Κατά κόρον γίνονται οι εξαγγελίες απ’ τους κυβερνητικούς ότι «εφαρμόζουμε αυτά που υποσχεθήκαμε». Άλλη είναι η πραγματικότητα και αυτό φαίνεται απ’ το γεγονός πρόσληψης πλήθους μετακλητών με παχυλούς μισθούς.
Το φαινόμενο τούτο που εφαρμόζεται απ’ όλες τις κυβερνήσεις, το είχε στηλιτεύσει ο κ. Μητσοτάκης, όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Θα αποκαθιστούσε τα πράγματα, έλεγε, αλλά ό,τι κατήγγειλε για τους προηγούμενους το εφήρμοσε ο ίδιος και με το παραπάνω. Οι θέσεις ευθύνης δεν εκαλύφθησαν από δημοσίους υπαλλήλους. Έχουμε χιλιάδες ικανούς με μεταπτυχιακούς τίτλους τοποθετημένους σε θέσεις πόρρω απέχουσες απ’ τις επιστημονικές τους καταρτίσεις.
Και επειδή, όπως έλεγε ο Θανάσης Κανελλόπουλος, «οι Έλληνες όταν δεν σκέπτονται συσκέπτονται», η κυβέρνηση συγκρότησε επιτροπή να συντάξει σχέδιο στρατηγικής αναπτυξιακής πολιτικής, δίδοντας κατευθύνσεις στα Υπουργεία, βάσει των οποίων θα αξιοποιηθούν τα 32 δισ. ευρώ που διεκδικούμε απ’ το πολυθρύλητο “Ταμείο Ανάκαμψης”.
Διορίστηκε, λοιπόν, πρόεδρος ο Κύπριος Χριστόφορος Πισσαρίδης νομπελίστας οικονομικών Υπηρεσιών το 2010 για τη θεωρία αναζήτησης τριβών στη χρηματοοικονομία. Αναμενόταν η έκθεση, που πήρε τ’ όνομά του, η οποία όπως ανακάλυψαν, όσοι τη διάβασαν, αποτελείται από συρραφή στοιχείων παρμένων από τον ΟΟΣΑ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Eurostat και την Παγκόσμια Τράπεζα.
Οι επιστήμονες ερευνητές, πρόσωπα που έχουν θητεύσει σ’ όλα σχεδόν τα πόστα της πολιτικής ως τεχνοκράτες, δεν πολυκουράστηκαν να συγκεντρώσουν και να επεξεργασθούν τα στοιχεία των πιο πάνω φορέων και να παραδώσουν μια έκθεση κοινότοπη, δουλειά που μπορούσαν να κάνουν και μεταπτυχιακοί φοιτητές. Πώς υπόσχονται ότι θα διορθώσουν τώρα επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, όσα δεν μπόρεσαν να κάνουν προηγουμένως; Τι το νεότερο έχουν να προσφέρουν;
Πίσω από την έκθεση Πισσαρίδη, κατά τους επαΐοντες που τη μελέτησαν, κρύβονται επώδυνες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες αποτελούν ανακεφαλαίωση των οικονομικών επιδιώξεων των τελευταίων 20 ετών.
Η πιο μεγάλη μεταρρύθμιση αφορά το ασφαλιστικό και συγκεκριμένα: Οι επικουρικές συντάξεις να ιδιωτικοποιηθούν και να δοθούν κίνητρα, ώστε οι πάσης φύσεως άλλες συντάξεις να εναρμοσθούν σύμφωνα με το Αγγλοσαξονικό σύστημα, μεταφορά του ΕΝΦΙΑ στους ΟΤΑ, κ.ά.
Ο κ. Βρούτσης δεν θέλησε να προχωρήσει στον μετασχηματισμό, ούτε των επικουρικών συντάξεων. Λέγεται ότι ο κ. Μηταράκης, τ. Υφυπουργός Εργασίας, προσπάθησε κάτι τέτοιο αλλά δεν τον άφησε ο υπουργός του. Σ’ αυτό το μήκος κύματος τάσσεται και ο κ. Αντώναρος, που λέει “όχι” στο “σχέδιο Πισσαρίδη”. Είναι αντιαναπτυξιακό. Καλύπτει τα συμφέροντα των ολίγων και όχι τις ανάγκες των πολλών.
Αν το «σχέδιο ανάπτυξης Πισσαρίδη» ψηφισθεί από τη Βουλή, η θέση του κ. Βρούτση στο Υπ. Εργασίας θα είναι επισφαλής.