Του γεωργού και του κτηνοτρόφου τα προϊόντα την παλιά εποχή αποτελούσανε τη βασική διατροφή και διαβίωση της ανθρώπινης ζωής.
Στα χωριά όλες οι οικογένειες εκτελούσανε μαζί και τα δύο επαγγέλματα με ελάχιστα αυτοσχέδια μέσα και η εργασία τους ήτανε σκληρή, σχεδόν μέρα και νύχτα για να αποκτήσουν αυτά που είχανε άμεση ανάγκη.
Aυτή τη φορά μας επιβάλλει ο χρόνος και η εποχή να ασχοληθούμε λίγο, που έχει σχέση διδακτική για τη ζωή του κτηνοτρόφου που ήτανε σχεδόν στην ύπαιθρο μέρα και νύχτα για να εργάζεται, να αποκτά αυτά που είχε ανάγκη: κρέας, γάλα, τυρί, γιαούρτι, μαλλί, κοπριά κ.λπ.
Αυτά με την εποχή του το καθένα τα έπαιρνε ο κτηνοτρόφος από το κοπάδι του και τα είχε στη διάθεσή του για τη διατροφή και την διαβίωση της οικογένειάς του. Τα περισσότερα παραγόμενα ξεκινούσανε από το γάλα που είχε στη διάθεσή του. Αυτά θέλανε ιδιαίτερη επεξεργασία να ετοιμαστούν προκειμένου να είναι έτοιμα να τα χρησιμοποιήσει όπου είχε ανάγκη.
Το γάλα το έπαιρνε ο ίδιος ο βοσκός από τα ζώα του (πρόβατα, κατσίκια) από την αρμεγή που εκτελούσε πρωί – βράδυ με τα χέρια του στην μάνδρα αυτών και έμπαινε μέσα στο δοχείο (αρμεγάρι), και όταν τελείωνε το συγκέντρωνε στα ειδικά δοχεία μεταφοράς στο σπίτι ή στην πόλη προς πώληση.
Όμως ήτανε απαραίτητο όλα τα δοχεία να είναι καθαρά και χρειαζότανε προσοχή κατά το χρόνο της αρμεγής, και στο σπίτι να μην μπούνε μέσα στο γάλα διάφορα έντομα ή ερπετά (μύγες, φίδια, σκορπιοί κ.λπ.) που συχνάζανε εκεί και προξενούσανε μόλυνση εις το γάλα. Αυτά λόγω του χρώματός τους ήτανε ευδιάκριτα μέσα στο άσπρο γάλα και τα αφαιρούσε αμέσως πριν ακόμα αποβάλλουν τις ακαθαρσίες που είχε το σώμα τους από το γύρω ακάθαρτο χώρο της μάνδρας.
Όπως γνωρίζουμε, αλλά είναι και πραγματικότητα, ότι η θεία δύναμης όταν δημιούργησε την ανθρώπινη ζωή της έδωσε ως το μέγιστο δώρο την πνευματική της ικανότητα για να μπορεί να ερευνά και να ενεργεί με τις δικές της προσπάθειες για να αυξηθεί και για να δημιουργηθεί.
Αυτό το έκανε πράξη την εποχή που ο ίδιος προσπαθούσε με την κτηνοτροφία που εργάστηκε για να αποκτήσει τη διατροφή και τη διαβίωση.
Χάρις αυτής της ικανότητας που είχε αποκτήσει ο άνθρωπος αξιολόγησε αυτήν την λεπτομέρεια και την τοποθέτησε ότι το γάλα αποτελεί το καλό σύνολο των ανθρώπων που είναι χρήσιμο για την ανθρώπινη κοινωνία, τα δε βλαβερά παράσιτα μέσα σε αυτό αποτελούν το μικρό αυτής που τον βλάπτει παντού.
Η επόμενη αξιολόγησης πραγματοποιήθηκε προς ένα μεγάλο και αξιόλογο σύνολο ανθρώπων εκείνης της εποχής που έτυχε να συγκεντρωθεί στο πανηγύρι του χωριού τους για να γιορτάσουν τον Άγιό τους με τα παραδοσιακά τους έθιμα. Όμως εκεί είχανε συμμετοχή και ορισμένοι που για διάφορες κακές συμπεριφορές τους με τους χωριανούς η αξιολόγησή τους δεν ήτανε όπως των περισσοτέρων. Κατά διαστήματα όλων τα βλέμματα είχανε κατεύθυνση προς αυτούς χωρίς βέβαια να γίνει κανείς λόγος ότι δεν έχουν το δικαίωμα να συμμετάσχουν και παραμένανε όλοι αδιάφοροι στον εορτασμό του χωριού τους.
Όμως ήτανε ευδιάκριτοι μέσα στο μεγάλο σύνολο, όπως ακριβώς ήτανε και η μύγα μέσα στο γάλα. Αυτή την έκφραση στη συνέχεια την λέγανε συχνά για κάθε παρόμοια περίπτωση που θα συναντούσε ο άνθρωπος στην οικογένεια – στα επαγγέλματα – στις υπηρεσίες και γενικά σε ότι συναντούσε μπροστά του, οπότε την τοποθέτησε αμέσως ως την πιο σοβαρή παροιμία σε όλους τους χώρους που πραγματοποιούσε τις συναντήσεις του.
Οι σημερινοί ηλικιωμένοι που έχουν ζήσει την περασμένη κατοχή μας αραδιάζουν κάθε τόσο διάφορες ζωντανές περιπτώσεις από την παροιμία που τις ζήσανε αλλά και ορισμένες που τις έχουν ακούσει από τους χωριανούς και από τους κοντοχωριανούς τους. Όπως:
Ο κτηνοτρόφος Γεώργιος Χ. που είχε μαζί με τον πατέρα του το μεγαλύτερο κοπάδι προβάτων στην περιοχή του Βρύσινα πριν φύγει από τη ζωή σε μία επίσκεψη στο σπίτι του από μια παρέα φίλων ηλικιωμένων λόγω του γήρατός τους μεταξύ άλλων για το επάγγελμά του, τους είπε: όταν πήγαινα το βράδυ να αναμαζέψω τα οζά από το πλάι του Βρύσινα για να τα πάω στο χωριό, πότε-πότε έβρισκα μαζί τους και ξένα (δύο – τρία) πρόβατα από άλλα κοπάδια. Εγώ αμέσως τα έπαιρνα χαμπάρι ότι διαφέρουν από τα δικά μου. Ήτανε όπως λέγαμε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Όπως έβγαζα τις μύγες όταν πέφτανε μέσα στο γάλα, όταν άρμεγα, έτσι έβγαζα και τα πρόβατα αμέσως να τα πάρει αυτός που τα είχε. Δεν τα κρατούσα να τα κάνω δικά μου όπως το έκανε κάποιος χωριανός μας. Το θεωρούσα γρουσουζιά, για το κοπάδι και το σπίτι μου.
Ο ίδιος πριν ακόμα ολοκληρωθεί η επίσκεψή τους είπε: Μια χρονιά που θέριζε η οικογένειά μου το κριθάρι στα ροβαδάνια του Βρύσινα, πήγαμε τα δεμάτια στο αλώνι. Όταν τα αλωνίσαμε και τα λιχνίσαμε ήτανε μέσα στον καρπό και μια μικρή ποσότητα μαυροκούκια. Πως βρεθήκανε εκεί δεν ξέραμε. Φαινότανε μέσα στο κριθάρι όπως κ αι η μύγα μέσα στο γάλα. Έπρεπε να φύγουνε γιατί το αλεύρι δεν θα ήτανε καλό για ψωμί. Το κάναμε αμέσως με το κόσκινο.
Σας κούρασα είπε με αυτήν την παροιμία, αλλά την κατοχή που πέρασε η οικογένειά μας είχε καλά αποτελέσματα που την τηρούσαμε εκεί που ήτανε ανάγκη, ενώ ορισμένοι που δείχνανε αδιαφορία είχανε αποτυχία στο νοικοκυριό τους. Είναι και άλλες περιπτώσεις που συναντήσαμε στα όσπρια – στο λάδι – στο κρασί κ.λπ. που αν σας τις περιγράψω θα φύγετε αύριο το πρωί και αμέσως πήρε τέλος η επίσκεψη.
Τέλος, όταν πέρασε η κατοχή σιγά – σιγά όπως και οι άλλες παροιμίες άρχισε να περιορίζεται, ούτε να λέγεται, ούτε και να εκτελείται. Σήμερα μόνο λίγοι την θυμούνται και την επαναλαμβάνουν αλλά καμία σημασία δεν δίνουν οι νεότεροι όταν την ακούνε. Όμως ορισμένοι που θέλουν να προσβάλουν τις παλιές συνήθειες ότι δεν ωφελούν σήμερα απαντούν: εμείς πάμε μπροστά, πίσω θα γυρίσουμε; Και παίρνουν αμέσως την απάντηση: πίσω έχει η αλεπού την ουρά της.
