Περίεργη στροφή στα «Λαμπάντε» και έκδοση οδηγού κατά της απάτης στα ελαιόλαδα.
Οι βροχές του Μαΐου στην Ισπανία, παρά τις θετικές επιδράσεις τους στα ταλαιπωρημένα από την ξηρασία και τους καύσωνες του Απριλίου ελαιόδεντρα, δεν στάθηκαν ικανές να αλλάξουν ουσιαστικά την κατάσταση της αγοράς. Έτσι, η κινητικότητα της αγοράς είναι τελείως περιορισμένη και μια περίεργη ηρεμία και απραξία επικρατεί μεταξύ πωλητών και αγοραστών.
Σύμφωνα με Ισπανικά ΜΜΕ (Olimerca 6-9/6/23) την περίοδο αυτή, τα λάδια που απομένουν στις δεξαμενές ελαιοτριβείων, είναι πλέον πολύ περιορισμένα ποσοτικά και ποιοτικά και όσοι έχουν κάποιες παρτίδες τις φυλάσσουν ως «κόρη οφθαλμού», γνωρίζοντας ότι κάθε εβδομάδα που περνάει αποκτούν μεγαλύτερη αξία και περισσότερους μνηστήρες.
Οι βιομηχανίες συσκευασίας, παρά το ότι προσπαθούν να φαίνονται ήρεμες για να μην προκαλέσουν μεγαλύτερη ένταση στην αγορά, πρακτικά αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες τους σε λάδια κυρίως καλής ποιότητας.
Έτσι, ελαιόλαδα έξτρα παρθένα είναι πλέον δυσεύρετα, παρά το ότι πληρώνονται αρκετά ακριβά, ενώ ελαιόλαδα (κοινά) παρθένα φαίνονται να έχουν εξαφανιστεί τελείως από την αγορά και τα μόνα που κινούνται είναι πελών τα Λαμπάντε.
Όπως φαίνεται και από το Δελτίο τιμών του ΣΕΔΗΚ της 6-6-23 (www.sedik.gr) στο διάστημα από μέσα Μαΐου έως πρώτο 10ημερο Ιούνιου στην Ισπανία οι πώλησης ανά εβδομάδα του έξτρα παρθένου έπεσαν από 1500 σε περίπου 600 τόνους, ενώ αντίθετα οι πώλησης Λαμπάντε αυξηθήκαν από 500 σε 1100 τόνους.
*Ο Νίκος Μιχελάκης, είναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντής του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ.
Τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μόνο μετά άδεια του (nmixel@otenet.gr
