Σχολική διαρροή.

Θλιβερό φαινόμενο και αυτό…, της κρίσης συνέπεια!
Μετρήθηκε και αυτό…, στατιστικά. Αυτή η διαπίστωση δηλαδή, ότι, πρόωρα, βίαια εγκαταλείπουν το σχολειό τους, πάρα πολλά Ελληνόπουλα! Παιδιά, κορίτσια, αγόρια, κυρίως αυτά, λόγω των προβλημάτων της κρίσης.
Αβέβαια, ανίσχυρα, δυστυχή, δραπετεύουν από τις τάξεις μαθητείας τους και εισέρχονται σ’ ένα ασταθές τοπίο και γκρίζο, δίχως οργάνωση, σκοπό και στόχο…
…Το ρεπορτάζ σε αθηναϊκό φύλλο, δεν “ποτίζεται” ούτε από μια στάλα λυρικού δρόσου…
Παραθέτει μόνο στοιχεία, στοιχεία, στοιχεία ρεαλιστικά, στατιστικά στων αριθμών τη γλώσσα.
Τα ποσοστά κάθε ηλικίας, παιδική, εφηβική και νεανική βεβαίως…
Αποσκιρτούν όπως τα φτερωτά ψαράκια ίσα του θανάτου, στο μελανό πολτό της αβεβαιότητας, της απογύμνωσης!
Γιατί “θάνατος” λογίζεται η έλλειψη στοιχειώδους γνώσης και δεξιότητας, και κατάρτισης, σε κάποιο αντικείμενο… Πώς θα ενταχθεί -έστω πάρα πολύ δύσκολα- όπου της εργασίας;;
Τα στοιχεία, λοιπόν, “μιλούν” το λόγο τον άγνωμο και τραχύ!
Το 26 και τόσο τοις εκατό, του ανθού της πατρίδας και του μέλλοντός της, εκτός μάθησης!
Πάλι καλά, το 2015, ήταν λέει πάνω από το 31%!
Από τα δώδεκα έως και τα 35 χρόνια τους, διαρρέουν από το “Ιερό Σώμα”, των δόκιμων διασωστών της τάξης…, στην οργανωμένη Εκπαίδευση!
Ενα σώμα με τραύματα, στα οποία ευανάγνωστα δηλώνεται το πλήθος των δραματικών ελλειμμάτων που εξωθούν τα νιάτα μας έξω από τα γράμματα.
ΔΕΝ υπάρχει συνοχή στην οικογένεια, από τη θλιβερή διασάλευση των αναγκών, με τις αγωνιώδεις “πνιγμονές” στην καθημερινότητα…
ΔΕΝ υπάρχουν χρήματα.
ΔΕΝ συνιστά προτεραιότητα το σχολικό δικαίωμα του παιδιού, όταν ο “πόλεμος” επιβίωσης “κατάσχει” ανάλγητα ενέργεια, σκέψη και χρόνο για τον επιούσιο…, όλων των μελών της οικογένειας, έστω και εκείνων που δεν είναι στα πρόσω του μετώπου.
Η “περιδίνηση” είναι διευρημένη…
…Η ΦΩΤΟ σε αθηναϊκό φύλλο, είναι μια αγιογραφία του σήμερα…
Ο μικρός έφηβος, με το μπουφάν και τα χέρια στις τσέπες… Σκύβει αφημένος, “ξαρμάτωτος”, άπραγος, με το κασκετάκι του να κρύβει τελείως το πρόσωπο…
Και αυτό το πρόσωπο των φτωχών παιδιών, καταβάλλει τον φόρο του…
Τον αποκλεισμό του από το μέγα αγαθό της παιδείας, σε ποσοστώσεις συγκλονιστικές, για τις οποίες έντονος ο προβληματισμός, σημειώνεται ως η αθωότερη αίσθηση.