ΣΔΕ, φυλακές και ευαισθησία

Η φράση του Βίκτωρ Ουγκό: «Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή», μου ήρθε στο νου κατά την εκδήλωση για την έναρξη της σχολικής χρονιάς στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας του Καταστήματος Κράτησης Χανίων. Ενός σχολείου μέσω του οποίου οι κρατούμενοι όχι μόνο μπορούν να κατακτήσουν την γνώση αλλά επίσης μπορούν να μπουν και σε νέους δρόμους κοινωνικής επανένταξης.
Συγκλονιστικά ήταν άλλωστε τα λόγια ενός απόφοιτου του ΣΔΕ και σήμερα φοιτητή στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, ο οποίος βρίσκεται 20 χρόνια στη φυλακή και μίλησε στους νέους μαθητές – κρατούμενους.
«Παλιά αντί να πάμε στο σχολείο, μαθαίναμε πρώτα πώς να έχουμε ένα μαχαίρι στην άκρη, πώς να κάνουμε παρέες ώστε να εξελιχθούμε στη συνέχεια στην παρανομία… Πραγματικά τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει μεγάλες αλλαγές και έχει μεγάλη σημασία αυτό. Εδώ είναι 80 μαθητές. Και με 80 μαθητές περίπου 5 ισόβια σβήνουν κάθε χρόνο σε αυτό τον χώρο. Θέλω να ευχαριστήσω τους δασκάλους μου, τις δασκάλες μου και τη διοίκηση της φυλάκης, που έχει καταφέρει το σχολείο να κρατηθεί», είπε μεταξύ άλλων.
Είναι φανερό ότι η πολιτεία οφείλει να στηρίξει ακόμα περισσότερο τα ΣΔΕ που βρίσκονται τόσο στο Κατάστημα Κράτησης Χανίων όσο και σε άλλα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας.
Και να επιλυθούν προβλήματα, όπως αυτά που ανέφερε η αναπληρώτρια διευθύντρια του σχολείου, Ευαγγελία Μουριζάκη: Περιορισμένος διδακτικός χώρος (σε τρεις λειτουργικές αίθουσες στεγάζονται πέντε τμήματα) και ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό (αυτή τη στιγμή το σχολείο λειτουργεί με έναν εκπαιδευτικό καθώς η ίδια εκτελεί τα χρέη της αναπληρώτριας διευθύντριας) και με τη βοήθεια εθελοντών.
Αλλωστε, όλοι έχουν μια δεύτερη ευκαιρία στη γνώση. Και οι άνθρωποι της φυλακής ακόμη περισσότερο, δεν δικαιούνται μόνο μια δεύτερη ευκαιρία στη γνώση αλλά και μια ευκαιρία για μια νέα ζωή για την οποία το ΣΔΕ μπορεί να παίξει πολύτιμο ρόλο.