρη, η κόρη του Ηλιου, η ιέρεια του Θεού του βουνού, η αρχοντοπούλα των Ινκας. Η 14χρονη έφηβη και ωραία, αγκαλιασμένη από τους πάγους για πέντε αιώνες σε μια κορυφή των Περουβιανών Ανδεων σε υψόμετρο 6.380 μ. Ακέραιη σωματικά, στεγνή, μουμιοποιημένη από την πίεση των πάγων και των αιώνων.
Η εν λόγω Αρχοντοπούλα έζησε πριν 500 περίπου χρόνια. Ο “πολιτισμός” δεν είχε φτάσει στην πατρίδα της, η ανθρωποθυσία σε δράση.
Θυσιάστηκε για να εξευμενιστούν τα πνεύματα που έσειαν τη γη και έδειχναν την οργή τους με φωτιά, στάχτη, καπνούς και λάβα.
Η θυσία έγινε με όλο το τελετουργικό τυπικό. Βρέθηκε με όλα τα στολίδια της, χρυσά κοσμήματα, λαμπρά φορέματα.
Ο Ηλιος μάλλον τη λυπήθηκε, δεν ήθελε να διαλύσει το παρθενικό κορμί της. Ο ουρανός δάκρυσε, τα δάκρυα πάγωσαν και τη σκέπασαν με τόνους πάγου και διατήρησαν το κορμάκι της για πέντε αιώνες.
Βρέθηκε από επιστήμονες, της έδωσαν το όνομα Χουακίνα. Φυλάσσεται σε ψύξη στο Μουσείο της πόλης Αρεκίπα του Περού για να τη βλέπουν οι τουρίστες. Την είδε και η συγγραφέας. Οπωσδήποτε τη συγκίνησε σαν γυναίκα, σαν μάνα, σαν εκπαιδευτικό και σαν συγγραφέα. Γι’ αυτό έγραψε το βιβλίο, γι’ αυτήν έγραψε το βιβλίο.
Λατινόγλωσσος ο τίτλος που σημαίνει θυσία.
Οποιος το διαβάσει ρουφά λαίμαργα και άπληστα το περιεχόμενο, γιατί από τα κείμενα μιλά η αρχοντοπούλα με λεπτομέρειες. Μας διηγείται όχι μόνο την τραγική της ιστορία, αλλά και την ιστορία του λαού της. Και τη θυσία του πολιτισμού τους από τους κονκισταδόρες.
Ο ανθρωπολόγος καθηγητής με την ομάδα του τη βρήκαν, τη φρόντισαν να μη διαλυθεί, βρήκαν επιστημονικά την ηλικία της. Την τοποθέτησαν στο μουσείο σε διαφανή ψυκτική λάρνακα. Η συγγραφέας της έδωσε φωνή, της έδωσε τον λόγο. Με αριστοτεχνικό τρόπο μιλάει η κόρη. Μάλιστα μερικές λέξεις τις λέει στη γλώσσα της, γι’ αυτό υπάρχει στο τέλος του βιβλίου 4σέλιδο γλωσσάρι. Αφού διάβασα το βιβλίο, έχω πλήρη αίσθηση ότι πήγα στο Περού και γνώρισα όχι μόνο τη χώρα, αλλά και την πολιτισμική φυσιογνωμία του λαού των Ινκας.
Πολύ ευχαριστώ για το βιβλίο και θερμά συγχαίρω για την ωραιότατη προσπάθεια της συγγραφέως.