Όσοι στη φύση είμαστε κοντά σ’ αυτήν και ζούμε
έχουμε υποχρέωση να τηνε συντηρούμε.
Καθ’ ένας όπου κι αν βρεθεί ζει μέσα εις τη φύση
καθήκον κι υποχρέωση έχει να την τιμήσει.
Κάθε στιγμή απού περνά σε ό,τι κι αν του λάχει
πρέπει σε ούλη τη ζωή αν θέλ’ υγεία να ‘χει.
Απού μιτσός, απού παιδί έπρεπε να γνωρίζει
ότι οφείλεται σ’ αυτήν άνθρωπος ότ’ ορίζει.
Ύπαιθρος χώρα γενικά και πολιτείες μέσα
δε ζούνε, δεν υπάρχουνε, όσα κι αν έχουν μέσα.
Στα όη όξω στα βουνά, χαιρόμαστ’ όντε βγούμε
την ομορφιά, το πράσινο θαυμάζουμε υμνούμε.
Σε πολιτείες, στα χωριά, όσοι ακόμη μένουν
πολλά σκουπίδια κι άχρηστα στη φύση αποθέτουν.
Θάλασσες, κάμποι, ρεμαθιές, σκουπίδια ‘ναι γεμάτες
αδέ βρεθούνε μερικοί, π’ αδειάζουνε τσι στράτες.
Η χώρα μας τελείωσε για τουρισμό δεν κάνει
κόσμος δε θα ‘χει πια δουλειά, στη φτώχεια θ’ αποθάνει.
Ούλοι να μη ρυπαίνουμε γιατ’ έχουμε ευθύνη
η φύση νάναι καθαρή γιατ’ ούλα μας τα δίνει.
Να ‘χουμε φύση καθαρή που πάντα δίν’ υγεία
καλή καρδιά εις το λαό και θεία ευλογία.
Η φύση είν’ απ’ το Θεό πάντα ευλογημένη
ούλα τα σφάλματα τση γης αυτή τα ομορφαίνει.