Με σημαία των ωχαδελφισμό

» Οδός Υψηλαντών… στη συμβολή της με την Περίδου. Εκεί που υψώνεται το δημοτικό parking.
Στην καρδιά της πόλης. Το πεζοδρόμιο έχει αφεθεί ελεύθερο για την ασφαλή διέλευση των πεζών κατά τη διάρκεια εκτέλεσης των έργων.
Ας μη σταθούμε στο σίδερο που προεξέχει στο σημείο, μέρες που δεν μπορούν να υπολογιστούν στον αριθμό, έτοιμο να στείλει το επόμενο θύμα για ράμματα στο Νοσοκομείο…
…ας μη σταθούμε στους πεζούς που στοιχηματίζουν την ασφαλή διέλευσή τους και περνούν ανάμεσα από τα αυτοκίνητα, δοκιμάζοντας τις χορευτικές τους ικανότητες…
…ας μη σταθούμε στους εκατοντάδες επισκέπτες που τα συναντούν στο διάβα τους κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην όμορφη πόλη μας…
…ας μη σταθούμε στα ΑΜΕΑ, ΝΑ ΠΑΡΕΙ Η ΕΥΧΗ, που θα έπρεπε να τα έχουμε σαν πρώτη και τελευταία σκέψη μας καθ’ όλη της διάρκεια της ημέρας…
…ας μη σταθούμε στον Δήμο που θα έπρεπε να είχε κάνει, αλλά δεν έκανε, τα αυτονόητα…
…ΜΑ  ας σταθούμε  σε εκείνον τον ΑΔΙΑΦΟΡΟ, τον «άνθρωπο» με τις ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΕΣ ΑΞΙΕΣ που τοποθέτησε όλα αυτά τα «φονικά» αντικείμενα στη μέση του πεζοδρομίου και συνεχίζει να κοιμάται με ήσυχη συνείδηση στο σπίτι του. Με πόση ευκολία τελικά απαξιώνουμε τον συνάνθρωπο και με σημαία τον ωχαδελφισμό μας, πορευόμαστε στο χάος που τα σημάδια των καιρών επιτάσσουν!!!!
Φευ…