Σε μεικτές επιχειρήσεις τα αεροδρόμια

Τελικώς η κυβέρνηση συμβιβάστηκε για την παραχώρηση χρήσης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, δεχθείσα τα αποτελέσματα του διαγωνισμού. Η παραχώρηση αποτελούσε το προαπαιτούμενο της διαπραγμάτευσης. Η παρέμβασή της σε αυτό το σημαντικό θέμα θα γίνει στο να βελτιωθούν οι όροι της συμβάσεως, που δεν έχει υπογραφεί ακόμα. Θα επιδιώξει να αυξηθεί η συμμετοχή του Δημοσίου και των τοπικών φορέων, καθ’ όσον πρόκειται για μεικτή επένδυση, πράγμα για το οποίο οι μειοδότες δεν έχουν αντίρρηση.
Την αποδοχή της επιταγής της τρόικας περί αποκρατικοποιήσεων τη δικαιολόγησαν ισχυριζόμενοι ότι «είναι μικρά τα περιφερειακά αεροδρόμια, δεν χωρούν τα μεγάλα αεροπλάνα, να τα δώσουμε να τα μεγαλώσουν οι άλλοι, γιατί εμείς δεν έχουμε λεφτά».
Ο διαγωνισμός κατακυρώθηκε στον γερμανικό οίκο “Fraport AG”, στον οποίο μετέχει και ο όμιλος Κοπελούζος αντί  καταβολής εφάπαξ 1,234 δισ. €, ετήσιο μίσθωμα για 40 χρόνια 20,9 εκατ. €, με δέσμευση του μειοδότη να διαθέσει στα πρώτα 4 χρόνια 330 εκατ. € για επενδύσεις και σ’ όλο το διάστημα της ενοικίασης 1,4 δισ. €.
Το μεγαλύτερο ποσοστό, 70% περίπου, θα πάει για αποπληρωμή του χρέους, θεωρείται δε ότι πρόκειται σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές, μεγάλη επιτυχία, αφού εξασφαλίζονται προοπτικές αναβάθμισης, ανάπτυξης, συντήρησης και καλύτερης λειτουργίας των αεροδρομίων, με προοπτική αύξησης της τουριστικής κίνησης. Σημειωτέον ότι είχε διορισθεί ανεξάρτητος εκτιμητής, ο οποίος αποτίμησε τιμή εκκίνησης του διαγωνισμού τα 340 εκατ. €!!
Τελικώς απεδείχθη ότι η αμφισβήτηση από την αντιπολίτευση της ιδιωτικοποίησης των 14 αεροδρομίων απ’ τον Φεβρουάριο του ’14 ήταν σχήμα λόγου, που οι ψηφοφόροι το είδαν με νόημα. Υπεύθυνος τότε του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα υπουργός είχε εκφράσει την αντίθεσή του, κυρίως για το αεροδρόμιο των Χανίων. Θεωρούσε ότι η εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας θα ήταν πολλαπλάσια επιζήμια για την τοπική ανάπτυξη, κυρίως των αεροδρομίων, που παίζουν πρωτεύοντα ρόλο, συμβάλλουν στον τουρισμό και στη μεταφορά εμπορευμάτων. Επιπλέον λόγοι για την εξαίρεση του αεροδρομίου Χανίων προεβάλλοντο ότι είχε ενταχθεί στο ευρωπαϊκό χρηματοδοτικό πρόγραμμα επέκτασης με 110 εκατ. €, ότι κάθε χρόνο είχε κέρδη 10 εκατ. € και αποτελούσε κέντρο δραστηριοτήτων και κομβικό σημείο λόγω της θέσεώς του για την εθνική ασφάλεια και άμυνα της χώρας.
Τώρα που το πράμα πήρε άλλη τροπή ταιριάζουν τα λόγια του Στέφαν Τσβάιχ που έλεγε: «Υποσχόμεθα ανάλογα με την ελπίδα μας και κρατάμε τον λόγο μας ανάλογα με τον φόβο μας. Λέμε λαθεμένα αυτό που δεν θέλουμε αληθινά να πούμε, μα που το σκεφτήκαμε πραγματικά. Ξεχνάμε αυτό που θέλουμε αληθινά μέσα μας να ξεχάσουμε». Οταν είμαστε εκτός μνημονίου και λεφτά υπήρχαν, δεν κάναμε τίποτα. Τώρα, που φτάσαμε στο αμήν, παραχωρούμε το δικαίωμα χρήσης σε ξένους, ανεξαρτήτως αν υψηλά ιστάμενο κυβερνητικό πρόσωπο «κλαίει και οδύρεται», λέγοντας ότι «δεν αισθάνομαι άνετα, όταν τα 14 αεροδρόμια της χώρας μου τα παίρνει μια εταιρεία».
Στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων υπάρχει μια κοινή αντίληψη που βγαίνει απ’ το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Είναι αλήθεια ότι στα χρόνια της οικονομικής κρίσης μαζεύτηκαν πολλά λεφτά σε λίγα χέρια. Στην Ευρώπη όλο και λιγοστεύουν οι επενδύσεις, διότι προτιμώνται ασιατικές χώρες. Τούτο όμως είναι δίκοπο μαχαίρι. Γι’ αυτό Αμερικανοί και Ευρωπαίοι θέλουν πάση θυσία να μην φύγουν τα κεφάλαια εκτός Η.Π.Α. και Ευρώπης. Πιέζουν, λοιπόν, τις χρεοκοπημένες χώρες του Νότου, που δεν έχουν την τεχνογνωσία να διοικήσουν τις δημόσιες επιχειρήσεις τους, να εναρμονισθούν με τους ξένους κεφαλαιούχους σε μεικτές επενδύσεις.
Μην λυπούμεθα, λοιπόν, που έρχονται οι ξένοι και αγοράζουν ή νοικιάζουν δημόσιες υπηρεσίες κοινής ωφελείας, αφού εμείς δεν μπορούμε να τις διοικήσουμε και τις χρεοκοπούμε.