«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…»

Μ. Παρασκευή: «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» και όχι μόνον. Τον φτύνουμε και τον σαπίζουμε, τον γελοιοποιούμε και τον ποτίζουμε χολή και ξίδι, τον καρφώνουμε με καρφιά ζωντανό πάνω στον Σταυρό και επιβεβαιώνουμε τον θάνατό του, καρφώνοντας την πλευράν του με λόγχη.
Σε τούτη την κρίσιμη ώρα της Σταύρωσης, του ζητούμε το έλεός του και μας το δίνει. «Μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τη Βασιλεία Σου» και ο «συνάδελφος» συνάνθρωπός μας ληστής σώζεται.
Πρόκειται για μια άπειρη ευσπλαχνία και αγαπητική διάθεση, που μόνον ο Θεός μπορεί να δείξει αυτήν την ώρα. «Αληθώς Υιός Θεού ην ούτος», ομολογεί ο Ρωμαίος αξιωματικός, που επιβλέπει τη σταύρωση και τα γενόμενα στον Γολγοθά.
Στην άπειρη ευσπλαχνία και αγάπη του «δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν Σταυρωθέντος Χριστού», εστιάζεται η ευθύνη και η συμπεριφορά μας απέναντι στον Θεό και τον συνάνθρωπο.
Η καταλλαγή, η ενότητα, η συμφιλίωση και η ειρήνη, δεν επιβάλλονται με νόμους και διατάγματα και με καμιά άλλη κοινή, ανθρώπινη δύναμη.
Χρειάζεται ευσπλαχνία, μακροθυμία, ανεκτικότητα και αγάπη, που είναι στοιχεία «γονικά» της Δημιουργίας, καθόσον ο άνθρωπος είναι πλασμένος από τον Δημιουργό «κατ’ εικόνα Θεού».
Η πρόκληση και το μήνυμα της σημερινής ημέρας, της Μ. Παρασκευής, ημέρας σιωπής, προβληματισμού και ευθύνης, είναι να ενεργοποιήσουμε αυτές τις δυνάμεις που έχουμε, αν πράγματι θέλουμε να κτίσουμε μια κοινωνία και έναν κόσμο «εν ειρήνη και ομονοία». Είναι οι δυνάμεις που ανοίγουν τον δρόμο της ειρηνικής συνύπαρξης και ζωής της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της ανθρωπιάς. Είναι «η κλείδα της Εδέμ», της ίδιας της Βασιλείας του Θεού, που δεν πρόκειται για μια ουτοπική, εξωκοσμική πραγματικότητα. Είναι ο ίδιος ο κόσμος που ζούμε, τον οποίον οφείλουμε, αξιοποιώντας τα θεϊκά μας χαρίσματα, την ίδια τη Χάρη και την ευλογία του Θεού, να μεταβάλλουμε σε Εδέμ, σε «καινή κτίση και καινούς ουρανούς», «μεταβολών τω πνεύματί Σου τω Αγίω».
Αυτή είναι η προσδοκία μας στην Ανάσταση: «Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου έδωκεν ημίν, δε θα μας δώσει στο μέλλον, δίνει τώρα, την αιώνιον ζωήν».