Υστερα από το φετινό δύστροπο Φλεβάρη, μας σε κόπιασε ο Μάρτης, απου με τη κακότροπη συμπεριφορά ντου απολεμά κι εκείνος τούτηνε τη χρονιά να δικαιώσει τα λεγόμενα του λαού, απού τονε χαρακτηρίζει πεντάγνωμο, γδάρτη και παλουκοκαύτη. Πού θα πάει όμως! Οσες αστρολογιές κι ανε κάμει, στο τέλος θα ηρεμήσει και θα ανταποκριθεί στο ρόλο απου τονε θέλει ο λαός, στο “από Μάρτη καλοκαίρι…”. Κι ύστερα από τη βιαστική κι ολοκούζουλη αμυγδαλιά, θαν’ αρχινίξουνε κι ούλα τ’ άλλα δεντρά να μπουμπουκιάζουνε, και στα γδυμνά κλαδιά ντωνε απου θαν’ ετοιμάζονται να ντυθούνε τσοι καινούργιες φυλλωσιές, θα παιχνιδίζουνε τα πουλιά χαρούμενα αναζητώντας το ταίρι ντου καθένα.
Κι ούλη η φύση στσοι μέρες τούτουνα του μήνα, οι κακοτοπιές και τα καματερά, θαν’ ετοιμάζονται και κείνα να ντυθούνε τσοι πολύχρωμες ανοιξιάτικες φορεσιές. Γιατί τούτονα το μήνα ξεπροβάλλει χαρούμενη και χαμογελαστή η γι άνοιξη και ξεκινά ο ολότροζος ερωτικός χορός, για την ανανέωση των δεντρώ, φυτών και πουλιώ. Μα εκτός από το ανοιξιάτικο πανηγύρι, απού ξεκινά το Μάρτη, έχει και το προνόμιο τούτοσας ο μήνας να μη ξελείπει από τη Σαρακοστή.
Μ’ άλλα λόγια, είναι ο καιρός απου ανοίγει το στάδιο των αρετώ κι η γι αρχή των πνευματικών αγώνω. Γιατί μωρέ συνάνθρωποί μου, δεν είναι καθένας από μας ένας όγκος από κρέας, παρά έχομε και ψυχή. Και θέλει κι εκείνη τη δικιά τση τροφή. Και τούτηνα τη τροφή τηνε προσφέρει πλουσιοπάροχα η περίοδος τση μεγάλης Σαρακοστής που στη ανηφορική τση διαδρομή, απογειώνει τσ’ αθρώπινες υπάρξεις, από τα χώματα και τσοι λάσπες, με τα πνευματικά δασκαλέματα απού προσφέρονται από τσ’ ενδιάμεσες στάσεις σε τούτηνά την ανηφόρα. Κι η σοφία τω Πατέρω τσ’ Εκκλησίας, μάς εγκατέστησε σαν οάσεις μέσα στην έρημο, γή δροσοπηγές στη μαδάρα, για να ξαποσταίνουνε “οι βουλόμενοι αθλήσαι”. Για κείνο κι οι καμπάνες των εκκλησιών μας τούτονε το καιρό, κάθε τόσο μας εκαλούνε για να πάμε στσοι σπερνούς και τ’ απόδειπνα, στσοι χαιρετισμούς και στσ’ άλλες ιεροτελεστίες και τσοι Κυριακάτικες λουτρουγιές, για να τσ’ απολαύσομε και να γευτούμε τσοι πνευματικές πανδαισίες απου προσφέρονται, με ιδιαίτερη χουβαρτοσύνη, όι μόνο για την πρόσκαιρη ανακούφισή μας από το βάρος τω προβλημάτω απού μας εφορτώνει η καθημερινότητα, αλλά και για να πάρομε δύναμη και κουράγιο για να συνεχίζομε τούτηνα τη δύσκολη ανηφόρα απού εδιαλέξαμε ν’ ανεβούμε.
Κι είναι δύσκολη και κουραστική η γι αλήθεια του Θεού μωρέ κοπέλια, γιατί πολλές φορές μας αλικοντίζουνε οι γι’ αδυναμίες μας, απού δε μας αφήνουνε να ξεκολλήσομε από την εύκολη ζωή και το ραχάτι. Μα πρέπει πως είναι νόμος κιόλας και τα αγαθά “κόποις κτώνται”, γι’ αυτό και κιανείς αθλητής χωρίς αγώνες και θυσίες δε στεφανώνεται νικητής. Μα ο Μάρτης, εκτός από τσ’ ομορφιές τσ’ άνοιξης απού ξεκινούνε στσ’ ημερομηνίες του, και τα σοφά μηνύματα απού προσφέρουνε σ’ όσους με σύνεση παρατηρούνε τούτονα το ανοιξιάτικο ξύπνημα, απ’ ούλα γίνονται μ’ απόλυτη υπακοή, ακρίβεια κι αρμονία, χωρίς εκτροπές και παραβάσεις. Κι ύστερα από τη μόνιμη συγκάτοικό ντου, τη Μεγάλη Σαρακοστή, απού παραπάνω αναφέρθηκα με λίγα λόγια, έρχεται το Θρησκευτικό και πασίγνωστο άγγελμα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, απού «…του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις· ο Υιός του Θεού, Υιός της Παρθένου γίνεται, και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται». Ασύλληπτο Μεγαλείο και Ακατανόητο Θαύμα. Είναι αλήθεια πως η γι Αγάπη του Θεού, δε μπορεί να χωρέσει στσ’ αθρώπινες κεφαλές. Ομως ακόμη, τούτηνα την ημερομηνία ακούστηκε και το επίσης δυνατό άγγελμα από το στόμα των προγόνω μας, πως ο Θεός υπόγραψε για την Ελευθερία τσ’ Ελλάδος.
Και με το σύνθημα Ελευθερία ή Θάνατος, εξεκίνησε ο μεγάλος Αγώνας με το ανίκητο όπλο των αγωνιστώ, την ελληνική Ψυχή. Οταν τα στοχάζομαι τούτανα έπαε στη Γωνιά του Καφενέ, αναρωθιούμαι: άτζεμπις υπάρχουνε Ελληνες απού την ώρα που περνούνε τούτεσας οι σκέψεις από το νου ντωνε, δε συγκινούνται και δε δακρύζουνε από υπερηφάνεια για τούτονα το μεγαλείο τσ’ ελληνικής ψυχής;
Στ’ αλήθεια, πού το βρήκανε τούτονα το θάρρος οι ρακένδυτοι και εξαθλιωμένοι από τσοι κατατρεγμούς και καταπιέσεις ραγιάδες; Απού επί αιώνες τσ’ αποδεκατίζανε τ’ απάθρωπα γιαταγάνια τω ντουσουμάνηδώ μας, κι όμως ετολμήσανε και ξεσηκωθήκανε, βροντοφωνάζοντας το σύνθημα Ελευθερία γή Θάνατος και κάμανε γλέντι τη Θυσία και χαρά το Θάνατο. Γιατί ούλους τούτουσας τσοι καιρούς απ’ ούλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, εμουχλόκαιγε ο πόθος κι η γι αγωνία για του Χριστού τη Πίστη την Αγία και τση Πατρίδας την Ελευτερία απού τονε συντηρούσανε με το κρυφό σκολειό ταπεινοί καλογέροι με τα κολλυβογράμματα απού κατέχανε. Μα κι οικογένειες δεν ήτανε αδιάφορες. Γι’ αυτό κι οι γι Αγιες Μανάδες κείνουνα του καιρού, εβαγιοκλαδίζανε στοργικά τσοι ψυχές τω κοπελακιώ ντωνε και τσοι φυτεύανε με τσοι ξεδιαλεγμένους σπόρους των ηθικών αξιώ και την αγάπη και το σεβασμό και για το μεγάλο δώρο τσ’ Ελευτερίας. Κι ας καταλάβουνε οι περί πολλά τυρβάζοντες και με ανόητες και απρεπείς επεμβάσεις τωνε ξεθεμελιώνουνε το οικογενειακό κάστρο, συγχρόνως ας μάθουνε πως ανεξάρτητα από την οικονομική τση επιφάνεια είναι το πλια καλό σπουδαχτήριο για να προσφέρει στη κοινωνία αθρώπους καλαναθρεμένους, καλότροπους και ευγενικούς και στολισμένους με τσ’ ηθικές αξίες απου τσοι ‘χει ανάγκη τέτοιους αθρώπους η κοινωνία μας, τσ’ έσχατους τούτουσες καιρούς.
Τούτεσας οι Μανάδες επροσφέρανε τότεσας αθρώπους στη κοινωνία με ιδανικά και όι μόνο με τσέπες και στομάχια, γι’ αυτό κι η σπίθα απού εμουχλόκαιγε επί αιώνες στη χόβολη χωσμένη, εγίνηκε άξαφνα μεγάλη φωθιά κι ύστερα από αγώνες, στερήσεις, θυσίες και πολλούς κατατρεγμούς, εφύτρωσε το δέντρο τση Λευτεριάς από τα κόκαλα των Ελλήνω τα Ιερά.
Και με τούτεσας τσοι σκέψεις και τσ’ εμπειρίες ετελείωσε και το σεργιάνισμά μου τσ’ ημερομηνίες του Μάρτη. Κι έμπλεος από θαυμασμό, εκφράζω τον ενθουσιασμό μου για τ’ όμορφο ανοιξιάτικο πανηγύρι. Τον απόλυτο σεβασμό μου στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και το εξαίσιο πνευματικό συμπόσιο απου εθεσπίσανε την περίοδο τση Σαρακοστής οι σοφοί Πατέρες και την απέραντη ευγνωμοσύνη μου στσ’ αγωνιστές για του Χριστού τη Πίστη την Αγία και τση Πατρίδας την Ελευτερία.
Βλέπε μας Θεέ μου το νου μας.
Ωρα καλή σας Αναγνώστριες και Αναγνώστες μου.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
Κόπιασε = Ελα
Απολεμά = Προσπαθεί
Αστρολογιά = Αταξία
Ολοκούζουλος = Τελείως τρελός
Καματερά = Καλλιεργήσιμα
Ξελείπω = Απουσιάζω
Μαδάρα = Βουνό
Αλικοντίζω = Εμποδίζω
Ατζεμπις = Αραγε
Ντουσουμάνης = Εχθρός
Μουχλοκαίει = Σιγοκαίει
Κατέχω = Ξέρω
Βαγιοκλαδίζω = Περιποιούμαι πολύ
Χωσμένη = Κρυμμένη
Ολότροζος = Τελείως τρελός
Επαέ = Εδώ
