Συγκρίσεις

Το πολυνομοσχέδιο της Κυριακής ήταν μια διαδικασία κοινοβουλευτικών κινήσεων για την επίτευξη ενός σκοπού με προσυμφωνημένους κανόνες και καινοφανείς ασφυκτικές προθεσμίες. Ηταν το 9ο και μεγαλύτερο πολυνομοσχέδιο, που ισοδυναμεί με μνημόνιο 350 σελίδων, όπου οι παραπομπές σε άλλους νόμους, διατάξεις, παραγράφους και υποσημειώσεις μετρούν πάνω από 800 σελίδες.
Ο,τι είχε απομείνει από όσα πήραν το πρώτο μνημόνιο του Γ. Παπανδρέου, το δεύτερο του Παπαδήμου με το P.S.I. και τα μεσοπρόθεσμα, αφ’ ότου η κυβέρνηση Σαμαρά χειραγώγησε  την εξουσία, τα σάρωσε τώρα αυτό το πολυνομοσχέδιο των τριών άρθρων. Ησαν τα ανταλλάγματα που έδωσαν οι συγκυβερνήτες για να αγορασθεί σωσίβιο σωτηρίας τους με την έγκριση του Γιούρογκρουπ και του Εκοφίν, που συνεδρίασαν πρωταπριλιάτικα στο Ζάππειο υπό ασφυκτικό κλοιό απαγορεύσεων για λόγους ασφαλείας.
Επιφέρει σαν σκούπα ριζικές αλλαγές στους μισθούς, στους συνταξιούχους με το επικουρικό, στους πόρους των ταμείων με το 3% των εργοδοτών, στα εργασιακά με την απόλυση των εμπείρων και την πρόσληψη νέων με 411 ευρώ ή το νοίκιασμα εργατών, τη μεταφορά των εργοστασίων στο εξωτερικό ή το κλείσιμό τους, τον τρόπο εκκαθάρισης των τραπεζών, τη δημιουργία των “φαρμακοπωλείων” και τις ρυθμίσεις για το γάλα. Υπήρξε μία διάταξη συμψηφισμού χρεών του Δημοσίου προς οφειλέτες επιχειρηματίες και αποσύρθηκε στο πάρα πέντε!
Πρόκειται για καίριο πλήγμα στα μεσαία στρώματα. Σε δύο χρόνια οι κυβερνώντες υπέγραψαν 40 Π.Ν.Π. βασιζόμενοι στη διαφαινόμενη πλειοψηφία τους, που δεν απέχει απ’ το “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” συνεπικουρούμενοι απ’ τη “μεταλλαγμένη κεντροαριστερά”.
Με αυτά και άλλες φορολογικές παλινωδίες συνθηκολόγησε η κυβέρνηση με την τρόικα με γνώμονα την “εργαλειοθήκη” του Ο.Ο.Σ.Α. Τους πληρώσαμε να τη φτιάξουν κι έτσι όσα δεν πέρασαν απ’ το Υπ. Ανάπτυξης πέρασαν ως προαπαιτούμενα απ’ την πίσω πόρτα της τρόικας. Κι έρχεται ο βοστρυχώδης Ντάϊσελμπλουμ να μας ενημερώσει ότι το φθινόπωρο πάμε για νέο μνημόνιο, που πιθανόν έχει ήδη συμφωνηθεί.
Ομως, η κοινοβουλευτική ροή της διαδικασίας “χαλάσθηκε” με την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά του κ. Στουρνάρα. Τότε η εικόνα του Κοινοβουλίου έγινε απογοητευτική και για πολλούς προκάλεσε απορία κατά πόσο η πράξη ήταν σκηνοθετημένη, καθ’ όσον ήταν προδήλως γνωστό ότι δεν θάφερνε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Αρκετούς νομικούς έχει στους κόλπους του ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν μπορεί να μην είχε μελετήσει αυτή του την κίνηση ότι δεν θα πετύχαινε. Διότι δεν είχε περάσει 6μηνο από την προηγούμενη πρόταση μομφής και η κυβέρνηση θα υπεστήριζε ότι ήταν “ομοία” εναντίον της, όπως και για την ΕΡΤ και ότι ο υπουργός Οικ/κών δεν λειτουργεί μονομερώς, αλλά εφαρμόζει κυβερνητική πολιτική.
Υπέστη ήττα ο ΣΥΡΙΖΑ και έτσι βοηθήθηκε η κυβέρνηση και συσπειρώθηκε η συμπολίτευση. Χάθηκε χρόνος, δεν ομίλησαν όλοι και δεν ακούστηκαν αυτά, που ίσως προβλημάτιζαν και άλλους να ψηφίσουν, όπως ο κ. Απ. Κακλαμάνης και ο πρώην πρωθυπουργός. Πάντως ειπώθηκαν ανεπίτρεπτες φράσεις που διέρρευσαν εντός και εκτός αιθούσης του Κοινοβουλίου. Οσον αφορά τη στάση του κ. Παπανδρέου είναι ο τελευταίος άνθρωπος που δικαιούται να σχολιάζει την οικονομική κατάσταση, όταν μάλιστα οι ενέργειές του κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας έγιναν με τη μέθοδο του σκοπευτή για επικοινωνιακούς λόγους.
Ο άνθρωπος, όταν κάνει διαλέξεις έξω, στηρίζει την ακολουθουμένη κυβερνητική πολιτική, μέσα δεν μιλάει καθόλου και όταν έρχεται στη Βουλή ψηφίζει “όχι” στο άρθρο για τις τράπεζες. Εκανε ένα τέχνασμα, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι διαφωνεί, γνωρίζοντας ότι δεν θάριχνε την κυβέρνηση, αφού βρισκόταν εν αναμονή μετρώντας τις ψήφους στον δεύτερο γύρο. Ετσι για να μην κοροϊδευόμαστε!
Οσον αφορά τον κ. Βενιζέλο που θέλει να κυριαρχήσει στην κεντροαριστερά, είναι απορίας άξιον πώς μπορεί με το ένα πόδι να είναι στην “Ελιά” και ταυτόχρονα να βρίσκεται με τα δύο πόδια στην κεντροδεξιά και να ηγεμονεύει επί δύο ημέρες για την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου εν όσω ο πρωθυπουργός ήταν εξαφανισμένος!!
Ως συνήθως.