Σημεία των καιρών

Την “κιβωτό”, που σημαίνει διαφύλαξη κειμηλίων και αξιών, όπως οι δύο πλάκες με τις δέκα εντολές του Μωυσή και κατ’ επέκτασιν η “Κιβωτός του Νώε” που διέσωσε το ζωικό είδος απ’ τον κατακλυσμό, βρέθηκε στη χώρα μας ένας άνθρωπος και μάλιστα “ρασοφόρος” να χρησιμοποιήσει το όνομα, ιδρύοντας την «Κιβωτό του Κόσμου», ως δομή κοινωνικής αλληλεγγύης. Με το πρόσχημα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (Μ.Κ.Ο.) διακήρυσσε την αγάπη, την αλληλεγγύη, τη στοργή και τη φροντίδα του παιδιού ανιδιοτελώς(!) Τέτοιες δομές έκανε σε Αθήνα, Γιάννενα, Βόλο, Καλαμάτα και Χίο, παρέχοντας προστασία σε παιδιά προβληματικών οικογενειών, τα λεγόμενα «νεοορφανά».
Σοκαριστική καταγγελία για όσα συνέβαιναν στην “Κιβωτό του Κόσμου” είδαν το φως της δημοσιότητας, όπου ακούστηκαν σπαρακτικές κραυγές ξαφνικά και απρόβλεπτα, σε σημείο να ευαισθητοποιηθεί σύσσωμη η κοινωνία, να δει τα τρομαγμένα ανοιχτά μάτια κακοποιημένων, ανάπηρων, ίσως και εμπορεύσιμων παιδιών με καμουφλαρισμένο τον όρο «φιλανθρωπία». Μέσα στις κατ’ όνομα δομές προστασίας αναπτύχθηκε η μισανθρωπία.
Ποιες οι αιτίες της ζοφώδους κατάστασης που ξεπροβάλλεται απ’ το σκοτάδι στο φως και παρουσιάζεται ξαφνικά στο προσκήνιο; Ανέκαθεν συνέβαιναν τέτοια πράγματα, αλλά κρύβονταν κάτω απ’ το χαλί υπό το πρίσμα του πατριαρχισμού μερικών οικογενειών. Με την ανάδυση ποταμού καταγγελιών άσκησης βίας και πάσης φύσεως κακοποιήσεων εναντίον των παιδιών διαδραματίζονται στην ελληνική κοινωνία και βγαίνουν στην επιφάνεια τα πραγματικά προβλήματα σ’ αυτές τις κοινωφελείς δομές προστασίας.
Αυτό το συγκεκριμένο «ίδρυμα αλληλεγγύης» βάζει στο επίκεντρο την ανάγκη αναθεώρησης των θεσμών προστασίας του παιδιού μέσω αυτών των στόχων φροντίδας και τη στροφή της κοινωνικής προστασίας του προς τις ανάδοχες οικογένειες ή της υιοθεσίας και την κατάργηση της ιδρυματοποίησης.
Στο κράτος δεν υπάρχουν αποτελεσματικοί μηχανισμοί εξουσίας θεσμών και προστασίας για τα δικαιώματα του παιδιού. Γίνονταν και θα γίνονται παρανομίες γύρω απ’ τη διαμόρφωση του παιδικού χαρακτήρα που κρύβονταν πίσω από κλειστές πόρτες. Υφίστανται νομοθεσίες που δεν έχουν εφαρμοστεί και παίρνονται αποφάσεις, ίσως ανεξέλεγκτες και στέλνονται παιδιά κατόπιν εισαγγελικών εντολών σε μη ελεγχόμενους και ανεπαρκείς αναδόχους ή σε ανάρμοστο κοινωνικό περίγυρο.
Ο κάθε σωστός γονιός διερωτάται πού ήταν τόσο καιρό η κρατική μέριμνα για το παιδί. Τώρα κατάλαβαν τις σοβαρές κατηγορίες που βαραίνουν την “Κιβωτό του Κόσμου”; Και η Δικαιοσύνη; Ας μην αφήσει να περάσει καιρός, ώσπου να ολοκληρώσει το έργο της. Μέχρι τότε να βρεθεί τρόπος προστασίας των παιδιών αυτών των δομών, τις οποίες ο καταγγελόμενος ρασοφόρος «δεν δέχθηκε να τις θέσει υπό την εποπτεία κανενός», ουδέ ακόμα και της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, η οποία του απαγόρευσε στο εξής να λειτουργεί.