“Σανίδα σωτηρίας”!!

Στην ψήφο εμπιστοσύνης μπορεί να πήρε η κυβέρνηση 151 “ναι” δεν έπεται όμως, ότι οι επιπλέον έξι βουλευτές, προερχόμενοι από άλλα κόμματα, θα έχουν δώσει άπαξ διά παντός και τη θετική ψήφο τους για κάθε νομοσχέδιο, που θα ‘ρχεται στη Βουλή προς ψήφιση. Γι’ αυτό και ο Πρόεδρος της Βουλής παραδέχθηκε, ότι κάθε φορά θα απαιτείται ονομαστική ψηφοφορία.
Με φόντο, λοιπόν, την ψήφιση του Ν/Σ για το ΑΣΕΠ η Ν.Δ. και η ΔΗ.ΣΥ. ήγειραν θέμα δεδηλωμένης, που προκάλεσε εμπλοκές, δυσκολεύοντας το κοινοβουλευτικό έργο. Οι αντιδράσεις εμφανίστηκαν, όταν ο προεδρεύων κ. Βαρεμένος διαβλέποντας αρνητική πλειοψηφία, λόγω απουσίας του εισηγητή των ΑΝΕΛ, διέκοψε την ψηφοφορία και τη μετέθεσε για την επομένη, να γίνει με ονομαστική ψηφοφορία. Αποτέλεσμα να κατηγορηθεί το προεδρείο για απαράδεκτες μεθοδεύσεις, κατά παραγγελίαν της “κυβέρνησης μειοψηφίας”.
Τίθεται το ερώτημα, αν η διακοπή της ψηφοφορίας αποτελεί μείζον πολιτικό ζήτημα. Πρόκειται για «μια νέα πραγματικότητα, όπου διαμορφώνονται νέες προοπτικές…» είπε ο κ. Βούτσης. Ομως εκ μέρους της αντιπολίτευσης υποστηρίχθηκε, ότι «δεν υπάρχει τεκμήριο δεδηλωμένης στις ψηφοφορίες…».
Πάγια τακτική στις ψηφοφορίες στη Βουλή είναι, να ψηφίζουν οι Κ.Ο. διά των εισηγητών τους. Παρατηρείται το φαινόμενο, να παρίστανται 3 ή 4 άτομα στην ολομέλεια και ο πρόεδρος να λέει: «Θεωρείται περαιωθείσα η συζήτηση. Η βουλή ερωτάται. Συμφωνεί για το Ν/Σ; Η βουλή συναινεί. Λύεται η συνεδρίασις»! Η συγκρότηση της Κ.Ο. ενός κόμματος απαιτεί 10 βουλευτές, όμως αυτή «περιορίζεται σε 5, αν το κόμμα… έλαβε μέρος στις γενικές εκλογές… με συνδυασμούς στα 2/3 τουλάχιστον των εκλογικών περιφερειών της χώρας…» (Αρθρο 15 Καν. της Βουλής).
Κατά συνέπειαν, αν μία Κ.Ο. απωλέσει τον 5ο βουλευτή της, παύει να εκπροσωπείται στη Βουλή. Τούτο όμως δείχνει αναντιστοιχία της θέλησης του εκλογικού σώματος, το οποίον επέλεξε ορισμένα πρόσωπα σε συγκεκριμένο κόμμα, να το εκπροσωπήσουν στο κοινοβούλιο. Αυτό τον κίνδυνο διέτρεξαν οι “ΑΝ.ΕΛ” και το “ΠΟΤΑΜΙ”, λόγω της κινητικότητος βουλευτών μικρών κομμάτων, λόγω της πολιτικής ρευστότητας, η οποία πήρε διαστάσεις μετά τη “Συμφωνία των Πρεσπών” και η οποία θα ενταθεί, όσο θα πλησιάζουν οι εκλογές.
Φαίνεται, ότι ο πρ/ργός δεν είναι αγνώμων, να μην αναγνωρίζει τις ευεργεσίες, που του προσέφεραν οι “ΑΝΕΛ” και “Το Ποτάμι” στο θέμα των “Πρεσπών” και στην ψήφο εμπιστοσύνης. Δρομολογεί την τροποποίηση του Κανονισμού της Βουλής κατά τρόπον ώστε, αν βουλευτές θελήσουν να μετακινηθούν σε άλλο κόμμα, να μην κινδυνεύουν, να κατηγορηθούν ως “ριψάσπιδες” και υπαίτιοι διάλυσης της Κ. Ομάδος τους. Επίσης θα προβλέπεται, αν οι βουλευτές ενός κόμματος μειωθούν κάτω των 5, να μην χάνει το κόμμα τα δικαιώματα εκπροσώπησής του στη Βουλή.
Εδώ είναι εμφανέστατη η “σανίδα σωτηρίας”, που στρώνει ο κ. Τσίπρας, για να καταφύγουν οι ευεργέτες του και να σωθούν από την οριστική εξαφάνιση. Εύκολο θα είναι για την κυβέρνηση μια τέτοια τροποποίηση του Κτ.Β., η οποία θα έχει και γενικότερες προεκτάσεις υπέρ αυτής, διευκολύνοντας τους βουλευτές “και με τη βούλα” να μετακινούνται εν όψει μάλιστα και του φημολογούμενου ανασχηματισμού.
Το πολιτικό μας σύστημα βρισκόταν σε κρίση. Οι αντιπρόσωποι του έθνους δεν συμμερίζονται τους ψηφοφόρους τους, που τους κατηγορούν, ότι πάνε απ’ το ένα κόμμα στο άλλο, γιατί και αυτοί το ίδιο κάνουν, όταν ψηφίζουν νέους σχηματισμούς.
Η πολιτική κρίση είναι επακόλουθο της οικονομικής κρίσης και η αναμόρφωση του συστήματος εξελίσσεται με δικούς του κανόνες.