Σιγή, αφύπνιση, βεβαιότης

Σιγή επικρατεί απανταχού της Ελλάδος, παρά τα όσα μας συμβαίνουν.
Σιγή επικρατεί και την στιγμή που το άνθος, ως μπουμπούκι, ετοιμάζεται να ανοίξει. Εκείνη είναι η στιγμή που η ψυχή παραμένει μετέωρη, είναι η στιγμή της έκπληξης, την οποία διαδέχεται η ικανοποίηση.
Στην κατάσταση της σιγής βρισκόμαστε κι εμείς, ο ελληνικός λαός, με μία διαφορά. Το άνθος γνωρίζει τον σκοπό του που είναι να ανθίσει. Εμείς πελαγοδρομούμε διότι τελικά δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Ακούμε γύρω μας πολλά και διάφορα, όπως, κι αν χάσω κι αυτά που παίρνω, κι αν μου κόψουν το ένα ή το άλλο, αν χάσω το σπίτι μου, αν…, αν….
Το αποτέλεσμα είναι, σιγή. Και επειδή πάντα κάποιος άλλος πρέπει να φταίει, τα φορτώνουμε στο ότι μας ψεκάζουν (ίσως και να είναι αλήθεια), στο ότι ίσως μας επηρεάζουν με κάθε τρόπο, φανερό ή μυστικό. Δεν αναζητάμε όμως και την δική μας ευθύνη, την δική μας αδράνεια που τις περισσότερες φορές έχει ως αφορμή τον ψυχολογικό πόλεμο που μας γίνεται από τις αποφάσεις των διοικούντων που τάχα λαμβάνονται μία – μία, μετά από μάχη και ορισμένα ΜΜΕ κάνουν το τόσο άλλο τόσο, κι έτσι πέφτουμε στην παγίδα του άγχους, του πανικού, της υποταγής. Είναι ψυχολογικός κυρίως ο πόλεμος και η σιγή του λαού είναι παράλυση μελετημένη.
Λένε οι σοφοί, ότι όταν ο μαθητής είναι έτοιμος ο δάσκαλος εμφανίζεται. Πολλοί από εμάς περιμένουν έναν δάσκαλο – αρχηγό, μεγάλο πατριώτη, δίκαιο, να εμφανιστεί για να τον ακολουθήσουν. Δεν αναρωτιούνται όμως, ακόμη κι αν εμφανιστεί το πρόσωπο αυτό, πώς θα το αναγνωρίσουν, πώς θα του δείξουν εμπιστοσύνη, πώς θα αφεθούν να τον ακολουθήσουν;
Για να συμβεί αυτό απαιτείται αφύπνιση και δεν αφυπνίζεται ένας ο οποίος κοιμάται αλλά εντούτοις πιστεύει ότι είναι ξύπνιος. Άλλο έχω ανοιχτά τα μάτια, κι άλλο βλέπω καθαρά και συνειδητοποιώ την πραγματικότητα.
Δεν χρειάζεται να πούμε σε ποια κατάσταση βρίσκεται ο λαός μας. Και μόνο η σιγή του δείχνει πολλά και προοιωνίζει και το αύριό του. Αυτό που βλέπουμε γύρω μας καθημερινά είναι γκρίνια, μιζέρια και παράπονα. Αυτό ζούμε κι αν ως σκέψη έχουμε μόνο αυτές τις εικόνες, τότε έλκουμε την σκεπτομορφή που μας έχει κυριεύσει. Ζωντανεύει η σκεπτομορφή κι όσο την ταΐζουμε τόσο συνεχίζουμε να την ζούμε. Θα συνεχίζεται λοιπόν η μιζέρια, η γκρίνια και όσο η σκεπτομορφή θα τρώει και θα μεγαλώνει, τόσο θα μένουμε στην σιγή και στα παράπονα.
Ο Χριστιανισμός μας διδάσκει ότι “οι ζητούντες θα λάβουν”. Οι ζητούντες όμως, όχι οι αδρανούντες. Αυτός που ζητά και που πρακτικά σημαίνει ότι γνωρίζει τι αναζητά και τί ζητά, θα βρει και τον καθοδηγητή του. Προσοχή όμως στο ζητώ διότι ένα αίτημα διανοητικό δεν γίνεται σχεδόν ποτέ υλοποιήσιμο. Η φωνή του νου δεν ακούγεται παρά μόνον στο πεδίο του νου. Ζητώ σημαίνει εσωτερική πείνα, σημαίνει ανάγκη της ψυχής, σημαίνει άναμμα φλόγας που δεν αφήνει ούτε εμάς να ξεχαστούμε από τον στόχο μας και κρατά και τον στόχο ζωντανό δίδοντάς μας ταυτόχρονα δύναμη.
Μια τέτοια ανάγκη πρέπει να δημιουργηθεί μέσα στον καθέναν μας αλλά και στο σύνολο. Η ανάγκη δημιουργίας ενός συνειδητού στόχου που τον χρειαζόμαστε για συγκεκριμένους λόγους στην ζωή μας. Καλό μάλιστα είναι να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε το τώρα και το αύριο, ενώ το χθες να μείνει μόνο για να μας θυμίζει τα λάθη μας και τις ευθύνες μας. Το τώρα ζούμε εμείς, και το αύριο θα γίνει τώρα για τα παιδιά μας.
Οταν όλα σ’ αυτό το σύμπαν γίνονται για κάποιο λόγο, χωρίς την ύπαρξη τυχαίου, καλό είναι να αναρωτιόμαστε όχι “τι έγινε” αλλά “γιατί έγινε”.
Εκεί θα βρούμε και τις απαντήσεις για την αδράνειά μας, και τις τωρινές μας πραγματικές ανάγκες και θα οριοθετήσουμε τον στόχο μας για να μπορέσουμε δίδοντάς του δύναμη να τον υλοποιήσουμε όσο πιο σύντομα μπορούμε.
Όταν έρθει αυτή η αφύπνιση και αντιλαμβανόμενοι το πρώτο βήμα της αλλαγής μας, τότε έρχεται και η βεβαιότητα ότι βαδίζουμε στον σωστό δρόμο της ζωής μας, στο σωστό μονοπάτι για το μέλλον μας.
Διαφορετικά θα μένουμε στη σιγή του ύπνου και θα περιμένουμε το “πέσε μάννα να σε φάω”.
Ίσως κάποιοι διαφωνήσουν με την εικόνα της σιγής που δίνω. Σίγουρα υπάρχει η σιγή του ύπνου αλλά και η συνειδητή σιγή, η επιλεκτική σιωπή. Στη μία περίπτωση κοιμάμαι και θεωρώ ότι είμαι ξύπνιος, ενώ στην δεύτερη είμαι και ξύπνιος και συνειδητός της κατάστασής μου.
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν για την κατάστασή μας. Σίγουρα θα βοηθηθούμε στο να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότερα την σημερινή κατάσταση και να διαμορφώσουμε την αυριανή.