Δεν είχα να φοβηθώ τίποτα και η θέα του Εισαγγελέα με άφησε ασυγκίνητο. Ήμουν σε δύσκολη θέση μα δεν είχα λυγίσει.
-Δεν τον έριξα εγώ στο λιμάνι! Μόνος του πήρε την απόφαση και πήδηξε. Ήμουν δίπλα του καθισμένος στο παγκάκι και μιλούσαμε -είναι η αλήθεια- σε ένα κλίμα φόρτισης! Δεν τον έσπρωξα όμως εγώ!!
-Iσως να μην έχετε καταλάβει την κρισιμότητα της κατάστασης κατηγορούμενε. Όσοι περνούσαν από εκεί σας άκουσαν να τον προτρέπετε να φύγει από κοντά σας. Του λέγατε να πέσει στην θάλασσα, να πνιγεί και μόλις ανασηκώθηκε τρομαγμένος εσείς δεν χάσατε την ευκαιρία! Τον σπρώξατε κ. Σταματούδη και έπεσε στην θάλασσα. Υπάρχουν μάρτυρες κ. Σταματούδη! Υπάρχουν πέντε μάρτυρες!! Ομολογήστε επιτέλους!
Το δωμάτιο ήταν πολύ ζεστό.
Κόλαση μήνα Νοέμβρη… Πώς;
Χαλάρωσα το πουκάμισο στο λαιμό, μα κείνο μ’ έπνιγε.
Οι δικαστές έδωσαν το απαραίτητο χρόνο για να σηκώσω το βλέμμα μου. Ηδονική αναμονή το χρονικό διάστημα εγκλωβισμού του κατηγορούμενου και κατά κανόνα το γευόταν οι δικαστές.
Είχα κάνει ό,τι μπορούσα…
Τώρα όμως πια, δεν είχα άλλη επιλογή.
Αναστήλωσα το σώμα μου πριν ορθώσω το βλέμμα μου.
Έσφιξα τα δόντια μου και με έντονο τόνο ομολόγησα.
– Ε ναι λοιπόν! Σχεδίαζα πολύ καιρό τη δολοφονία του. Το ομολογώ! Μου είχε κάνει τη ζωή αφόρητη. Τον είχα πάνω μου όλη τη μέρα να με καθοδηγεί σα σκλάβο. Μου επέβαλε τι να κάνω από το χάραμα μέχρι την αυγή, και σαν έγερνα να ξαποστάσω ερχόταν στον δωμάτιο μου και με κατηγορούσε για τα λάθη μου. Δεν είχα ποτέ ησυχία. Μαύρο πράγμα τον έλεγα. Πιστέψτε με!! Μαύρο πράγμα τον έλεγα! Ήταν θέμα χρόνου να πάρω την απόφαση να τον βγάλω από τη μέση. Να τον βγάλω από την ζωή μου.
Κατάστρωνα σχέδια τώρα και δύο χρόνια κύριοι δικαστές, ώστε να διαπράξω την δολοφονία υπό ασφαλείς συνθήκες μα εκείνο το βράδυ έσπασα. Δεν άντεξα και μπροστά σε κόσμο πήρα την απόφαση να τον σπρώξω. Γνώριζα πως το μόνο που ήξερε ήταν να κάνει μαύρη την ψυχή των άλλων. Τα καθημερινά ήταν άγνωστα γι’ αυτόν. Δεν ήξερε να βιδώνει μια λάμπα, δεν ήξερε να δένει τα κορδόνια του, δεν ήξερε να κολυμπά…
Μόλις μπήκε ο Νοέμβρης στις φλέβες μου.
Άρχισα να παγώνω.
Κούμπωσα το πουκάμισο στο λαιμό…
Οι δικαστές χαμογέλασαν χωρίς τούτο να φαίνεται, σύμφωνα με το πρωτόκολλο.
Μόνον ο εισαγγελέας έμεινε προβληματισμένος…
Έσυρε τις σελίδες μπροστά το πρόσωπο του και έγειρε προς τον πρόεδρο.
-Κύριε Πρόεδρε, έχουμε πρόβλημα στην υπόθεση. Ο νεκρός έχει το ίδιο όνομα με τον δολοφόνο. Μέχρι και η ταυτότητα που βρέθηκε πάνω του ήταν ίδια…
* Οικονομολόγος Ανωτάτης
Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης
Λογιστής-Φοροτεχνικός Α’ Τάξης
E-mail : eurohania@yahoo.gr
Άρθρο υπ’ αρ. 307/ Κυριακή 26 Νοέμβρη 2017.
