Οι πανεπιστηµιακοί τις περισσότερες φορές είναι αφοσιωµένοι στις µελέτες τους και στο ακαδηµαϊκό τους έργο.
∆εν είναι πάρα πολλές οι φορές στην ιστορία, που ακαδηµαϊκοί συµµετέχουν λ.χ. σε βοµβιστικές ενέργειες για να αντιµετωπίσουν έναν αυταρχικό καθεστώς.
Η επιστηµονική εργασία τούς αφοµοιώνει πολύ συχνά και ο φόβος της απώλειας της έδρας, που µε κόπο κατέλαβαν τους αποθαρρύνει από δραστικές ενέργειες, ενώ κάποιοι µπορεί να έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για την αλλαγή µίας κατάστασης.
Μια από τις εξαιρέσεις στην ελληνική περίπτωση της απριλιανής δικτατορίας ήταν ο καθηγητής Σάκης Καράγιωργας.
Ο Καράγιωργας γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας το 1930.
Βιώνοντας δύσκολα παιδιά χρόνια, καταφέρνει να εισαχθεί στην ΑΣΟΕΕ µετά την ολοκλήρωση των εγκυκλίων σπουδών του.
Εκπονεί µεταπτυχιακό στο London School of Economics και στη συνέχεια γίνεται καθηγητής της (τότε) Παντείου Σχολής, στην έδρα της δηµοσίας οικονοµικής.
Ευθύς µετά την επιβολή της δικτατορίας, ο Καράγιωργας αναπτύσσει αντιδικτατορική δράση µε πύρινους λόγους κατά του καθεστώτος εντός των πανεπιστηµιακών αµφιθεάτρων, ενώ ιδρύει µαζί µε άλλους επιφανείς κεντρώους την αντιχουντική οργάνωση ‘‘∆ηµοκρατική Άµυνα’’.
Απολύεται από την Πάντειο για τη δραστηριότητα αυτή, ενώ κατόπιν προχωράει σε τοποθετήσεις κροτίδων σε µία προσπάθεια να πλήξει το καθεστώς.
Τον Ιούλιο του 1969 µια πρόωρη έκρηξη τού ακρωτηριάζει το δεξί χέρι και του προκαλεί τραύµατα στο κεφάλι και στο αυτί.
Η ασφάλεια της Χούντας τον συλλαµβάνει και τον ανακρίνει, χωρίς ακόµη να έχει αναρρώσει.
Καταδικάστηκε µε την ποινή των ισοβίων δεσµών από έκτακτο στρατοδικείο, αν και προτάθηκε η ποινή του θανάτου, τελικώς δεν του επιβλήθηκε, υπό τον φόβο αντιδράσεων.
Θα αποφυλακιστεί το 1973 µετά από χορήγηση γενικής αµνηστίας.
Στην µεταπολίτευση συνεργάζεται αρχικά µε το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει τις οικονοµικές µελέτες του στην σχολή της Παντείου.
Απεβίωσε το 1985 στις 17 Αυγούστου.
Ο Καράγιωργας υπήρξε από τους πανεπιστηµιακούς που δεν κλείστηκαν στο γραφείο τους αδιαφορώντας για το τι συµβαίνει έξω απ’ αυτό.
Επέλεξε να αντισταθεί στη Χούντα όχι µόνο θεωρητικά ή µέσω κειµένων, αλλά και πρακτικά µέσω βοµβών, γνωρίζοντας το ρίσκο για αυτόν και τους γύρω του.
Ήταν άνθρωπος όχι µόνο της θεωρίας αλλά και της πράξης.
Και σε αυτή τη µάχη κατά του αυταρχισµού και της τυραννίας θυσίασε το δεξί χέρι µε το οποίο έγραφε τις µελέτες του για την οικονοµία.
Ολοκληρώνοντας την απολογία στο στρατοδικείο, ανέφερε ότι είχε χρέος απέναντί στην ιστορία και τους φοιτητές να αντισταθεί, ενώ τόνισε «Τέλος κύριοι στρατοδίκαι, είχα ένα προσωπικόν χρέος απέναντι του ελληνικού λαού και της πατρίδος. Αυτός ο λαός έκανε πολλάς θυσίας καί δαπάνας χάριν εµού. Με εσπούδασε είς τά ελληνικά πανεπιστήµια, µε έστειλε µε υποτροφίαν δι΄ανωτέρας σπουδάς είς το εξωτερικόν, µε έκανε καθηγητή ανωτάτης σχολής και ανώτατον κρατικόν λειτουργόν. ∆ι΄όλας αυτάς τας θυσίας τί ζητεί ως αντάλλαγµα από εµέ ο ελληνικός λαός και η πατρίς ; Τί ζητεί από όλους τούς πνευµατικούς ανθρώπους ; ∆ύο µόνον πράγµατα. Νά προσφέρουν τάς επιστηµονικάς των υπηρεσίας καί να είναι οι θεµατοφύλακες των κοινωνικών καί πνευµατικών αυτών αξιών του ελληνικού λαού. Είχα υποχρέωσιν εποµένως, κύριοι στρατοδίκαι, νά εξοφλήσω αυτό τό µεγάλο χρέος µου ακόµη καί εάν παρίστατο ανάγκη να δώσω καί τήν ζωήν µου» (1).
*Ο Μιχάλης Σµυρλάκης είναι πτυχιούχος Ιστορίας του Ιουνίου πανεπιστημίου
