Αφιερωμένο στη συγγραφέα παιδικών παραμυθιών Ευδοκία Σκορδαλά – Κακατσάκη με αφορμή την παρουσίαση του νέου της βιβλίου για παιδιά “Η Γιασεμιά και τ’ αστεράκια”.
Πάντοτε τα ψηλά δέντρα στη ρίζα τους βαστούνε, σε χώμα γή σε χάρακα μέσα ντους πορπατούνε. Μα ξεδιψάζει το δεντρί απ’ τση χαράς το δάκρυ, που εκείνο τρέχει ποταμός απ’ των κλαδιών την άκρη. Θα πρασινίσουν τα κλαδιά θ’ ανθεί και καρποδένει, για τους καρπούς του θα μιλούν σ’ όλη την οικουμένη.
Σ’ αθώες παιδικές ψυχές τους δίνεις να μαθαίνουν ν’ αναγνωρίζουν το καλό, να το καταλαβαίνουν. Πως στη ζωή όπου θα μπουν θα ’χουνε να ορίζουν, απ’ το καλό ως το κακό πώς να το ξεχωρίζουν. Πλάθεις στο παιδικό μυαλό ήρωες, μεγαλεία, κι ετσά μαθαίνουν τα παιδιά ν’ ανοίγουν τα βιβλία. Που θα τους δώσουν δύναμη και θα τα γαλουχήσουν, στα σκαλοπάθια της ζωής να βγουν και να πατήσουν. Το παραμύθι στη ζωή κάθε παιδιού πλανεύει, και μες τη φαντασία του τους ήρωες γυρεύει.
Γίνεται κοσμοκράτορας και βασιλιάς μεγάλος, και είναι ο μοναδικός που δεν υπάρχει άλλος. Φυτεύγει και μια γιασεμιά που την ποτίζει γέλιο, που θα γενεί εις τη ζωή το πιο γερό θεμέλιο. Χαίρεται που τηνε θωρεί αυτή να μεγαλώνει, και κουρταλάκια παίζει τζη και την εκαμαρώνει.
**** **** **** **** ****
Μ’ άστρα θωρώ στον ουρανό κάνουν τη νύχτα μέρα και παίρνει χρώμα η νυχτιά εμπέρδεψε τη μέρα.
