Είναι 10.30 το πρωί στην αεροπορική βάση της Ελευσίνας και οι πιλότοι της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών, από το πρώτο φως, βρίσκονται σε επιφυλακή λόγω των προβλέψεων για υψηλές θερμοκρασίες. Ένα τελευταίο πυροσβεστικό αεροπλάνο, που βρίσκεται ακόμη στη βάση, με το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα – γαλλικής κατασκευής, Canadair CL-215 πρέπει να αναχωρήσει αμέσως με προορισμό την Καβάλα.
«Αυτού του τύπου τα αεροπλάνα έχουν ένα όριο απογείωσης με εξωτερική θερμοκρασία το μέγιστο 38 βαθμών Κελσίου», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντισμήναρχος ιπτάμενος, Χρυσικός Δημήτριος και παροτρύνει τους πιλότους να βιαστούν. «Δεν πρέπει κανένα αεροσκάφος να καθηλωθεί στο έδαφος», προσθέτει και εξηγεί ότι όλοι βρίσκονται «σε υψηλή ετοιμότητα», λόγω του καύσωνα, καθώς «όταν οι θερμοκρασίες είναι υψηλές, ο κίνδυνος πυρκαγιάς είναι ακόμη μεγαλύτερος».
Ωστόσο, για τον αντισμήναρχο η προοπτική μεγάλης φωτιάς δεν υπάρχει άμεσα, καθώς εξαρτάται εκτός από τη θερμοκρασία και από την ένταση του αέρα που προς το παρόν δεν δείχνει να επικρατεί.
Με βάση το σχεδιασμό για τις επόμενες ημέρες, έχει γίνει μεταστάθμευση των αεροπλάνων της Μοίρας σε άλλα αεροδρόμια στην περίπτωση που ξεπεραστεί το όριο των 38 βαθμών Κελσίου, έτσι ώστε να είναι όλα τα Canadair “ετοιμοπόλεμα”. Η διασπορά των αεροσκαφών έχει γίνει σε όλη την επικράτεια και βρίσκονται, ήδη, στην Σάμο, την Ανδραβίδα, στην Σκύρο και την Χρυσούπολη.
Ο υποσμηναγός ιπτάμενος, Γιώργος Λαγοδήμος, πρέπει να αναχωρήσει για την Καβάλα και κάνει τις τελευταίες προετοιμασίες στο πιλοτήριο του CL-215. Παρά το γεγονός ότι αυτά τα αεροπλάνα αποκαλούνται συχνά “γερασμένα” λόγω της παλαιότητας τους και πολλά ξεπερνούν σε ηλικία εκείνη των πιλότων τονίζει ότι «είναι ασφαλή» και ότι «όλοι οι Έλληνες πρέπει να ξέρουν ότι είμαστε εδώ (σ.σ. οι πιλότοι) και θα κάνουμε ότι μπορούμε για να σβήσουμε τη φωτιά».
Ρωτάμε αν η παλαιότητα των αεροσκαφών και τα τεχνικά προβλήματα τούς δημιουργούν ανασφάλεια. «Ανασφάλεια όχι, διότι όλη η ενασχόληση και η εκπαίδευση στήνεται πάνω σε αυτά τα θέματα», απαντά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ένας πιλότος, που ο ίδιος είχε ένα ατύχημα στα Δερβενοχώρια όταν κατέπεσε το αεροπλάνο, αλλά ευτυχώς στάθηκε τυχερός. Χωρίς κανένα ψυχολογικό πρόβλημα συνεχίζει και σήμερα ως κυβερνήτης. Μάς εξηγεί ότι η εκπαίδευση τους έχει γίνει με τρόπο που βασίζεται και στην παλαιότητα και είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα πάντα.
Ο νεαρός πιλότος μάς περιγράφει την ιδιαιτερότητα της αποστολής τους, καθώς δεν μπορεί να προγραμματισθεί η πτήση των αεροσκαφών πυρόσβεσης, όπως γίνεται σε άλλες Μοίρες της Αεροπορίας που κινούνται με συγκεκριμένο σχεδιασμό. «Εμείς, δεν μπορούμε ούτε να σχεδιάσουμε, ούτε να προγραμματίσουμε, γιατί δεν ξέρουμε που θα ξεκινήσει μία φωτιά. Τώρα που μιλάμε, μπορεί να ξεκινήσει μία φωτιά στην Κρήτη και ίσως μία φωτιά στην Κέρκυρα. Δεν μπορούμε να έχουμε σχεδιάσει για όλα τα σημεία της Ελλάδας», θα πει. «Είμαστε προετοιμασμένοι να πάμε παντού και πάμε, όπου μάς διατάξει η Υπηρεσία», υπογραμμίζει ο Γιώργος Λαγοδήμος.
Η συζήτηση μας δεν μπορεί παρά να επεκταθεί στις ιδιαιτερες δυσκολίες κατάσβεσης μιας πυρκαγιάς από τον αέρα. Ρωτάμε αν είναι πιο δύσκολη η θάλασσα και η λήψη νερού ή η ρίψη στην καρδιά της πυρκαγιάς. Και τα δύο μάς απαντούν όλοι.
Ωστόσο, ένα από τα δυσκολότερα είναι το λεγόμενο “βουβό κύμα”. «Σε μια τέτοια περίπτωση έχουμε εντολή να μην προσεγγίζουμε, είναι πολύ επικίνδυνο», λέει ο Γιώργος Λαγοδήμος και εξηγεί ότι πάντα στην προσθαλάσσωση, για να γεμίσει νερό το αεροπλάνο, πρώτα πηγαίνει ο πιο έμπειρος αρχηγός και μόνα εάν δώσει εντολή συνεχίζει ο πιλότος με τις λιγότερες ώρες που ακολουθεί. Ύστερα, υπάρχει και η περίπτωση, όπου λόγω των πυλώνων της ΔΕΗ και της υψηλής τάσης ρεύματος πολλές φορές γίνεται αδύνατη η λήψη.
Πάντως, ανεξάρτητα της επικινδυνότητας, εκείνο το οποίο απασχολεί όλους τους πιλότους στην Μοίρα 355 είναι το ίδιο ερώτημα: Πότε θα γίνει η ανανέωση του στόλου. Όλοι γνωρίζουν ότι αυτό θα μπορούσε να διευκολύνει τη δουλειά τους. «Ξέρουμε ότι η οικονομική κρίση είναι εδώ και ίσως μας θίγει περισσότερο αλλά, όπως και να το κάνεις, η παλαιότητα παίζει ρόλο».
«Είναι λίγο στενάχωρο ότι ξέρουμε πως σε αυτή την Μοίρα έχει υπάρξει πατέρας και γιος που πέταξαν με το ίδιο μέσο», θα μας πει ένας παλιός πιλότος που τώρα πλησιάζει στη σύνταξη.
Ανεξάρτητα, όμως, των δυσκολιών, η δίψα που έχουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να προσφέρουν τα μέγιστα είναι εμφανής και συνοψίζεται σε αυτό που αυθόρμητα μας λέει ο Γιώργος Λαγοδήμος: «Κάποτε ήμουν σε αναρρωτική και ξέσπασε πυρκαγιά. Δεν το άντεξα. Ήθελα να ήμουν εκεί και εγώ με τους συναδέλφους και να μην χάσω τη χαρά στο πάρτι της κατάσβεσης».
