Σχόλιο πάνω σε άρθρο

Αγαπητέ Στέλιο,
ενώ ήμουν -από μέρες το σκεφτόμουν- έτοιμος να κάνω μια αναφορά και όχι απάντηση ή κριτική στην γνωστή επιστολή του πολύ αγαπητού μας Βασίλη Πεντάρη, διάβασα την τελευταία στιγμή -πριν από ταξίδι μου στο εξωτερικό- το σπουδαίο και μεστό αληθειών άρθρο – δοκίμιό σου, και παρότι δεν ανήκω σε πολιτικά κόμματα [έχω αποστασιοποιηθεί εδώ και καιρό από την πολιτική για τους δικούς μου υπαρκτικούς λόγους] συμφωνώ απόλυτα με την εμπεριστατωμένη και λιτή απάντησή σου και, βέβαια, σε καμιά περίπτωση δεν είναι σωστό ούτε δίκιο να βάζουμε στο ίδιο “καντάρι” την θολούρα των ψευτο-ιδεολογημάτων και της “ψευτοαριστεράς” του ΣΥΡΙΖΑ [του πανέξυπνου και τετραπέρατου κ. Α. Τσίπρα και της γνωστής πολιτικής ακολουθίας του , δίκην “κινουμένης άμμου….” ] με το τιμημένο Κ.Κ.Ε., το αγωνιστικό και πολύπαθο για τους κοινωνικούς αγώνες υπέρ της φτωχής εργατικής τάξης κι όχι μόνο των ταλανιζομένων τόσο πολλά χρόνια Ελλήνων πολιτιών από τη μάστιγα της εκμετάλλευσης και του ολέθρου της παγκοσμιοποίησης, και, σίγουρα, το Κ.Κ.Ε. δεν είναι απλή
“φωνή διαμαρτυρίας”. Ο Κομμουνισμός, δεν υπήρξε [από καταβολής του] φωνή διαμαρτυρίας, αλλά το ξέσπασμα, η επανάσταση κι ο ξεσηκωμός ενάντια στην ωμή βία, την εκμετάλευση των λίγων προνομιούχων [βαρώνων, δουκών κ.λ.π] σε βάρος δύσμοιρων και φτωχών ανθρώπων και ο διακαής πόθος για μια καλύτερη ανθρώπινη κοινωνία. Ο πολύς κόσμος δεν μπορεί να κατανοήσει το δυσκολότατο εγχείρημα της διακυβέρνησης μιας κοινωνίας [κομμουνιστικής], που, βέβαια, χρειάζεται και όρια, και μέτρα και περιορισμούς, αφού οι άνθρωποι έχουν ατέλειες, κάνουν λάθη και πολλές αστοχίες στην καθημερινότητά τους. Ωστόσο, η ζωή προχωρά μπροστά, γίνονται τρομερές κοινωνικές ανακατατάξεις κι αλλαγές, σύμφωνα με την υψηλή Τεχνολογική πρόοδο: Αλλά, το ζητούμενο, που είναι το εγχείρημα μιας θεμιτής ή καλής κοινωνίας και οικονομίας, ακόμη και στις μέρες μας είναι και φαντάζει Ο Υ Τ Ο Π Ι Κ Ο: Το ΓΙΑΤΙ συμβαίνει αυτό, θέλει πολλούς τόμους βιβλίων για να αναλυθεί, παρότι έχουν γραφεί αμέτρητα προς τούτο βιβλία, ασχολήθηκαν μια ολόκληρη ζωή άνθρωποι της φιλοσοφίας, της οικονομίας και κοινωνιολογίας, αναλυτές κι απλοί άνθρωποι του μόχθου και της μιζέριας: Και, πώς να μην είναι ΟΥΤΟΠΙΕΣ, όταν τα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά αυτά συστήματα ΑΠΑΙΤΟΥΝ από τους ανθρώπους μιας δεδομένης κοινωνίας ορισμένες αρχές, συμπεριφορές αληθινής αγάπης, συναισθήματα σύμπνοιας, αλληλεγγύης κι αλληλοϋποστήριξης, ανώτερο συμβιωτικό ήθος, ισότητα, αληθή γνώση και παιδεία, ωστόσο, δεν ξεκαθαρίζουν τις έννοιες των αρετών ή χαρισμάτων και, προπάντων, δεν εξηγούν πώς φτάνουν οι άνθρωποι σ’ αυτές τις αρετές. Δύσκολο, πολύ δύσκολο αυτό το εγχείρημα για τους ανθρώπους της σημερινής πολυπλοκότητας. Παρότι, αγαπητέ φίλε Στέλιο [έχεις κι εσύ, όπως κι εγώ τα χρονάκια σου, σίγουρα όμως, μικρότερός μου κατά λίγα
χρόνια] και ο Κομμουνισμός, εγχώριος και διεθνής έκανε τα λαθάκια του [οι άνθρωποι τα κάνουν], σήμερα πιστεύω πως το Κ.Κ.Ε βαδίζει σε πολύ σωστό δρόμο και, σίγουρα, δεν αποτελεί απλή φωνή διαμαρτυρίας, αλλά είναι μια σταθερή ηθική και δυναμική αξία για την αξιοπρέπεια, την καταξίωση και το ελεύθερο και διαφορετικό ανθρώπινο πρόσωπο. Επαναλαμβάνω δεν είμαι κομμουνιστής [μακάρι να ήμουν], ωστόσο οφείλουμε να σεβαστούμε το έντιμο, το ελεύθερο και διαφορετικό πρόσωπο του εκλεκτού φίλου Βασίλη Πεντάρη, και, συνακόλουθα, την διαφορετικότητά του στις όποιες απόψεις του, αφού η διαφορετικότητα, η μοναδικότητα και το αναντικατάστατο του ανθρώπινου προσώπου είναι δημιουργήματα – “παιδιά” του απόλυτου δικαιώματος της Ηθικής Επιλογής ή του δικαιώματος Ελευθερίας [και, βέβαια, δεν εννοώ την πολιτική ελευθερία, που αυτή δεν μπορεί να είναι απόλυτο μέγεθος].
-ΠΑΡΑΤΑΥΤΑ, αν προλάβω, στην αναφορά μου -παράλληλα με το περιεχόμενο της γνωστής επιστολής του Βασίλη και χωρίς κριτική διάθεση, αφού σέβομαι και πιστεύω ακράδαντα στο ανθρώπινο δικαίωμα της δ ι α φ ο ρ ε τ ι κ ό τ η τ α ς-, αναφέρομαι με αδιάσειστα στοιχεία [ντοκουμέντα, έγγραφα, αρχεία, μαρτυρικές αποδείξεις, προσωπικά μου βιώματα κ.λ.π.] που συνέλεξα επί πολλά χρόνια για τα αίτια και τις καταστρεπτικές συνέπειες του επάρατο “Ελληνικού Εμφυλίου πολέμου” και καταθέτω την προσωπική μου άποψη και, βέβαια, τις αναφορές και δηλώσεις γνωστών κι επιφανών ανθρώπων της Πολιτικής και των Γραμμάτων, όπως καλή ώρα του μεγάλου θεωρητικού του Κομμουνισμού καθηγητή Κοινωνιολογίας στο Παρίσι Κορνήλιου Καστοριάδη, που δήλωσε ντροπή για τη συμμετοχή του στον εμφύλιο πόλεμο σε τηλεοπτική κάμερο, λίγο μετά τη γνωστή Μεταπολίτευση, του αείμνηστου αριστερού αγωνιστή και αληθινού αντιστασιακού Λ. Κύρκου, που, γύρω στα 2007, δήλωσε για τους ιστορικούς ηγέτες της Αριστεράς του Εμφυλίου: ” …. πρόκειται περί αθλίων επαναστατών του εμφυλίου πολέμου, που θα κατέστρεφαν τη χώρα, αν επικρατούσαν…”, αλλά, των συνταρακτικών δηλώσεων του αρχι-κομμουνιστή και καταδικασθέντος σε θάνατο με τον Μπελογιάννη το 1952 Τάκη Λαζαρίδη [φυλακίστηκε τελικά 15 χρόνια] που έγραψε και το αποκαλυπτικό βιβλίο του “ΕΥΤΥΧΩΣ ΗΤΤΗΘΗΚΑΜΕ, ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ” και δήλωσε με απίστευτο και γενναίο λόγο, ότι την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ για τα ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ [1944] και τον άδικο κι άστοχο “ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ” την έχει η Ελληνική ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Είναι γνωστή η αλήθεια και η ευθύνη για τον εμφύλιο πόλεμο των ηγετών κι αρχηγών της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, εκείνον τον καιρό των πέτρινων χρόνων για την πατρίδα μας: ΩΣΤΟΣΟ, όπως θρήνησα κι έκλαψα για τα αδικοχαμένα πάμπτωχα κι αμόρφωτα φαντάρια μας [προς τί ο εμφύλιος;], το ίδιο θρήνησα και πόνεσε η ψηχή μου για τις δεκάδες χιλιάδες νέων μας ανθρώπων [τα περισσότερα θύματα πειθαναγκάστηκαν να πλαισιώσουν και βοηθήσουν τον Δημοκρατικό στρατό, όπως ιστορεί ο Μαργαρίτης στο βιβλίο του] που σκοτώθηκαν [for nothing] κι αυτοί. Αν στα νεότερά μου χρόνια ασχολήθηκα με τα αίτια και τις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου, το έκανα για να αποτραπεί τυχόν νέος σπαραγμός και εμφύλιος πόλεμος, αφού, τελικώς, δεν ασχολήθηκα με την Πολιτική κι όμως κατέθεσα την αληθή μου άποψη, ότι υπήρχαν αρκετοί λόγοι που εξαναγκάστηκαν [πέραν του ξεσηκωμού της ηγεσίας της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ] να φύγουν, να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους και να καταφύγουν στα βουνά της πατρίδας μας, χιλιάδες φτωχοί και δύσμοιροι απλοί άνθρωποι της επαρχίας που ονειρεύτηκαν ή οραματίστηκαν , μιαν ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα, ένα κράτος, επιτέλους, δικαίου και προνοίας για τον καταστραμμένο ελληνικό λαό, ανεξαρτήτως, αν τελικώς διαψεύστηκαν αυτά τα οράματα και οι ελπίδες από την ανάξια τότε ηγεσία της Αριστεράς. Είμαι σίγουρος, ότι το Κ.Κ.Ε. θα αγωνίζεται για τα δίκαια του ταλανιζόμενου λαού μας και δεν θα επιτρέψει νέο σπαραγμό ή εμφύλιο πόλεμο: ο εμφύλιος πόλεμος ποτέ δεν έχει καλό, παρά μόνο αίμα, αντεκδίκηση κι όλεθρο, όπως και η ερημιά της ορφάνιας δεν έχει χρώμα και, βέβαια, δύσκολα ξερριζώνεται από τον ψυχισμό των ορφανών συνανθρώπων μας. Σας εκούρασα, αλλά αυτά ήταν τα λιγότερα που μπορούσα να γράψω: όσο για τον φίλο μας Βασίλη Πεντάρη, μακάρι να είχαμε πολλούς τέτοιους ανθρώπους στη ζοφερή σημερινή κοινωνική πραγματικότητα, αφού είναι γνωστή η αξιωσύνη του ως πολιτικού [βουλευτή] και η αγωνιστική του ιστορία και πορεία για την εδραίωση μιας γνήσιας πολιτικής και κοινωνικής Δημοκρατίας. Με φιλική εκτίμηση κι αγάπη. Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος [ από την “ΕΡΑΤΕΙΝΗ ΗΜΑΘΙΑ” της … Νοτιο-Μακεδονίας πια!! ορμώμενος] ΧΑΝΙΑ.

Αυτό που θέλει ο λαός το λέει στις εκλογές, και φαίνεται πως απέχει πάρα πολύ από το να θέλει ΚΚΕ. Αν δεν σέβεστε την απόφαση του λαού, που σαφώς προτιμά το αστικό σύστημα, σε τι διαφέρετε από τους δεξιούς φασίστες; Όπως και εκείνοι πιστεύετε πως ξέρετε καλύτερα από τον ίδιο τον λαό τι είναι καλό γι’ αυτόν. Φασισμός και κομμουνισμός δεν σημαίνουν τίποτα άλλο από απόλυτη κεντρική εξουσία. Μια ομάδα ανθρώπων με έναν δυνατό άντρα στην κορφή σκλαβώνει όλους τους ανθρώπους και δίνει προνόμια στους προδότες που προδίδουν τον λαό στην κεντρική εξουσία. Έτσι είναι τα πράγματα, ξυπνήστε από ένα τρελό όνειρο, από το ψέμα μιας ζωής, για να ζήσετε έστω λίγα χρόνια ακόμα σαν άνθρωπος… ασφαλώς δεν μπορείτε, το ξέρω.