Σε μια πηγή του χαρακιού
τη νύχτα θα περάσω,
θέλω ν’ ακούσω τσι μιλιές
τση νύχτας τσι κουβέντες.
Να δω νεράιδες στο νερό,
στοιχειά να ξεπροβαίνουν
κι άλλα αερικά του φεγγαριού
στην άχνα τση δροσούλας.
Τση νύχτας τη ζωή να δω
ν’ ακούσω τα πουλιά τση,
π’ όλο παραπονιάρικα
κράζουνε στα σκοτάδια.
Τα βατραχάκια των ρυακιών
που κάνουν χορωδία
και των αρέσει να γλεντούν
χωρίς στεμό τα βράδια.
Και τ’ άστρα ν’ αφουγκράζουμαι
να λένε παραμύθια
στση Πούλιας με του φεγγαριού
ώσπου να ξημερώσει.
Τση πέρδικας το λάλισμα
ν’ ακούω μαγεμένη
και τ’ αποδέλοιπα πουλιά
μ’ ετσά που τραγουδούνε.