Ετσι οδηγήθηκε η Ε.Ε. στη σημερινή γενική της κρίση, με νέα γερμανική επικυριαρχία, όπως προφητικά έγραψε το βιβλίο του ο Bernard Connolly.
Ο άνθρωπος που από την υψηλή του θέση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή έζησε και αποκάλυψε όλες τις σκοτεινές διεργασίες πολιτικών, τραπεζικών και γραφειοκρατών που καταβάλλανε τεράστιες προσπάθειες για να φορέσουν στην Ευρώπη ένα νομισματικό ζουρλομανδύα… με κρυφές ατζέντες, απόπειρες εξαπάτησης και οικονομικά ψεύδη.
Για να αποκαλυφθούν και τα τεχνάσματα που χρησιμοποίησαν σε βάρος της ίδιας της Ευρώπης οι επίδοξοι “νομισματικοί” άρχοντες – κερδοσκόποι όλου του κόσμου μέσα σ’ αυτή τη “σάπια” οικονομική, νομισματική πολιτική της Ευρώπης μπήκε και η Ελλάδα, η οποία αποτέλεσε το πρώτο θύμα μόλις ξέσπασε η κρίση του 2009.
Μέσα σ’ αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα ο ελληνικός λαός κατακαίεται εδώ και 5 χρόνια. Για να ψηφίσουμε σε λίγες μέρες για κάποιους τρόπους εξόδου μας από τη φωτιά. Με απαιτούμενη ευθύνη και τόλμη. Μέσα στην Ευρώπη της κρίσης που κινδυνεύει η Ευρωζώνη της, αλλά και η ίδια η συνοχή της. Ακόμα και η ασφάλεια των πολιτών της σε όλα τα κράτη – μέλη της, μετά την απαίσια τρομοκρατική ενέργεια στο Παρίσι…
Ομως μέσα σε τόσο δραματικές συνθήκες ο για πολλά ευθυνόμενος για Ελλάδα – Ευρώπη και κόσμο εξοχότατος κ. Henry Kissinger βλέπει σκοτεινό και αβέβαιο το μέλλον της Ευρώπης, η οποία διολισθαίνει σε γεωπολιτικό κενό.
ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗ “ΣΑΠΙΑ” ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Οι ελληνικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν σε λίγες μέρες από τώρα επικεντρώνουν τη συνολική πολιτική αντιπαράθεση στο μέγα θέμα για την Ελλάδα και την έξοδό της από τη βαριά οικονομική, κοινωνική, πολιτική και εθνική κρίση στην οποία βρίσκεται από το 2009. Πρώτο θύμα των σκοτεινών οικονομικών – κερδοσκοπικών συμφερόντων της σάπιας καρδιάς της ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής, αλλά και της άγριας δυσμεταχείρισης από το εξ Αμερικής ελεγχόμενο Δ.Ν.Τ.
Για το μείζον αυτό θέμα έχουν γραφτεί πριν από την κρίση, αλλά και μετά την κρίση, πολλά βιβλία ξένων και Ελλήνων. Χωρίς ουσιαστικά να έχουν κυκλοφορήσει αμέσως μετά την έκρηξη της κρίσης βιβλία υποστήριξης του σκοτεινού και απορρυθμιστικού παγκόσμιου σχεδίου της αποδυνάμωσης των λαών χρέους. Τόσο σε διεθνή κλίμακα όσο και σε ευρωπαϊκή. Με την αποδυνάμωση κυρίως του κρατικού χρέους του ευρωπαϊκού νότου, με πρώτο θύμα – στόχο την Ελλάδα.
Ο ΒΡΟΜΙΚΟΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Το πιο τολμηρό και αποκαλυπτικό βιβλίο (το οποίο έχω παρουσιάσει με νέες ματιές 3 φορές στα “Χανιώτικα νέα”) ήταν επαναλαμβάνω το βιβλίο του Bernard Connolly με τίτλο “Η σάπια καρδιά της Ευρώπης”. Ο Connolly, Αγγλος στην καταγωγή, είχε εργαστεί στη Wall Street και στη συνέχεια ανέλαβε υψηλή θέση στην ευρωπαϊκή επιτροπή για να αναγνωριστεί και να θεωρηθεί από έναν ευρύτερο κύκλο ακαδημαϊκών και τραπεζιτών ως αυθεντία σε θέματα αλληλεπίδρασης πολιτικής και οικονομικής στις νομισματικές υποθέσεις της Ευρώπης.
Το βιβλίο του (652 σελίδες) “Η σάπια καρδιά της Ευρώπης” με υπότιτλο “Ο βρόμικος πόλεμος για το ευρωπαϊκό νόμισμα” κυκλοφόρησε το 1955 στα αγγλικά και σε μετάφραση Γιούρι Γιοβαλένκο κυκλοφόρησε στην ελληνική γλώσσα απ’ τα Νέα Σύνορα – Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη.
ΦΟΡΕΣΑΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΖΟΥΡΛΟΜΑΝΔΥΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Η “σάπια καρδιά της Ευρώπης” έφερε από τότε στην επιφάνεια τις διφορούμενες έννοιες γύρω από τις προσπάθειες που καταβάλλανε πολιτικοί, τραπεζίτες και γραφειοκράτες για να φορέσουν στην Ευρώπη έναν νομισματικό ζουρλομανδύα…
Τα κείμενα αυτού του βιβλίου περιγράφουν τη σκοτεινή ιστορία ενός μηχανισμού πολιτικά καταστρεπτικού και οικονομικά διεστραμμένου που τεχνούργησε την πορεία της νομισματικής ένωσης. Η οποία, σύμφωνα με τις απόψεις του συγγραφέα, συνιστούσε απειλή όχι μόνο για την ευημερία των Ευρωπαίων πολιτών, αλλά και για την ειρήνη…
ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ, ΕΝΑ ΝΟΜΙΣΜΑ
“Η σάπια καρδιά της Ευρώπης” ξεκίνησε από τη Συνθήκη της Ρώμης με το ιδεολογικό πανευρωπαϊκό σύνθημα “Ενα έθνος, ένα νόμισμα”.
Οπου στη συνέχεια οι Γάλλοι ύψωσαν το όνειρο να μπορέσουν να παρουσιάσουν την Ευρωπαϊκή Ενωση σαν μια μετάβαση από το Εθνοκράτος σ’ ένα κράτος – έθνος.
Ομως τα δύο μεγάλα ιστορικά παραδείγματα δημιουργίας κρατών – εθνών πέρα από τις περιπτώσεις στρατιωτικής καθυπόταξης είναι το Ηνωμένο Βασίλειο (Βρετανία) του 18ου αιώνα και ο μετασχηματισμός των Ηνωμένων Πολιτειών εξαιτίας της μεγάλης μετανάστευσης τέλος 19ου αιώνα και αρχές εικοστού.
Για να μην είναι συμπτωματικό το γεγονός ότι «οι λειτουργιστικές και οι νεολειτουργιστικές θεωρίες περί ενοποίησης της Ευρώπης γεννήθηκαν στην Αμερική που το Υπουργείο Εξωτερικών των Η.Π.Α. εξακολουθούσε (τότε) να μάχεται ακούραστα για την ιδέα της Ευρώπης…». Με το διερώτημα «αν μπορούσε να γίνει κράτος – έθνος η Αμερική γιατί όχι και η Ευρώπη;».
Ομως άλλο η Αμερική που ήταν ένα κέντρο συνάντησης πολλών εθνικοτήτων κάτω από την αμερικανική υπηκοότητα.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑΤΟ ΩΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ
Ενώ η Ευρώπη με τις δυτικές δημοκρατίες της ήταν μια ομάδα κρατών που όχι μόνο είχαν τη δική τους γλωσσική και πολιτιστική ταυτότητα, αλλά είχαν αποκτήσει και μια κοινωνική ευμάρεια και πολιτική νομιμότητα μετά την περίοδο της ευρωπαϊκής μεταπολεμικής ανοικοδόμησης. Ετσι το να παραδώσουν την αυτοτέλεια στην “Ευρώπη” θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα μόνο μιας αντίδρασης σε εξωτερικές πιέσεις και απειλές για τα καθεστώτα τους όπως έγινε με τη μεταπολεμική απειλή της Σοβιετικής Ενωσης.
Οπως ανάλυσε στο κεφάλαιο 14 του βιβλίου του (Σάπια καρδιά της Ευρώπης) ο Bernard Connolly, η τότε σοβιετική απειλή αντιμετωπίστηκε από τον συνδυασμό της βορειοατλαντικής συμμαχίας με το ΝΑΤΟ, το οποίο μετά την πτώση της σοβιετικής αυτοκρατορίας αγκαλιάζει (αντίστροφα) τις μετασοβιετικές ανεξάρτητες οντότητες όπως η Γεωργία, Ουκρανία, Βαλκανικές χώρες, Πολωνία κ.λπ.
Ομως για μια Ενωμένη Ευρώπη μίλησε πρώτος ο Τσώρτσιλ από το 1946. Για να έρθει ύστερα ο εργατικός ηγέτης Μπέβιν να συμφωνήσει με τον Αμερικανό πρόεδρο Τρούμαν για την εφαρμογή του σχεδίου ανοικοδόμησης – ανάπτυξης της Ευρώπης, σε συνδυασμό με τη δημιουργία της ασπίδας του ΝΑΤΟ…
ΤΟ ΜΑΑΣΤΡΙΧ ΕΒΑΛΕ ΦΩΤΙΑ
Ολα αυτά όμως μετεξελίχθηκαν, μέσα στα “γήπεδα” της γαλλογερμανικής και αγγλικής αντιμαχίας – συμμαχίας για την Ευρωπαϊκή Ενωση με το μακρύ χέρι της Αμερικής να κατευθύνει την ολοκλήρωση της νέας ενιαίας Ευρώπης. Για να καταλήξουν σε μια φωτιά που άναψε με αφορμή τη συνθήκη του ΜΑΑΣΤΡΙΧ…
Με τον φόβο των Γάλλων ότι θα ξαναξυπνήσουν οι δαίμονες της Γερμανίας. Ενώ η γερμανική πλευρά θεωρούσε στο βάθος των αντιδράσεών της ότι «το Μάαστριχ, με τη νομισματική Ενωση κύριο μέλημά του δεν είναι η φυσική συμπλήρωση της συνθήκης της Ρώμης».
Ολη αυτή η μακρά διαπάλη κατέληξε μέσα από μια ευρωπαϊκή Γερμανία σε μια “γερμανική Ευρώπη” όπως είχα γράψει πριν χρόνια σ’ ένα άρθρο μου στα “Χανιώτικα νέα” με τίτλο “Γερμανία υπεράνω όλων”.
ΟΧΗΜΑ Η ΕΥΡΩΠΗ ΓΙΑ
ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
Ο Conolly στη σελ. 608 του βιβλίου του γράφει: «…Ο Κολ σίγουρα δεν είναι από εκείνους που πιστεύουν ότι η Γερμανία πρέπει να σωθεί από τον ίδιο τον εαυτό της. Γιατί, η Ευρώπη μπορεί να είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο ελπίζει να νομιμοποιήσει μια γερμανική Ευρώπη»…
Ενα γεγονός που πραγματοποιήθηκε και επιβλήθηκε εξελικτικά. Για να λειτουργήσει εκκωφαντικά από την πρώτη ανάδειξη της κας Μέρκελ σε καγκελάριο της Γερμανίας, η οποία με τη βοήθεια του σκληρότατου υπουργού των Οικονομικών κ. Σόιμπλε ανέδειξε από την πρώτη προεδρία της τη γερμανική νομισματική ηγεσία στην Ευρώπη, την οποία ολοκληρώνει πιεστικά τώρα, στη δεύτερη προεδρία της και με απόλυτη γερμανική πολιτική επιρροή, στην ετοιμόρροπη Ευρωζώνη και σε όλο το πολιτικό – οικονομικό φάσμα της Ε.Ε.
ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΑΝ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
Ολες αυτές οι καταστάσεις, οι εξαγορές λαών από την Ευρώπη, με τις συνακόλουθες τρομοκρατήσεις έχουν καταδειχθεί από το 2009 στην ελληνική τραγωδία, η οποία εξακολουθεί να διαδραματίζεται…
Για να έχουν κορυφωθεί τώρα πριν και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας με κυρίαρχο πρόβλημα στο οποίο καλείται να απαντήσει ο λαός να είναι το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ στη συνέχιση της ελληνικής καθυπόταξης στην παλιά (κατά τον προλαλήσαντα Bernard Conolly) εδώ και χρόνια, μετά την Ευρωζώνη έχει “σαπίσει” επικίνδυνα…
Για να έχει φθάσει τώρα, με όλες τις πολύμορφες πολιτικές της να κινδυνεύει -σε όλες τις χώρες- από νέες τρομοκρατίες, όπως αυτή η απαράδεκτη που έγινε στο Παρίσι. Για ν’ αντιδράσει μυριόστομα ο γαλλικός λαός απέναντι στο δραματικό αυτό γεγονός με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας τα οποία από μόνα τους δεν σώζουν από τους ευρύτερους κινδύνους που απειλούν ολόκληρη την Ευρώπη και γενικότερα τον απειλούμενο δυτικό πολιτισμό.
ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Ομως τι λέει για το μέλλον της Ευρώπης, σήμερα ο κυριότερος αρχιτέκτονας της νέας τάξης πραγμάτων από Αμερική σε Ευρώπη, Ανατολή και Δύση. Ο πολύς Henry Kissinger στο τελευταίο βιβλίο του που εκδόθηκε σε Αμερική και Ελλάδα το 2014. Το βιβλίο αυτό θα το παρουσιάσουμε συνολικά μετά τις εκλογές. Ομως στο σημερινό μας κείμενο θα παραθέσουμε ορισμένα ενδιαφέροντα αποσπάσματα από το υποκεφάλαιο “Το μέλλον της Ευρώπης” (σελ. 134 – 140).
Συγκεκριμένα για τη σύγχρονη οικονομική κρίση ο Χ. Κίσινγκερ γράφει: «Ειδικά σε περιπτώσεις κρίσεων σαν αυτή που ξέσπασε το 2009 οι ευρωπαϊκές δομές ωθούνται σε ολοένα και πιο παρεμβατικά έκτακτα μέτρα απλώς και μόνο για να επιβιώσουν. Οταν όμως καλούνται να υποστούν θυσίες στο όνομα “της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης”, δεν είναι πάντα σαφείς οι λόγοι για τους οποίους οφείλουν να ανταποκριθούν».
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΙΑ ΤΗΝ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΟ
«Ετσι οι ηγέτες βρίσκονται αντιμέτωποι με το δίλημμα να αγνοήσουν τη βούληση του λαού τους ή να συμμορφωθούν με αυτήν ερχόμενοι σε σύγκρουση με τις Βρυξέλλες… Η Ευρώπη, η οποία διέθετε σχεδόν την αποκλειστικότητα στον σχεδιασμό της παγκόσμιας τάξης λιγότερο από έναν αιώνα νωρίτερα, σήμερα διατρέχει τον κίνδυνο να αποκλειστεί από τις σύγχρονες διεργασίες για τη διαμόρφωση μιας νέας τάξης πραγμάτων…
Η Ευρώπη εκδηλώνει εσωστρέφεια την ώρα που η προσπάθεια αναδιαμόρφωσης της παγκόσμιας τάξης, που η ίδια σε μεγάλο βαθμό σχεδίασε βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο. Με την τελική έκβαση να απειλεί με αφανισμό όποια περιοχή αποτύχει να έχει λόγο στο εγχείρημα. Για να βρίσκεται η Ευρώπη να μετεωρίζεται ανάμεσα σε ένα παρελθόν το οποίο επιθυμεί να ξεπεράσει και σε ένα μέλλον το οποίο δεν έχει ακόμα διαμορφώσει.
Οι Η.Π.Α. έχουν κάθε λόγο να ενισχύσουν την Ευρωπαϊκή Ενωση και να αποτρέψουν τη διολίσθησή της σε γεωπολιτικό κενό. Τώρα η Ε.Ε. επιδιώκει τη νομισματική ένωση, ενώ παράλληλα συντηρεί τον οικονομικό κατακερματισμό γραφειοκρατικά γεγονός που δεν συνάδει με τη δημοκρατία».
