Σαμπάνια και αίμα!

Πώς μπορεί άραγε κάποιος να αποτυπώσει με λέξεις το δράμα αθώων ανθρώπων και παιδιών που χρόνια τώρα βάφουν με το αίμα τους δρόμους και τις φτωχογειτονιές του κόσμου;
Πώς είναι δυνατόν να συνεχίζεται η αιματοχυσία αμάχων  σε μια γωνιά του πλανήτη μας, εκεί στη Μέση Ανατολή;
Σ’ έναν τόπο που έγινε κόλαση και κατάρα από τον ίδιο τον άνθρωπο που έβαλε σιδηρά παραπετάσματα στην ελευθερία του ανθρώπου;
Σ’ έναν τόπο που έγινε κρανίου τόπος με τοποτηρητές και χωροφύλακες, που αν μη τι άλλο επιδιώκουν να εδραιώσουν τη θέση τους εκεί που ο πλούτος δεν μετριέται, εκεί που ρέει άφθονος ο «μαύρος χρυσός», εκεί που κουμαντάρουν τα όπλα και ορίζουν τις ανθρώπινες ζωές!
Σ’ έναν τόπο που γίνεται έρμαιο στα μεγάλα διεθνή συμφέροντα αψηφώντας τους κατατρεγμένους και τους αδύναμους που θέλουν να στεριώσουν μια πατρίδα , να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους, αλλά και να κάνουν πράξη τα όνειρά τους!
Δύο εικόνες,  χιλιάδες λέξεις, από τη μία να τρέχει στα κρυστάλλινα ποτήρια η πανάκριβη σαμπάνια στα εγκαίνια της Αμερικάνικης Πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ και από την άλλη δεκάδες νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες Παλαιστίνιοι, κάτω από τα χημικά των drown, που θέλησαν να διατρανώσουν την αντίθεσή τους με αυτές τις στημένες προκλητικότητες!
Το νεκρό παιδί στην αγκαλιά του πατέρα, σύμβολο παγκόσμιας αγανάκτησης που έκανε το γύρο του κόσμου, ας γίνει σύμβολο ειρήνης και ημέρευσης του ανθρώπου! Όμως, ομολογούμε, περίτρανα, δυστυχώς, πώς οι μεγάλοι και ισχυροί της γης και αυτό το γεγονός, όπως και για πολλά άλλα τραγικά και απάνθρωπα, δεν θα νοιαστούν, δεν θα κλάψουν, δεν θα πονέσουν, αλλά θα συνεχίζουν να σφάζουν! Θα συνεχίζουν να ικανοποιούν τα κτηνώδη ένστικτά τους, εδραιώνοντας την παρουσία τους στην πολύπαθη γη μας!
Θέλουμε ένα κόσμο καλύτερο, πιο ανθρώπινο, χωρίς ανισότητες, χωρίς ρατσισμό, χωρίς πολέμους και ξεριζωμούς, χωρίς όπλα! Είναι στα χέρια όλων η ειρήνη στον κόσμο, αλλά προπάντων στον κλειστό εγκέφαλο αυτών που ορίζουν τις τύχες ολόκληρου του κόσμου.