ΑΝΕΚΑΘΕΝ στην παγκόσμια Ιστορία υπήρχαν -και θα υπάρχουν- οι πόλεμοι μεταξύ των λαών: για τα πολιτικά συστήματα, τις ιδεολογίες και θρησκείες τους, τα εμπορικά περάσματα, την οικονομία κ.λπ.
ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ είναι κατακτητικοί, με όποια μορφή κι αν παρουσιάζονται.
Η ΔΙΑ της διπλωματικής οδού επίλυση των διαφορών των εμπόλεμων είναι συνήθως προσχηματική. Αυτό που ενδιαφέρει τον επιτιθέμενο είναι η κλοπή του πλούτου του άλλου, ο εξανδραποδισμός και η υποταγή των κατοίκων της χώρας. Κυρίως ο έλεγχος των πόρων του.
…Ο ΠΟΛΕΜΟΣ του 1940 είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός κλασικού πολέμου στον οποίο όμως ο εχθρός είχε πρόσωπο (ιταλικός φασισμός, γερμανικός ναζισμός). Ο αγώνας γινόταν σώμα με σώμα. Οι Έλληνες, όπως συμβαίνει αιώνες τώρα, κλήθηκαν να υπερασπισθούν τα “ιερά και όσιά” τους, την πατρίδα τους. Και για χάρη της, τα έδωσαν όλα.
ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ οικονομικοί πόλεμοι είναι μεν απρόσωποι και φαινομενικά αναίμακτοι, ουσιαστικά όμως είναι καταστροφικοί για πολλές γενιές νέων: embargo, μνημόνια, παρατεταμένες λιτότητες, άγριοι φόροι, καταρρεύσεις τραπεζών, αυτοκτονίες κ.ά., είναι μερικά από τα αποτελέσματά τους.
ΟΙ ΚΛΑΣΙΚΕΣ ιστορικές επέτειοι του έθνους, όπως η του ’40, έρχονται να φέρουν στη μνήμη μας ηρωισμούς, θυσίες και νίκες των προγόνων: για να μπορούμε εμείς να ζούμε σήμερα ελεύθεροι.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ κι η δημοκρατία δεν είναι έννοιες αυτονόητες. Ούτε αιώνιες. Έτσι, η απόδοση τιμής στους ήρωες των Πολέμων, σ’ αυτούς δηλαδή που έδωσαν τη ζωή τους για τις έννοιες αυτές, είναι το ελάχιστο χρέος μας απέναντί τους.
