Κύριε διευθυντά
αν ένας Ελληνας έχει έναν τάφο με σταυρό στον κήπο μιας χριστιανικής εκκλησίας κι ένας Τούρκος ζητούσε να βάλει σ’ αυτόν τους μουσουλμάνους δικούς του, όλος ο κόσμος θα γελούσε μαζί του.
Τώρα που όλοι οι Τούρκοι θέλουν να μπουν στον τάφο του Αιγέα κανείς δεν γελά κι αυτοί αγάλι – αγάλι βάζουν μέσα την ουρά τους…
Τώρα εγώ συλλογίζομαι τα εξής:
Οταν ο Αιγέας βάφτισε τη θάλασσα μ’ ένα πήδο μάλλον δεν υπήρχαν στον χάρτη οι “καλοί” μας γείτονες. Γιατί αν υπήρχαν από ζήλια θα πέφτανε όλοι μαζί θα τους χάναμε και σήμερα μπορεί να το λέγαμε πέλαγος του Αλλάχ – Αιγαίου αλλά πάλι δικό μας θα ήταν, αφού αυτοί θα είχαν χαθεί στα βαθειά νερά.
Μπορεί ωστόσο να ήταν τίποτε θαλάσσια τέρατα που βγήκαν από το Αιγαίο γιατί δεν θέλανε να το μοιράζονται με τον Αιγέα.
Μα πάλι γιατί τώρα θέλουν;
Δεν ξέρω. Πολύ μ’ έχουν μπερδέψει αυτοί οι Τούρκοι.
Δεν καταλαβαινω καθόλου γιατί θέλουν τον μισό τάφο ενός Ελληνα…
Αφερήμ…
Αντωνία Μηλογιαννάκη
