Σχολιάζω την επικαιρότητα μ’ όσα ερεθίζουνε τσ’ ευαιστησίες μου

Πολλές βολές με παρασέρνει η γι επικαιρότητα την ώρα απου στοχάζομαι και ροζονάρω με το νου μου έπαε στη Γωνιά του Καφενέ και μου φέρνει στη σκέψη προβληματισμό, με πολλά ερωτηματικά. Γιατί ‘ναι ξεκάθαρη η γι αλήθεια πως ζιούμε σε μια εποχή απου υπηρετεί το χάος, κι αντλεί από το μηδέν.

Γι’ αυτό κι οι πρωτοβουλίες, κι οι συμπεριφορές κάποιων πρωταγωνιστών σ’ αυτές τσ’ εκδηλώσεις, δεν θεωρώ πως αντέχουνε στη κοινή λογική, παρά συμπορεύονται με το θράσος, την ασέβεια και την εκτός ορίων κάποιων άγραφω νόμω και κανόνων, απού εδώ κι αιώνες ήτανε αποδεχτοί από τσοι κοινωνίες των αθρώπω. Και βέβαια εγώ εγροίκουνα στσοι καφενέδες του παλιού καιρού, και λέγανε για παρανοϊκούς και για σχιζοφρενείς. Τσοι τωρινούς χρόνους τα πράματα όμως αλλάξανε πρέπει και γροικούμε άλλους χαραχτηρισμούς, απου δε κατέω βέβαια ανε συγγενεύουνε αναμεταξύ τωνε, οι παλιοί με τσοι τωρινούς, απου γροικούμε εδά όπως: αντιεξουσιαστές, αναρχικοί, ακτιβιστές, εθνικιστές, ρατσιστές κι άλλοι πολλοί και διάφοροι.
Εγώ εδά παίρνω την απόφαση με περίσσεια περίσκεψη να σχολιάσω την επικαιρότητα για πράξεις και ενέργειες απου ερεθίζουνε τσ’ ευαιστησίες μου κι αδιαφορώ για τσ’ οποιουσδήποτε χαραχτηρισμούς απου ίσως σκεφτούνε κάποιοι για μένα, γιατί “καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται”. Και επειδή πολύ με στενοχώρεσε η γι απαράδεχτη και ασεβέστατη συμπεριφορά κάποιων γυναικών στην παρέλαση την ημέρα Εθνικής μας Εορτής, γιατί στ’ αλήθεια δε πίστευα στα μάθια μου σ’ αυτά απου θωρούσανε. Ακόμη δε μπορούσα, και δε μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει τόσονα θράσος και μεγάλη ασέβεια απου μπορούνε να κατοικοεδρεύουνε στσοι γυναικείες ψυχές. Ιδιαίτερα για ν’ απολεμήσουνε με τη συμπεριφορά ντων να διακωμωδήσουνε την επέτειο απου η Ελληνική ψυχή εβροντοφώναξε το ιστορικό Οχι διά στόματος του πρωθυπουργού μας (όποιος κι αν ήταν εαυτός) και γιάειντα άτζεμπις Θεέ μου πριχού στολιστούνε με το θράσος για να κάμουνε τα Ιγγλέζικα αστεία ντωνε, δεν αναρωτήσανε το έστω αν υπάρχει σε λανθάνουσα κατάσταση, το θείο δώρο στη γυναίκα τη μητρότητα; Και να αναλογιστούνε τη μεγάλη ασέβεια στη μνήμη των Ηρώων τούτουνα του πολέμου. Γιατί τούτηνα την ημέρα αφήκανε οι μάχιμοι Ελληνες τσοι δουλειές των και τρέξανε μ’ ενθουσιασμό στο κάλεσμα τση πατρίδας τωνε κι εχωρίσανε οι μανάδες από τσοι γιους τωνε, όπως έλεγα κι οπροχθέ, οι χαιράμενες από τσ’ άντρες τωνε, τα κοπελάκια από τσοι πατεράδες τωνε, οι γι αρραβωνιαστικιές από τσ’ αρραβωνιαστικούς κι οι γι αδερφές από τσ’ αδερφούς και πολλούς απ’ αυτούς τσοι κρατήσανε για πάντα στσοι παγωμένους τόπους τσ’ Αλβανίας οι μπόμπες κι οι μπάλες τω ντουσουμάνηδώ μας, κι οι κακουχίες του πολέμου.
Γιατί τουτηνά τη θυσία ετολμήσανε να βεβηλώσουνε τουτανά τ’ ανθρωπόμορφα τέρατα, με τα θρασύτατα Ιγγλέζικα αστεία ντωνε απού κατά τη γνώμη μου θα ‘πρεπε να προστατεύονται αυτεπάγγελτα αυτά τα όσια κι ιερά από κάποιους σχετικούς νόμους όπου θα θωρακίζουνε και θα βαστούνε σ’ απόσταση τσοι βέβηλους και κακοπροαίρετους, κάθε φορά απού θα ξεχειλίζει το ποτήρι τση μικροψυχίας τωνε, γι’ άγνωστους λόγους σε μένα, σε μέρες Εθνικής έπαρσης όπως καλή ώρα η γι 28η Οκτωβρίου 1940. Απου οι γνώσεις μου δε μ’ αβατζάρουνε για να κατέω ανέ υπάρχουνε τέτοιοι νόμοι μούδε κατέω βέβαια και ποιά ‘ναι τα όρια απου ερεθίζονται τ’ αντανακλαστικά των αρμοδίων Εισαγγελέων για εκτροπές κι ανίερες εκδηλώσεις όπως και τούτηνα.
Όμως οι παραπάνω σκέψεις, μού εξυπνήσανε τη θύμησή μου απου εξεσήκωσε το νου μου για ένα σεργιάνισμα στα περασμένα, σε μια εποχή απου οι γι αθρώποι δεν εγνοιάζουντανε μόνο για το βιοποριστικό, αλλά εθρέψανε και τσοι ψυχές τωνε με θρησκευτικά κι εθνικά ιδεώδη. Και για τουτανά τα δασκαλέματα εγνοιάζουντανε κι η κοινωνία κι η Πολιτεία κι η γι Εκκλησία, αλλά κι η συμβολή τσ’ οικογένειας ήτανε πολύ μεγάλη. Κι ούλοι μαζί τουτηνά ενδιαφέρουντανε για να γεμίζουνε τσοι ψυχές των νέω με ηθικές αξίες, για να κυριαρχούνε στα αιστηματικά ντωνε, ο σεβασμός, η ντροπή, το φιλότιμο κι η γι αθρωπιά. Γι’ αυτό κι η Πολιτεία εθέσπιζε τον εκκλησιασμό στη σπουδάζουσα νεολαία κι οι γι εκπαιδευτικοί εσέβουντανε τσοι νόμους κι οδηγούσανε τσοι μαθήτριες και τσοι μαθητές τσοι Κυριακές στσ’ εκκλησιές. Η γι Εκκλησία υπηρετούσε με σεβασμό το πνευματικό τση έργο και δεν εγνοιάζουντανε μόνο για μουσικές εκδηλώσεις και την διοργάνωση εκδρομών. Οι δε οικογένειες εδασκαλεύανε τα κοπελάκια ντωνε με τα νάκλια ντωνε τσ’ αργαδινές στσ’ αποσπερίδες για τα ιστορικά και θρησκευτικά γεγονότα απου εφέρνανε κοντά μας οι γι ημερομηνίες του ετήσιου κύκλου τα γυρίσματα.
Κι οι μανάδες ακούραστες τα ετοιμάζανε τσοι Κυριακές και τσοι σκολάδες, όταν εταίριαζε, κι επχιαίνανε μαζί ντωνε για εκκλησιασμό. Γι’ αυτό κι ο σεβασμός κι η καλή συμπεριφορά των αθρώπω ήτανε τότεσας τρόπος ζωής. Μα δα πρέπει οι καιροί αλλάξανε “κι άλλοι παπάδες ήρθανε κι άλλα χαρθιά βαστούνε”. Πολλές από τσοι παλιές συνήθειες κρίνονται αναχρονιστικές κι οπισθοδρομικές. Έτσα δασκαλεύουνε κάποιες προοδευτικές κοινωνικές τάσεις απου ακλουθούνε από κοντά, τα κακής ποιότητας εισαγόμενα ρεύματα πολιτισμού. Απου η πολιτεία αποδέχεται η γι εκκλησία σιωπά, κι η κοινωνία ακλουθά. Μ’ αποτέλεσμα να γελοιοποιείται η σοβαρότητα και να αγνοείται η κανονικότητα.
Γι’ αυτό και θωρούμε ενέργειες απου δεν αντέχουνε στη λογική κι αντί για σεβασμό αποπνέουνε ασέβεια. Στ’ αλήθεια με ποια κριτήρια να αποδεχτώ τσ’ αποφάσεις τσοι πολιτείας στσ’ εθνικές επετείους και των Τριών Ιεραρχών εάν είναι Σάββατο γή Κυριακή τα σκολειά να εκκλησιάζονται τη Παρασκευή. Κι ακόμη τα τελευταία χρόνια, σ’ όσες παρόμοιες εκδηλώσεις έτυχα, δεν άκουσα από κάποιο δάσκαλο γή δασκάλα να λέει λίγα λόγια για το ιστορικό απου εορτάζεται κάθε φορά. Γιάειντα άτζεμπις Θεέ μου γίνονται τούτεσας οι παρατυπίες; για το χουζούρι των εκπαιδευτικώ και μόνο; Εμένα βέβαια ο λιγοστός νους που μ’ απομένει μ’ οδηγεί στη σκέψη πως είναι ντροπή και για τη Πολιτεία απου αποδέχεται και για την εκκλησία απου συμμετέχει και για την οικογένεια απου γνοιάζεται μόνο να γεμίζει το ψυγείο τση με τρόφιμα. Κι ούλοι μαζί απου ‘ναι και αρμόδιοι αδιαφορούνε για να γεμίσουνε τσοι ψυχές τση σπουδάζουσας σ’ ούλα τα σκαλοπάθια τσ’ εκπαίδευσης νεολαίας, με ηθικά, θρησκευτικά κι εθνικά ιδεώδη. Μ’ αποτέλεσμα να είναι ευάλωτη η νεολαία μας σε φανατισμούς και ιδεοληψίες και να κατασπαταλούνε τη νεανική ντωνε ορμή με το να ηχούν σαν κύμβαλα αλαλάζοντα, καταστρέφοντας την εδική ντωνε ζωή, και την ελπίδα του Έθνους μας.
Γι’ αυτό και πάλι λέει: Θεέ μου βλέπε μας το νου μας.
Πολλά τα έτη αναγνώστριες κι αναγνώστες μου

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Βολές = Φορές
Ροζονάαρω = Κουβεδιάζω
Επαε = Εδώ
Γροικώ = Ακούω
Εδά = Τώρα
Πράματα = Πράγματα
Κατέω = Ξέρω
Γιάειντα = Γιατί
Χαιράμενες = Οι παντρεμένες
Απολεμώ = Προσπαθώ
Άτζεμπις = Άραγε
Αβατζέρνω = Περισσεύω
Τάξε μου = Δηλαδή
Νάκλια = Ιστορίες
Οπροχθές = Προχθές