Σύγχρονος άνθρωπος, αυτός ο υβριστής

Προκλητικός ο τίτλος είν’ αλήθεια, αλλά πέρα για πέρα αληθινός αν δούμε τον σύγχρονο άνθρωπο -αυτόν το φιλόδοξο, τον αχόρταγο κι αγνώμονα- με άλλο μάτι…
Και θα μου πείτε προς τι όλες αυτές οι γκρίνιες;
Δεν μας φτάνουν τα βάσανά μας τα πολλά, η απελπισία που μας ζώνει μ’ όλα όσα συμβαίνουν στην πατρίδα αλλά και στον καθένα ξεχωριστά, δεν αρκούν οι πολλαπλές ταπεινώσεις και τα καθημερινά χαστούκια που τρώμε εδώ και μερικά χρόνια;
Αιτία ένα ντοκιμαντέρ που παρακολούθησα για ένα φιλόδοξο έργο -για άλλον ένα “πύργο Βαβέλ” με τον περιβάλλοντα χώρο του- κάπου στη μακρινή Ανατολή.
Εκεί όπου πλήθος κατασκευαστών, προμηθευτών υλικών, ειδικών και ειδημόνων επί παντός ενώνουν τις δυνάμεις τους για να επιλύσουν κάθε πρόβλημα που θα προκύψει, όπως το πώς θα κάνουν ασφαλές το όχι τόσο σταθερό έδαφος όπου θα κτιστεί η κατασκευή, με τι τρόπο θα αντιμετωπίσουν τις καιρικές συνθήκες οι οποίες ενδεχομένως να απειλήσουν το δημιούργημα, πώς θα βρουν λύσεις στο δύσκολο θέμα των απορριμμάτων ή επικίνδυνων αποβλήτων, και άλλα πολλά.
Με έκπληξη βλέπουμε παθιασμένους ανθρώπους να μας εξηγούν πώς θα στήσουν το καθετί. Ακούμε προσεκτικά τις μικρές διαλέξεις που έχουν προετοιμάσει για να μας ενημερώσουν για το πώς θα προχωρήσει το μεγάλο έργο, και το μόνο συμπέρασμα που βγάζουμε είναι ότι τελικά όλ’ αυτά είν’… ανούσια, για να μην πω άκρως επικίνδυνα για τον κόσμο όλο!
Γιατί, τι τα χρειαζόμαστε τα ψεύτικα δένδρα, αφού με λίγο νεράκι του Θεού μπορούμε να αναστήσουμε αυτά της αυλής μας!
Προς τι οι θωρακισμένοι, γυάλινοι θόλοι που θα προστατεύουν τα φυτά, που θα ξεριζωθούν απ’ την άλλη άκρη της γης για να μεταφυτευτούν σε εχθρικό για την ανάπτυξη τους περιβάλλον και κλίμα;
Τι νόημα έχουν οι περίπλοκοι σχεδιασμοί του μεγαθήριου ή των χώρων, οι συσχετισμοί, οι θεωρίες κι οι σχετικές φιλοσοφίες επί του θέματος που ζάλισαν το μυαλό και μας μπέρδεψαν για τα καλά, αφού η φύση η μεγαλύτερη αρχιτεκτόνισσα -η πιο επιτυχημένη και πιο ευφάνταστη- προνοεί για όλα!
Η οποία -ας μην ξεχνάμε- φτιάχνει και χαλά, ες αεί ξαναστήνει για να ξαναγκρεμίσει, και κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει!
Περιττά μας φαίνονται όλ’ αυτά, προς στιγμή νοιώθουμε πως δεν μας αφορούν άμεσα!
Ομως όχι!
Μας αφορούν και πολύ μάλιστα!
Αφού αποτελούν το όνειρο μεγάλου επενδυτή…
Το έργο ζωής κάποιου εκμεταλλευτή μεταπράτη αγαθών απ’ τη μια άκρη της γης στην άλλη…
Πιθανότατα το όραμα αδιόρθωτου Κροίσου, που για να το υλοποιήσει συσσωρεύει χρήμα, αποστερώντας λαούς και λαούς απ’ τα βασικά: φάρμακα, Εκπαίδευση, στέγη, τροφή, αξιοπρέπεια…
Πότε επιτέλους θα βάλουν μυαλό αυτοί οι αχάριστοι, οι σπάταλοι «άνθρωποι – απάνθρωποι» της παγκοσμιοποίησης;