…Κύλησε τον αεικίνητο τροχό του ο γέρο-Χρόνος και αχνοφέγγει στο διάσελο της Ανατολής το θεοδήγητο τ’ αστέρι με ρότα τη σπηλιά της Βηθλεέμ, όπου πριν δυο χιλιάδες και πλέον χρόνια συντελέστηκε το δέος των αιώνων, με τη Γέννηση του Γιου του Οντος!
Kαι δεν μπορεί ο νους να ξεμακρύνει από εκείνες τις στιγμές της θείας γέννησης τις τόσο μακρινές, τις τόσο κοντινές, προϊόν στέριας γαλούχησης από τη μάνα, τον πατέρα, την παράδοση, την Ιστορία, τη Βίβλο. Γαλούχηση που φέρνει τόσο κοντά τη θεία γέννηση, θεοδιάλεχτη όσο και ανεξίτηλη οριογραμμή, στο άϋλο του άπειρου του χρόνου…
Κι ως προσεγγίζει ο τροχός του γέρο-Χρόνου τη χρονική ετούτη οριογραμμή που ονομάτισε “επέτειο” ο άνθρωπος, και ως σιμώνει φέτος και πάλι ετούτη η επέτειος, αγαλλιάζει ο νους και πεταρίζει στο διαφορετικό των ημερών, με ανανεωμένο τ’ όνειρο για κάτι τι καινούριο.
Δίνει και δέχεται καθένας μας ελπίδες που εκφράζονται στις χριστιανικές ευχοδωσίες των όπου Γης πιστών.
Και όμως: Ταραγμένη η ατμόσφαιρα από ανέμους μισαλλοδοξίας ισχυρούς, που σβήνουν τα κεράκια των όπου Γης πιστών, που παρασέρνουν εις το διάβα τους τα δέντρα τα Χριστουγεννιάτικα που βιάστηκαν να τα φωτοστολήσουν οι όπου Γης πιστοί, που φέρνουν τρέμουλο εις τα εσώψυχα τ’ ανθρώπινα για τα μελλούμενα… Μαβιά νεφοκουρτίνα καλύπτει το διάσελο της Ανατολής απ’ όπου κίνησε το διάβα του τ’ άστρο της Βηθλεέμ για να ’ναι έγκαιρα στη θέση του, στην αναβίωση της θείας επετείου. Τύμπανα πολέμου ηχούν εις τις περιοχές της (ήδη φλεγόμενης) Μεσοποταμίας, και αποκρίνονται στην ίδια τη συχνότητα άλλα τύμπανα από τις βόρειες τις παρυφές της Ευρασίας, από τη γηραιά Ευρώπη, από το νέο-Σουλτανάτο της Τουρκίας, από την αντίπερα τη βόρεια όχθη του Ατλαντικού αλλά και από τη μακρινή την Κίνα. Και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα!
…Οι Ισχυροί σε όπλα και σε χρήμα -συνισταμένες της υπεροχής του κακού- ξέθαψαν το “τσεκούρι του πολέμου” και ετοιμάζουν τα οπλικά συστήματα να αφανίσουν τον “εχθρό” και ίσως τον πλανήτη, σε αδέξια κίνηση ή εσκεμμένη χρήση! Στίφη από τη Μέση Ανατολή στοιβάζονται σε σαπιοκάραβα κι αποζητούν απάγκιο στη στέρια όσο κι αφιλόξενη γη της Ευρώπης, αποζητώντας επιβίωση από τις φλόγες του πολέμου που κατατρώγουν την πατρώα γη τους! Αδιέξοδο εις την ανθρώπινη απελπισία, όσων από αυτούς τους δύσμοιρους γλυτώσουν από τα μανιασμένα κύματα του Αιγαίου! Μπροστά τους το άγνωστο του αδιέξοδου, και πίσω τους οι φλόγες ενός παράδοξου πολέμου! Και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα!
…Μονομερώς οξυμένο το θρησκευτικό το μένος Ισλαμιστών ενάντια σε όποιον αλλόπιστο (π’ ονοματίζουν “άπιστο”), οπλίζει με λεπίδι καρατόμησης το χέρι του Τζιχαντιστή ή του μέλους ISIS (και δεν το ψάχνω) και αποκεφαλίζει τον κάθε δυστυχή εκείνο “άπιστο” που ’χε την ατυχία να τελεί σε ομηρία τους, ή, μεταβάλλει τον Τζιχαντιστή ή και το μέλος ISIS (και δεν το ψάχνω) σε βόμβα ανθρώπινη όπου δημιουργεί εκατόμβες αθώων αλλόθρησκων (“άπιστων” κατ’ αυτούς) στην πυροδότησή της. Πρόσφατο το μακελειό εις τη Γαλλία χθες! Αύριο πού; Τρόμος πανανθρώπινος στο άκουσμα τέτοιων συμβάντων, μα και στη ζωντανή τη θέαση απ’ το “παράθυρο του κόσμου”, την TV.
Ο κόσμος περιχαρακώνεται στο σπίτι του, βλέπει με δυσπιστία τον συνάνθρωπο, καρδιοχτυπά…
Διαπιστώνει πως στηθήκαν Γολγοθάδες πρόωρα σε κάθε γωνιά του γαλαζόθωρου πλανήτη, μα και με φρίκης μήνυμα, διαφορετικό στα σίγουρα μ’ εκείνο το αναμενόμενο των Αγγέλων της θείας επετείου, του: «…επί Γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία…»…
Και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα!
…Μα και στη Χώρα του Φωτός, στη μικρή Ελλάδα, ζουν οι πολίτες της και βιώνουν το δικό τους δράμα στην κυριολεξία, καθώς, έγινε τούτη έρμαιο στις ορέξεις μα και στις εντολές αλλόφυλων, από λανθασμένες πολιτικές των Αρχόντων της, τις τελευταίες δεκαετίες.
Εάλω η Ελλάς εν ειρήνη, και φαντάζει προτεκτοράτο άβουλο! Φευ! Και τα λάθη των πολιτικών έγιναν πάθη των πολιτών, καθώς, οι νέοι της Ελλάδος βουτηγμένοι στην ανεργία μεταναστεύουν, αυτοκτονούν. Οι εργαζόμενοι βλέπουν τις αποδοχές του ιδρώτα τους να ψαλιδίζονται, και οι απόμαχοι της ζωής συνταξιούχοι βλέπουν τις συντάξεις να εξανεμίζονται με καταληστευθείσες τις εισφορές δεκαετιών! Και τούτο πέρα από κάθε Συνταγματικά οριζόμενο! Η κατήφεια και η απελπισία φώλιασαν για τα καλά στα εσώψυχα του Έλληνα κάθε ηλικίας και δίνουν όψη στα πρόσωπα πιστών ημέρας Μεγάλης Παρασκευής, ημέρα θρήνου, θλίψης, περισυλλογής.
Και όμως, πλησιάζουν τα Χριστούγεννα!
…Αδύναμη η πένα να σκιαγραφίσει… Διαπιστώνει ανεπάρκεια εις το μελάνι να περιγράψει όλα ετούτα που βιώνει ο λευκός, ο μαύρος, ο κίτρινος, ο κόκκινος ο αδερφός, ο αλλόφυλος, ο Ελληνας, σε τούτες τις διαφορετικές χρονοστιγμές που έλαχε να τις βιώσουν, χρονοστιγμές τρόμου, απελπισιάς, ένδειας-φτώχειας μαστορικά σχεδιασμένης για την υποταγή στους όπου Γης εκείνους δυνατούς σε όπλα και σε χρήμα, στους όπου Γης, υπάνθρωπους! Κι ας πλησιάζουν τα Χριστούγεννα!
…Με μάτια και αυτιά του γήϊνου κορμιού ερμητικά κλειστά στα τεκταινόμενα, ας στρέψουμε την προσοχή εις της αθάνατης ψυχής τα αισθητήρια, και ενορατικά, ας το καλωσορίσουμε το άστρο το ελπιδοφόρο που αχνοφαίνεται στο διάσελο της Ανατολής του ψυχισμού, και ας αποζητήσουμε ανάταση στο άσμα των Αγγέλων (όπου γογόφτερα σιμώνουν) για να το βιώσουμε και πάλι ενορατικά καθώς θα ψάλλουν:
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί Γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία…»…
Γιατί πλησιάζουν τα Χριστούγεννα!…
*Γεωπόνος – Συγγραφέας
