Σε όλους τους τομείς της ζωής της, δεν υπάρχει πια εμπιστοσύνη σε τίποτα και σε κανένα από το μολυσμένο αίμα ως τα υπερμολυσμένα μνημόνια και δαιμόνια που έχουν μεταβάλει Έλληνες και Ελληνίδες ως φιλοξενούμενους στην χωρίς οικονομική κυριότητα χώρα μας.
Αφορμή για το σημερινό κείμενο γνώμης, μου δόθηκε από δύο άρθρα που έγραψα στα Χανιώτικα το καλοκαίρι του 2006.
Για να ήταν, από τότε και από πολύ πριν «ΜΟΛΥΣΜΕΝΑ ΠΟΛΛΑ στην Ελλάδα». Για να φθάσουμε τώρα στην υπερμόλυνση και στην βαριά κρίση, που έχει σαν αποτέλεσμα τη μη εμπιστοσύνη για όλα και για όλους… με μικρές ελπίδες για ένα άνοιγμα φωτεινό.
ΜΗ “ΕΥΚΟΛΗ” Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΜΑΤΗΡΑ
«Χανιώτικα Νέα» Παρασκευή 16 Απριλίου 2006) σελ. 4, κορυφή της σελίδας δημοσιεύτηκε τρίστηλο άρθρο μου με τίτλο: «ΧΩΡΙΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΖΟΥΝ ΠΙΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» αναφέροντας, πριν από το κείμενο ότι:
«Πριν λίγες μέρες» πάγωσαν οι Έλληνες-Ελληνίδες από την αποκάλυψη ότι όλοι-όλες κινδυνεύουμε από μολυσμένο αίμα που χρησιμοποιείται σε νοσοκομειακές μεταγγίσεις αίματος για ατυχήματα, εγχειρήσεων και περιοδικές θεραπευτικές ανάγκες.
Χρόνια πριν ακούγαμε για μολυσμένο αίμα και μολύνσεις ασθενών. Όπως, καθημερινά από το 2006 έως σήμερα, παρακολουθούμε στη χώρα μας, σε άλλες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου (κυρίως όμως, στις αφρικανικές και στις νοτιοαμερικανικές χώρες), τους κινδύνους από το μολυσμένο αίμα των μεταγγίσεων, αλλά και όλων των άλλων μολυσμών.
Με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένας φόβος και μια σοβαρή μη εμπιστοσύνη για την πλειοψηφία ελλήνων-ελληνίδων και των πολιτών του κόσμου. Με ένα παράδειγμα των σημερινών γαλλικών εκλογών που άγγιξε το 57% η αποχή των ψηφοφόρων στις κάλπες.
Μια συνεχιζόμενη πολιτική μη εμπιστοσύνης μεγάλης πολιτικής μη εμπιστοσύνης.
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ – ΜΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΑ
Παίρνοντας τότε, αφορμή (πέρα από το μολυσμένο αίμα) από την επεκτεινόμενη μη εμπιστοσύνη των ελλήνων, ελληνίδων πολιτών για ένα ευρύτερο ΜΟΛΥΣΜΟ που εξελισσότανε και στη χώρα μας, θεωρήσαμε το θέμα μη εμπιστοσύνης, για το αίμα ως άξονα γύρω από τον οποίον περιστρέφεται η γενικότερη μη εμπιστοσύνη των πολιτών
Με μια ζημιά εξ αιτίας αυτής της έλλειψης εμπιστοσύνης από τότε σε όλους τους τομείς της καθημερινής μας ζωής, καθώς νοιώθουμε όλοι και όλες, μη εμπιστοσύνη για την ασφάλειά μας, την υγεία μας, τη δουλειά μας, την αποτελεσματικότητα της παιδείας, τη σταθερότητα και, αποτελεσματικότητα των νόμων που κάθε τόσο αλλάζουν σε βάρος των πολιτών με φοβερές αντιδημοκρατικές λειτουργίες του ίδιου του κράτους, το οποίο είναι ο ανεξέλεγκτος εκμεταλλευτής με δεινή αντιδημοκρατικότητα κατά των ίδιων των πολιτών του.
ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1824
Ένα τραγικό γεγονός που συμβαίνει σε όλα τα κράτη και ιδιαίτερα στη χώρα μας. Η οποία με σκοτεινούς μηχανισμούς από τότε αποδυναμώθηκε τόσο από τις ξένες σκοπιμότητες όσο και από τις εκάστοτε αυτο-δουλικότητές μας, οι οποίες λειτουργούν αδιάκοπα, λίγο μετά από τη δημιουργία του Νεοελληνικού μας κράτους. Γιατί και τότε τούτη η χώρα έγινε η αποικιακή. Χώρα των ξένων δανειστών και των ξένων ελεγκτών και επικυρίαρχων της συνεχούς εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών του εθνικού μας πλούτου και της κυριότητας. Για να αποπληρώνουμε – συνεχώς από το 1824 κ.λπ. χρέη στους δανειστές μας.
Μια δραματική κατάσταση στην οποία τώρα – από την κρίση και μετά – βρισκόμαστε στο έσχατο σημείο της υπερεκμετάλλευσής μας έχοντας χάσει την εθνική, κοινωνική κυριαρχία μας, με πλήρη, πλέον μη εμπιστοσύνη σε ξένους και δικούς μας.
ΜΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ
Για όλα αυτά τα απαράδεκτα, από πολύ παλαιότερα ως το 2006 στον χώρο της υγείας ήταν επιζήμια. Όμως, το 2006, με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατία, με υπουργό τον γιατρό Νικήτα Κακλαμάνη έδωσε ελπίδες για σημαντικές βελτιώσεις στο χώρο της υγείας. Όμως δεν επιτεύχθηκαν. Για να αντικατασταθεί, ο γιατρός από τον διπλωμάτη, τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Τότε συνεχίστηκε ένα μεγάλωμα της μη εμπιστοσύνης για την υγεία των πολιτών, σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα του εμβολιασμού. Για ν’αγορασθούν, τότε, μεγάλες ποσότητες εμβολίων με μεγάλη δαπάνη, για προστασία κατά της ασιατικής γρίπης, που είχε κατατρομοκρατηθεί ο λαός από ένα καταιγιστικό πρακτικό προπαγανδισμό.
ΓΕΝΙΚΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΜΑΣ ΚΡΙΣΗ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
Χειροτέρεψε από τότε η κατάσταση σε όλα τα νοσοκομεία τόσο για το ιατρικό προσωπικό όσο και για το νοσοκομειακό αλλά βασικά για το λαό, αφού από τότε δεν υπήρχε εφοδιασμός σε Νοσοκομειακό υλικό, γενικά, σε όλα τα Νοσοκομεία της χώρας, ως το σημείο έλλειψης υλικών, για την καθημερινή καθαριότητα και περιποίηση των ασθενών.
Για να προχωρήσει η μη εμπιστοσύνη – παρά τις διάφορες νέες προσπάθειες ανάταξής της – στη χώρα μας, στην Ευρώπη και στον κόσμο μας – στην απόλυτη μη εμπιστοσύνη, η οποία κυριαρχεί ως παραμορφωμένη «Δημοκρατική» εμπιστοσύνη μη εμπιστοσύνης στη σύγχρονη καθημερινότητα.
Η ΜΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ
Όλη, όμως, αυτή την πραγματικότητα αναξιοπιστίας την ενισχύουν παραμορφωτικά οι έρευνες κοινής γνώμης που υποκαθιστούν την πραγματική αλήθεια για τα ποσοστά εμπιστοσύνης ή μη εμπιστοσύνης για τις διαπλεκόμενες λειτουργίες των σύγχρονων ψευδοδημοκρατικών μας μηχανισμών αποπροσανατολισμού των πολιτών, στη χώρα μας και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Όλη όμως, αυτή η πραγματικότητα της «εμπιστοσύνης» – μη εμπιστοσύνης επεκτείνει την αποδυνάμωση των αξιών της ίδιας της Δημοκρατίας για την οποία κόπτονται οι θεσμικοί λειτουργοί που αδιαφορούν για την ανελέητη σφαγή των αναφαίρετων δικαιωμάτων και των ελπίδων του λαού μας, για το σήμερα και το αύριο, μέσα από την κατερειπωμένη οικονομία μας, χωρίς κυριότητα δική μας αφού όλα έχουν εκχωρηθεί στις διεθνείς οικονομικές επικυριαρχίες.
ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
Τώρα, όμως, είμαστε φιλοξενούμενοι, στη χώρα μας, αφού όλα έχουν εκχωρηθεί στους δανειστές, της δικής μας υπερ-εκμετάλλευσης, όπως είχε γίνει και παλιότερα…
Τώρα π.χ. αναφέρομαι στην περίπτωση της εκχώρησης των μεγάλων και, ιδιαίτερα προσοδοφόρων αεροδρομίων της χώρας, όπως το αεροδρόμιο Χανίων, με το βαρύτατο ιστορικό όνομα Δασκαλογιάννης. Το οποίο από χρόνια ήταν στο στόχαστρο κυρίως, των γερμανών, όταν, πριν λίγα χρόνια, πρωτοανακοινώθηκαν οι απαιτήσεις των δανειστών κ.λπ., για τα αεροδρόμια, μαζί με το αεροδρόμιο Δασκαλογιάννης. Τότε οι Χανιώτες της αγωνιστικότητας ξεσηκώθηκαν πολλές φορές, μαζί κι εγώ, που έγραψα ένα πύρινο άρθρο στα Χ.Ν. κατά της εκχώρησης του αεροδρομίου «Δασκαλογιάννης» το οποίο όμως, τελικά εκχωρήθηκε. Για να μείνουμε εμείς με τις τελετές, όπως έγινε προχθές τιμητικά και αναμνηστικά στα Σφακιά, στο χωριό του Δασκαλογιάννη, στην Ανώπολη.
Όμως, ξαναγυρίζω, σε δύο ακόμα, προγενέστερα άρθρα μου του (2006 Σεπτέμβρη 22) το ένα έχει τίτλο: «Πορεία σ’ ένα μεσαίωνα, Νέας εποχής φόβου», που αφορούσε το κατέβασμα της όπερας του ΜΟΤΣΑΡΤ «ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ». Για τον αήθη προκλητικό τρόπο που ο γερμανός σκηνοθέτης Χανς Χοιεφελς πέρα από κάθε περιεχόμενο του έργου του Μότσαρτ «ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ» είχε προσθέσει μια απαράδεκτη και επικίνδυνη εικόνα κομμένων κεφαλών των αρχηγών των μεγάλων θρησκειών! Ποσειδώνα, Χριστού, Βούδα και Μωάμεθ, χωρίς του θεού του Ισραήλ του ΓΙΑΧΒΕ.
Για να θεωρηθεί αυτή η πρόκληση ως κίνδυνος μεγάλων επεισοδίων από ισλαμιστές της Γερμανίας κ.λπ. για το κομμένο κεφάλι και του ΜΩΑΜΕΘ. Με αποτέλεσμα, ενώ όλα ήταν έτοιμα, να μη γίνει το ανέβασμα της όπερας. Τότε έγινε σάλος σ’ όλη τη Γερμανία για το κατέβασμα της όπερας. Για να γίνουν διαμαρτυρίες στη Γερμανία και στην Ευρώπη από αμέτρητους πνευματικούς και καλλιτεχνικούς φορείς για πορεία σ’ ένα νέο Μεσαίωνα, νέας εποχής φόβου. Ενώ, η Καγκελάριος Μέρκελ δήλωσε «ΟΧΙ στο Φόβο».
ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΚΡΥΦΗ ΠΛΕΥΡΑ ΠΑΝΤΩΝ
Όμως, παρά τις αντιδράσεις, από το 2006 ως, τώρα, 2017 ο φόβος κυριάρχησε με τη μορφή σύγχρονου υπερ-τρόμου σε όλη τη Δύση και την ανατολή, τον οποίο καθημερινά βιώνουμε χωρίς εμπιστοσύνη σε τίποτα και σε κανένα που και πως θα εκδηλωθεί.
Το δεύτερο άρθρο μου (Χανιώτικα Νέα, Κυριακή 13 Αυγούστου 2006) έχει τίτλο: ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (η ΚΡΥΦΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ)
Στόχος αυτού του βιβλίου (στο οποίο θα επανέλθουμε) είναι η αφαίρεση ενός ή δύο στρωμάτων από την εξωτερική επιφάνεια τρόπου ζωής για να εξετασθεί τί συμβαίνει βαθύτερα. Ιδιαίτερα, τώρα, μετά το κλείσιμο (επιτυχές ή ανεπιτυχές) των αξιολογήσεων που με δημιουργικά σημεία, αλλά και με την κρυφή πλευρά των πάντων η μη εμπιστοσύνη σε τίποτα και σε κανένα διευρύνεται.
