«Το ύψος των μισθών που μπορεί και πρέπει να πληρώνει μία οικονομία και μια κοινωνία στα εργαζόμενα μέλη της δεν είναι κάτι που εξαρτάται από τις επιθυμίες ή τις προθέσεις ενός υπουργού ή μιας κυβέρνησης», αναφέρει χαρακτηριστικά στη «Ναυτεμπορική» ο Σύμβουλος Διοίκησης του ΣΕΒ Χρήστος Ιωάννου, λίγο μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης περί αύξησης του κατώτατου μισθού.
«Η πραγματικότητα είναι ότι το ύψος των μισθών, και μεταξύ αυτών το ύψος των κατώτατων μισθών, που μπορεί να έχει μια οικονομία συνδέεται με την παραγωγή και την παραγωγικότητά της. Και αυτή η παραγωγή και η παραγωγικότητά της πραγματοποιείται στις επιχειρήσεις της, όπου υφίστανται και δημιουργούνται οι θέσεις εργασίας», προσθέτει ο κ. Ιωάννου.
Υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ότι η κρίση κατέδειξε με τον πλέον επώδυνο τρόπο πως εάν οι αυξήσεις των μισθών δεν είναι συνεπείς με την πραγματικότητα που διαμορφώνουν παράγοντες όπως η παραγωγικότητα, το μη μισθολογικό κόστος, η ικανότητα μετασχηματισμού της παραγωγής, το ρυθμιστικό και διοικητικό περιβάλλον, το κόστος χρηματοδότησης, η μακροοικονομική αβεβαιότητα και η λειτουργία του «κράτους δικαίου», τότε η εσωτερική και διεθνής ανταγωνιστικότητα της χώρας χειροτερεύει, αποθαρρύνεται η οικονομική ανάπτυξη και οδηγούμαστε σε απώλεια διεθνούς ανταγωνιστικότητας, απώλεια θέσεων εργασίας και μείωση εισοδημάτων για όλο και περισσότερα νοικοκυριά.
Οι ανωτέρω επίκαιρες και πολύ σωστές δηλώσεις του Συμβούλου Διοίκησης ΣΕΒ κ. Χρ. Ιωάννου αποτελούν το “Αλφαβητάρι” στην εφηρμοσμένη ελεύθερη κι ανταγωνιστική Οικονομία και είναι ευκαιρία στους σπουδαστές ή τους νέους μας επιστήμονες Οικονομολόγους να μελετήσουν κι αναλύσουν , ιδιαίτερα, το δεύτερο σημαντικό σκέλος των δηλώσεων του κ. Χρ. Ιωάννου που αφορά τη συνέπεια των αυξήσεων των μισθών – αμοιβών σύμφωνα με τους διαμορφωτικούς παράγοντες – συντελεστές της εν γένει παραγωγής, όπως χαρακτηριστικώς αναφέρονται μερικοί στις δηλώσεις. Βέβαια, τα θέματα αυτά, και μάλιστα στις μεγάλες ελεύθερες Οικονομίες, είναι σπουδαίας σημασίας και άπτονται και της Κοινωνικής ζωής. Τί γίνεται, όμως, όπως συμβαίνει σήμερα εν πολλοίς στους οικονομικούς κολοσσούς της Παγκοσμιοποίησης, όπου οι άνθρωποι του “Διευθυντικού Κέντρου” της Επιχείρησης [Πρόεδροι, Δ/ντές, ανώτερα στελέχη, Νομικοί και Οικονομικοί σύμβουλοι, διάσημοι γιατροί κ.λ.π., κ.λ.π.] α μ ο ί β ο ν τ α ι εκατό, χίλιες, εκατοντάδες χιλιάδες φορές ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ από τους σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους της παραγωγικής διαδικασίας;; Στις συνήθεις -δυστυχώς- αυτές περιπτώσεις είναι γνωστές οι επιπτώσεις πάνω στην εν γένει Οικονομία [φτωχοποίηση, ανεργία, ημιαπασχόληση, αλόγιστη και μη ελεγχόμενη ακρίβεια, ποιότητα παραγομένων προϊόντων, κοινωνική αδικία κι ανισότητα των ανθρώπων αυτής της κοινωνίας. Ο σχετικός Κρατικός παρεμβατισμός αμβλύνει κάπως το μέγα πρόβλημα και η Παγκοσμιοποίηση έχει τον “τρόπο” της να απλώνει τα πλοκάμια της σ’ όλην την ανθρωπότητα. Πολλά κοινωνικά και οικονομικά συστήματα, αλλά και διάφορες θεωρίες που στόχευαν στη θεμιτή ή καλή κοινωνία – οικονομία, στον προηγούμενο, κυρίως, αιώνα, αλλά και σήμερα , δυστυχώς, ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ και είναι ΟΥΤΟΠΙΕΣ: Και, πώς να μην είναι ουτοπίες, όταν αυτά τα συστήματα ή οι θεωρίες ΑΠΑΙΤΟΥΝ -οπωσδήποτε- οι άνθρωποι μιας δεδομένης Κοινωνίας να έχουν μερικές αρχές, αρετές, χαρίσματα και επιτηδειότητες [Αγάπη, αλληλεγγύη, σύμπνοια, αλληλοσυμπλήρωση και συνεργασία, σεβασμό στο ελεύθερο πρόσωπο του συνανθρώπου, κοινωνικό πρόσωπο, γνώσεις, πρότυπα κ.λ.π, κ.λ.π]: Αλλά, τί είναι και πώς πραγματώνεται η αληθινή κι ανυπόκριτη αγάπη; Τι είναι το ανώτερο συμβιωτικό ήθος; Ποιές γνώσεις και πώς φτάνουμε σ’ αυτές; Ποιό είναι το αληθινό ανθρώπινο πρότυπο; Η θεμιτή ή καλή κοινωνία και οικονομία είναι ένα δύσκολο, πολύ δύσκολο εγχείρημα, γι’ αυτό και η λεγόμενη “ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ” αποδείχτηκε και είναι ουτοπία. Έτσι, οι παραπάνω δηλώσεις -και σύμφωνα με τις τωρινές συνθήκες και δυνατότητες της εγχώριας οικονομίας- είναι άκρως ορθές και, πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου “Συντηρητικές”, όπως με τόση επιπολαιότητα βαφτίζονται από τη θολούρα των ιδεολογημάτων της ψευτο-αριστεράς, που έχουν παντελή άγνοια της εφηρμοσμένης Οικονομίας και, βέβαια, και της Κοινωνικής πραγματικότητας. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην Συντακτική Ομάδα των “Χ.Ν.” για τη σπουδαία ενημέρωσή μας. Με εξαιρετική εκτίμηση και φιλική αγάπη Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ.