» Ο Ισραηλινός πανεπιστημιακός που παρέμεινε στα Χανιά μιλάει στα “Χ.ν.”
«Όταν βλέπουμε το Μεσανατολικό κλεισμένο μέσα στη Γάζα χωρίς να τραβηχτούμε λίγο πίσω και να κοιτάξουμε παραπέρα πιστεύω ότι κάνουμε λάθος» μας εξηγεί ο κ. Isaak Meir (Σάκης Μέιρ) καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου “Μπεν Γκουριόν”.
«Ο πόλεμος μας αγγίζει όλους», τονίζει. Συναντήσαμε τον κ. Μέιρ στο χώρο όπου διαμένει τις τελευταίες ημέρες καθώς βρέθηκε στα Χανιά για να συμμετέχει σε ένα συνέδριο και παρέμεινε μετά την ακύρωση των πτήσεων προς το Ισραήλ.
Εμφανώς προβληματισμένος από όσα μαθαίνει καθώς ένας εκ των γιων του κλήθηκε από την πρώτη ημέρα στο στρατό ο κ. Μέιρ συζητάει μαζί μας. Ο ίδιος γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη (ο πατέρας του επέζησε από το Ολοκαύτωμα καθώς έφυγε στο βουνό έγκαιρα και εντάχθηκε στο ΕΑΜ- ΕΛΑΣ ως ασυρματιστής) από όπου έφυγε σε ηλικία 18 ετών για το Ισραήλ όπου και ζει μόνιμα 50 χρόνια τώρα, ενώ είναι τακτικός επισκέπτης της Ελλάδας και της Κρήτης. «Η πτήση μας ακυρώθηκε, πλέον πετάνε Ισραηλινές εταιρείες που θέλουν να μεταφέρουν Ισραηλινούς που βρίσκονταν σε διάφορα μέρη του κόσμου και νέους στρατεύσιμους που τους έχουν καλέσει στις μονάδες τους» αναφέρει και ελπίζει ότι θα αναχωρήσει σήμερα Σάββατο καθώς ανυπομονεί αυτός και η γυναίκα του «να είμαστε με τα παιδιά και τα εγγόνια μας, με τους φοιτητές μου , τους γείτονες , τους φίλους μας».
Το 30% των φοιτητών του στο Πανεπιστήμιο “Μπεν Γκουριόν” στρατεύτηκαν αυτές τις ημέρες καθώς όπως επισημαίνει «το Ισραήλ είναι μια χώρα με τον πληθυσμό της Ελλάδας και σε τέτοιες καταστάσεις δεν έχουμε την πολυτέλεια να βασιζόμαστε μόνο
στο μόνιμο στρατό των παιδιών από 18 έως 21 αναγκαστικά χρειάζονται οι εφεδρείες».
ΝΑ ΛΥΘΕΙ…
Το πανεπιστήμιο του στην ιστοσελίδα του έχει δημοσιεύσει 25 αγγελίες θανάτου και κηδειών μελών του ακαδημαϊκού- διοικητικού προσωπικού, φοιτητών και μελών των οικογενειών τους. «Ο μεγαλύτερος αριθμός δολοφονήθηκε σε οικισμούς γύρω από τη Γάζα και ένα μέρος σκοτώθηκε σε μάχες. Ξέρετε ο πόλεμος στο Ισραήλ δεν είναι καθόλου θεωρητικό θέμα. Αν δεν γνωρίζεις αυτόν που σκοτώθηκε θα γνωρίζεις τη μητέρα, τα αδέλφια ή τους γείτονες του! Μας αγγίζει όλους…» αναφέρει ο συνομιλητής μας.
Τον ρωτάμε για το πώς αντιλαμβάνεται τις πολιτικές εξελίξεις που οδήγησαν σε αυτήν την σύγκρουση. «Αντιπροσωπεύω μόνο τον εαυτό μου, ούτε το πανεπιστήμιο και οπωσδήποτε όχι αυτήν την κυβέρνηση του Ισραήλ σε βάρος της οποίας διαδηλώνουμε 40 εβδομάδες. Το Παλαιστινιακό πρέπει να λυθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα με αυτοδιάθεση – ανεξαρτησία. Αυτό που αγνοεί ο κόσμος είναι πως έχουν γίνει προτάσεις από Ισραηλινούς πρωθυπουργούς τον Γιτζάκ Ράμπιν που είχε υπογράψει σύμβαση με τον Αραφάτ (που με το ένα χέρι υπέγραφε και το άλλο ξεκινούσε την “Ιντιφάντα”) τον Εχούντ Μπάρακ, τον Εχούντ Όλμερτ που ήθελαν να δώσουν την Ανατολική Ιερουσαλήμ στους Παλαιστίνιους που θέλουν να την έχουν πρωτεύουσα τους. Αλλά όχι όλη την Ιερουσαλήμ γιατί ανήκει και στους Ισραηλινούς. Μέχρι στιγμής δεν βρέθηκε ένας Παλαιστίνιος ηγέτης που να έχει τα κότσια να συζητήσει τρία θέματα. Την Ιερουσαλήμ, τα σύνορα του ΄48, τους πρόσφυγες. Αυτό που απαιτούν οι Παλαιστίνιοι είναι οι 700.000 πρόσφυγες να επιστρέψουν στις πόλεις και τα χωριά τους. Αν αυτό γίνει το Ισραήλ παύει να είναι Ισραήλ σε μια νύχτα. Αυτά κανένας ηγέτης Παλαιστίνιος δεν είναι διατεθειμένος να τα συζητήσει! Τις ημέρες που έφυγαν οι 700.000 Παλαιστίνιοι το Ισραήλ απορρόφησε 1,5 εκ. Εβραίους που έφυγαν κυνηγημένοι από τις μουσουλμανικές χώρες που τους έκαναν πογκρόμ στο Ιράκ, στο Μαρόκο και αλλού. Καταφέραμε να απορροφήσουμε 1,5 εκ. Εβραίους και όλος ο Αραβικός ο μουσουλμανικός κόσμος δεν κατάφερε να απορροφήσει 700.000 που ζουν ακόμα σε προσφυγικούς καταυλισμούς! Η καρδιά μου είναι με τους φουκαράδες τους Παλαιστίνιους που πληρώνουν τόσα χρόνια τα σπασμένα ηγετών από εδώ και από εκεί» σχολίαζει ο κ. Μείρ.
ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ Η “ΧΑΜΑΣ”
Αντιτείνουμε στον συνομιλητή μας ότι με βάση και τον ΟΗΕ υπάρχει κατοχή των Παλαιστινιακών εδαφών και αυτό που λέγεται από πολύ κόσμο πως η βία που ασκεί το Ισραήλ ως αντίποινα είναι αναντίστοιχη με τη βία που ασκούν οι Παλαιστινιακές οργανώσεις. «Κοιτάξτε η Γάζα από το 1948 μέχρι το 1967 ήταν Αιγυπτιακή και η Δυτ. Όχθη από το 1948 έως το 1967 Ιορδανική. Η κατάληψη αυτών των εδαφών έγινε μετά τον πόλεμο του 1967 που δεν ξεκίνησε το Ισραήλ. Ήταν αμυντικός πόλεμος το λάθος ήταν που τότε το Ισραήλ δεν έψαξε να βρει τον Παλαιστίνιο ηγέτη με τον οποίο θα μπορούσε να συζητήσει πολύ γρήγορα τι θα γίνει» απαντάει ο πανεπιστημιακός και συνεχίζει. «Το 2005 το Ισραήλ έφυγε από τη Γάζα, ο στρατός μας έβγαλε 15.000 εποίκους. Άφησαν πίσω θερμοκήπια, εγκαταστάσεις, υποδομές τα οποία λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν την ώρα που που έφυγε ο τελευταίος ισραηλινός στρατιώτης από εκεί. Το Ισραήλ δεν έχει καμία διάθεση ούτε να στέλνει τους νέους μας να σκοτώνονται σε τέτοιες καταστάσεις ούτε να σκοτώνει Παλαιστίνιους. Δεν είναι ότι προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα σκοτώνοντας Παλαιστίνιους προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα ψάχνοντας αυτούς που έκαναν αυτές τις ημέρες πράγματα που κανένα διεθνές δίκαιο , δεν δικαιώνει και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Έκαναν “τζιχάντ” ιερό πόλεμο που (για αυτούς) δικαιώνει τα πάντα! Συμφωνώ απόλυτα ότι αυτό δεν δικαιώνει το θάνατο απλών πολιτών από την άλλη μεριά. Παρόλα αυτά όποιος ξεκινάει μια τέτοια κίνηση, ένα τέτοιο πόλεμο θα πρέπει να πάρει υπόψιν του ότι έχει πίσω του και τα 2 εκ. των κατοίκων της Γάζας και δεν το πήρε υπόψιν της η “Χαμάς”. Το μόνο που την ενδιαφέρει όπως και άλλες παρόμοιες οργανώσεις είναι η διαιώνιση της κατάστασης, γιατί εκεί υπάρχον πολλά λεφτά. Από που έχει η “Χαμάς” τόσες χιλιάδες πυραύλους; Έρχονται από μια χώρα που έχει ίσως ένα πρόγραμμα και ένα σκοπό».
Πρώτα θα νικήσουμε στον πόλεμο…
Τελειώνοντας ο κ. Μέιρ επισημαίνει πως «πρώτα, θα νικήσουμε αυτόν τον πόλεμο γιατί δεν έχουμε άλλη δυνατότητα. Μετά θα θάψουμε και θα θρηνήσουμε τους νεκρούς μας.
Μετά θα ‘ρθει η ώρα να κλείσουμε τους ανοιχτούς λογαριασμούς μ’ όσους μας έφεραν σ’ αυτή την καταστροφή – τους δολοφόνους και τους ηθικούς αυτουργούς, αλλά και την δικιά μας κυβέρνηση που επέτρεψε να γίνει κάτι τέτοιο! Κι έπειτα θα ψάξουμε τον Παλαιστίνιο ηγέτη που θα θέλει να καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών για να βρούμε επιτέλους μια δίκαιη λύση».
