Το αδιαχώρητο υπάρχει σχεδόν καθημερινά στη μικρή αμμουδερή και ανάμεσα σε βραχώδη γκρεμνά, παραλία, γνωστή σαν Σεϊτάν Λιμάνια, στην περιοχή Ριζόσκλωκου Ακρωτηρίου.
Παλαιότερα, πολύ λίγοι τη γνωρίζαμε, αφού για να φθάσεις ως εκεί πεζοπορούσες από Ριζόσκλωκο καμία ώρα.
Τότε βέβαια ήταν ανύπαρκτη η αμμουδιά και στη θέση της υπήρχαν μεγάλα χοχλάδια. Η αμμουδιά δημιουργήθηκε πριν μερικά χρόνια από την νταμαρίσια άμμο που παρασέρνουν τα νερά του χειμώνα από το λατομείο αδρανών υλικών και μέσω της χαράδρας την κατεβάζουν κάτω. Ετσι, ίσως κάθε χρόνο αυξάνεται το μήκος της.
Η… ανακάλυψή της από τον πολύ κόσμο άρχισε αφότου διανοίχτηκε ο χωματόδρομος από Αγιο Ραφαήλ και ιδίως όταν ο δρόμος ασφαλτοστρώθηκε. Ο πρώτος δρόμος εξυπηρετούσε το πανηγύρι του Αγίου Σπυρίδωνα κάθε χρόνο στις 12 Δεκεμβρίου και την παραμονή, όπου συγκεντρώνονται πολλοί προσκυνητές. Το μονοπάτι, μήκους περίπου 100 μ., διανοίγεται σε μια στροφή στα μισά περίπου της διαδρομής για τη θάλασσα και αξίζει τον κόπο οι κολυμβητές ν’ ανάψουν ένα κεράκι στη χάρη Του, εκεί στην τεράστια ανοιχτή σπηλιά με τη μοναδική θέα.
Ας σημειωθεί ότι οι κολπίσκοι – λιμάνια είναι τρεις. Ο μεγαλύτερος σε μήκος είναι ο μεσαίος, ανατολικά και είναι πραγματικά ένα θαύμα της φύσεως του Ακρωτηρίου, κάτι σαν Φιόρδ. Ενα φαράγγι με πανύψηλα βραχόγκρεμνα στις δύο πλευρές του και με μοναδικά χρώματα στα νερά του. Αυτό είναι και το πραγματικό Σεϊτάν Λιμάνι, γιατί η σωστή ονομασία είναι έτσι και όχι λιμάνια. Το λιμάνι, δηλαδή, του Σατανά, που ποιος γνωρίζει από πιο γεγονός ή θρύλο έλαβε πολύ παλιά αυτή την ονομασία.
Αξίζει τον κόπο να φθάσει κανείς ως αυτό από θαλάσσης ή καταρριχώμενος από προσιτά γκρεμνά δίπλα από τον αμαξιτό δρόμο ή τουλάχιστον να το θαυμάσει από ψηλά δίπλα. Πάλι δίπλα και ανατολικά συναντούμε το μικρότερο λιμάνι.
Πλησίον, παραλιακά προς Σούδα, συναντούμε το ακρωτήρι Τουρκάκι και πιο πέρα τον γνωστό Κουρουπητό από την περίοδο που αυτός αποτελούσε τη χωματερή των Χανίων.
Σήμερα, η αμμουδιά του, θαυμάσια και αυτή μέσα στα γκρεμνά, είναι πλέον πεντακάθαρη, αλλά δεν γνωρίζω αν επιτρέπεται η κάθοδος από την περιοχή εργοστασίου επεξεργασίας απορριμμάτων του Δήμου. Το καλύτερο κολύμπι είχαμε εκεί πριν μισό αιώνα όπου φθάναμε με εκδρομές του Ορειβατικού, πεζοπορώντας από Μουζουρά και όπου διανυκτερεύαμε. Ισως αυτή η όμορφη παραλία θα πρέπει κάποτε να γίνει προσιτή.
Πριν 52 χρόνια στον Σταυρό
Μια φωτογραφία από τα παλιά, μέσα στις πολλές που βρήκα, ανασκαλεύοντας τα… αρχεία μου.
Το 1964 που γυριζόταν στον Σταυρό Ακρωτηρίου η κινηματογραφική ταινία “ΖΟΡΜΠΑΣ” με τον Άντονι Κουίν, είχε στηθεί ένα είδος τελεφερίκ, απομίμηση μεταφορέα μεταλλεύματος από το υποτιθέμενο ορυχείο του Ζορμπά.
Από χαμηλά στον Σταυρό, μέχρι την είσοδο του λατρευτικού σπηλαίου του Λερά, όπου η εικονική είσοδος του ορυχείου. Από εκεί είχα τραβήξει αυτή τη φωτογραφία, όπου φαίνεται και ότι τότε δεν υπήρχε ούτε μια οικοδομή στην ακτή του Σταυρού, αλλά μόνο δυο – τρεις παλιές μικρές πιο μέσα.
