» Στα 15 εκατοµµύρια ευρώ οι οφειλές του Οργανισµού στη ∆.Ε.Η.
Σήµα κινδύνου για τον Οργανισµό Ανάπτυξης Κρήτης, το χρέος του οποίου προς τη ∆ΕΗ ανέρχεται στα 15 εκατοµµύρια ευρώ, την ώρα που τα αντλιοστάσιά του παραµένουν ενεργοβόρα χωρίς να αξιοποιούνται οι ευκαιρίες ενεργειακής αναβάθµισής τους.
Το γεγονός αυτό αναδείχθηκε από τον ∆ιευθυντή Ευρωπαϊκών προγραµµάτων του ΟΑΚ Λευτέρη Κοπάση, ο οποίος µίλησε στο podcast των “Χ.ν.” “Boxind day”, ξεκαθαρίζοντας πως ο Οργανισµός έχει µεγάλες προοπτικές αρκεί να µη χάνει ευκαιρίες, ειδικά σε µία περίοδο όπου «…όλα είναι επίκαιρα και έχει αξία να δούµε τελικά µε ποιον τρόπο µπορούµε να βάλουµε το χεράκι µας, ο καθένας, για να γίνουν τα πράγµατα καλύτερα».
Η ΛΕΙΨΥ∆ΡΙΑ ΚΑΙ Υ∆ΑΤΙΝΟΙ ΠΟΡΟΙ
Μιλώντας για τον φόβο της λειψυδρίας, για το εάν υπάρχει ή όχι σχεδιασµός από την κεντρική διαχείριση, σε συνάρτηση µε το εάν τελικά τα νερά της ∆υτικής Κρήτης, είναι στο “µάτι” για να τροφοδοτήσουν και την ανατολική µεριά των νησιού, ο κ. Κοπάσης απάντησε µε ένα κατηγορηµατικό «οχι» στην ανησυχία και τον προβληµατισµό αυτό.
Ο κ. Κοπάσης επισήµανε όµως πως: «Τα επόµενα χρόνια θα δούµε µεγάλα ποσά να κατευθύνονται στην Ανατολική Κρήτη, που έχει το µεγαλύτερο πρόβληµα λειψυδρίας. Εκεί θα δούµε µεγαλύτερες παρεµβάσεις, µεγαλύτερα ποσά για υποδοµές».
Αναφερόµενος στον νέο φορέα διαχείρισης που θα ακολουθήσει µία µελέτη στρατηγικού σχεδιασµού κατ΄ αναλογία της Θεσσαλίας, είπε πως δεν έχουν αποσαφηνιστεί πολλά πράγµατα. «Σε κάθε Περιφέρεια υπάρχει ένας σχεδιασµός διαχείρισης όπου καταγράφονται χρόνια τώρα τα προβλήµατα. Στην Κρήτη µέσω του ΟΑΚ που συµµετείχε στον σχεδιασµό και τη µελέτη, υπάρχουν τρεις Λεκάνες, ο Βόρειος Άξονας ο Νότιος και ο Ανατολικός. Τα Χανιά είναι ευλογηµένα από νερά, χρειάζεται βέβαια σύνεση στη διαχείριση. ∆ηλαδή, το Φράγµα Βαλσαµιώτη δεν είναι δυνατόν να έχει εγκαταλειφθεί, η Λιµνοδεξαµενή του Οµαλού δεν είναι δυνατόν να µη χρησιµοποιείται και να µην έχει ενταχθεί στον ΟΑΚ και να ακούµε για έναν νέο οργανισµό που θα γίνει, ενώ ξέρουµε ότι υπάρχει ήδη κάτι αντίστοιχο, εκτός βέβαια και αν εξειδικεύεται σε κάτι διαφορετικό».
Μίλησε επίσης για το ότι, τόσο ο ΟΑΚ όσο και η Αυτοδιοίκηση πρέπει να επιµείνουν για νέα έργα, να λειτουργήσουν σωστά υποδοµές και έργα που υπάρχουν, όπως οι λιµνοδεξαµενές και το φράγµα Βαλσαµιώτη.
ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ
Ολιγωρία διαπιστώνει ο κ. Κοπάσης, στη διαχείριση που υπάρχει από τον ΟΑΚ για όλο αυτό το πλέγµα, έργων, προγραµµάτων, εκσυχρονισµού, σχεδιασµού για το µέλλον και απαντώντας στο ερώτηµα, αν η ευθύνη της ολιγωρίας, αφορά τη διοίκηση του ΟΑΚ ή στο Κεντρικό Κράτος, είπε ότι: «Όλα αυτά έχουνε µία τοπική αντιστοίχιση…», αλλά ανέφερε, πως δεν θα ήθελε να επεκταθεί περισσότερο διότι: «Ο ΟΑΚ βρίσκεται σε µία παράξενη κατάσταση. Έχει προκηρυχθεί θέση για Πρόεδρο και ∆ιευθύνοντα Σύµβουλο, οι κ.κ. Νίνος και Παπαδογιάννης είναι σε µία µεταβατική συνθήκη, από τον προηγούµενο χρόνο, οπότε κι έπρεπε να έχει ακολουθηθεί µία διαδικασία προκήρυξης η οποία µε βάση τη νοµοθεσία, προβλέπεται οι διοικήσεις αυτών των Οργανισµών όπως ο ΟΑΚ να περνάνε από µία διαδικασία ΑΣΕΠ. Μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, υπάρχει αυτή η µεταβατικότητα».
Στο πλαίσιο όµως της ολιγωρίας στην οποία αναφέρθηκε, ο Λευτέρης Κοπάσης εξήγησε ότι υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι και συγκεκριµένα πως «…ο Οργανισµός δεν επένδυσε στις Ανανεώσιµες Πηγές Ενέργειας, που θα έπρεπε να έχουν γίνει σε αντλιοστάσια µαζικά από τον ΟΑΚ, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει η φιλοδοξία, ότι κάποια στιγµή θα γίνει ο Υβριδικός Σταθµός στο Αµάρι… Όµως η ΤΕΡΝΑ καθυστερεί, φαίνεται να αποµακρύνεται η προοπτική και δεν πρέπει να είναι και όλες οι ελπίδες για τη διαχείριση εκεί. Η ΤΕΡΝΑ έπρεπε να έχει υποχρεωθεί στην επιτάχυνση της υλοποίησης του έργου, διότι τόσα χρόνια καθυστερεί και µε κάτι ψευτο – δωρεές έναντι του οργανισµού, δεν προχωράµε».
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΦΥΞΙΑ
Ο κ. Κοπάσης επέµεινε πως χρειάζονται επενδύσεις στις ΑΠΕ όπως επίσης «..µε πιο συνεπή διαχείριση (στο σχεδιασµό) δεν θα είχαµε µία τεράστια οφειλή στη ∆ΕΗ της τάξης των 15 εκατοµµυρίων ευρώ, όταν ο κύκλος εργασιών για τα νερά είναι 7 µε 8 εκατοµµύρια ευρώ. Πολύ µεγάλη δαπάνη… Κρατάει τον οργανισµό στο να κάνει επενδύσεις, να είναι ανταποδοτικός στη λειτουργία του και να επεκτείνει τα δίκτυα του».
Όλα τα αντλιοστάσια του ΟΑΚ λειτουργούν µέσω σύνδεσης µε τη ∆ΕΗ, διότι χάθηκε η ευκαιρία µε τις ενεργειακές κοινότητες πριν από 2-3 χρόνια. «∆υστυχώς θέσεις που ήταν µελετηµένες για να ενταχθούν φωτοβολταϊκά στα αντλιοστάσια και δυστυχώς υπήρξε µία καθυστέρηση, όπου στο µεταξύ, άλλαξαν και οι καταστάσεις. Ούτε στο ΑΠΟΛΛΩΝ που τώρα δηµιουργεί Ενεργειακές Κοινότητες, ξέρω αν υπάρχει προσπάθεια ένταξης από πλευράς του ΟΑΚ». Υποστήριξε µάλιστα ότι «…ανά πάσα στιγµή πρέπει να γίνει η προσπάθεια να λειτουργήσουν τα αντλιοστάσια µε ΑΠΕ, διότι χάνονται µεγάλα ποσά, αυξάνεται το κόστος λειτουργίας τους και τα αντλιοστάσια µας υποφέρουν»
Συγκεκριµένα είπε πως «…είναι παλιά, συντηρούνται βέβαια αλλά είναι πολύ οριακή η κατάστασή τους». Σχετικά µε τα ∆ίκτυα διανοµής του νερού ανέφερε πως εκεί «…ίσως είναι λίγο µεγαλύτερες οι παρεµβάσεις αλλά, από τη δεκαετία του 1980 κατασκευάστηκε όλο αυτό το ∆ίκτυο και ειδικά στα Χανιά που είµαστε πλούσιοι από νερά, δεν θα έπρεπε να υποφέρει το δίκτυο και να υπάρχει καλή ποιότητα νερού. ∆εν είναι το ίδιο µε τον Αποσελέµη, που πράγµατι εκεί υποδοµές υπάρχουν, ένα φράγµα 230 εκατοµµυρίων… Το πιο ακριβό έργο, αυτή τη στιγµή έχει 5 εκατοµµύρια κυβικά και όταν χρειάστηκε να λειτουργήσει σαν αντιπληµµυρικό, χάθηκε µία ευκαιρία. Στο µεταξύ ακούµε για δύο έργα που θα γίνουν στη Σητεία από το Υ∆ΩΡ 2 που είναι Σ∆ΙΤ».
Όπως είπε, ο ΟΑΚ είναι σε µία δεινή κατάσταση, σε σχέση µε το που θα µπορούσε να είναι, αφού: «…έχει όλες τις προϋποθέσεις, των εκτεταµένων έργων στην ιδιοκτησία του, θα µπορούσε να είχε επενδύσει στρατηγικά και να συνεχίσει να επενδύει, προφανώς υπάρχει πολύ πλούσιο υδάτινο δυναµικό, µεγάλα έργα υποδοµής στη διαχείριση του και µε στρατηγικούς συµβούλους όπως το Πολυτεχνείο, επιστήµονες που έχουµε χρησιµοποιήσει πολλές φορές, θα µπορούσαµε να βελτιστοποιήσουµε τη λειτουργία του οργανισµού».
Συµπερασµατικά ο Λευτέρης Κοπάσης επιµένει ότι: «Ο ΟΑΚ έχει το θεσµικό πλαίσιο αλλά σιγά-σιγά χάνει την εµπειρία… Γενικά φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιες πληγές στον Οργανισµό που πρέπει να κλείσουν και να βρούµε τα αντίβαρα, ώστε να λειτουργήσει χωρίς να υπάρχει κανένας φόβος ότι κάτι δεν θα πάει καλά σε σχέση µε την ποσότητα ή και την ποιότητα του νερού».
