“Σύμφωνο συμβίωσης”

Eμμονή που την έχει αυτός ο άνθρωπος να προβάλει τις απόψεις του με “σημεία”. Για τον πρωθυπουργό μας λέω. Μετά το Ζάππειο 1, είχαμε το Ζάππειο 2 τον Δεκ. του ’11 με τα 7 βήματα. Ακολούθησε τον Απρίλιο του ’12 το Ζάππειο 3 με τα 18 σημεία και τώρα μας προέκυψε το “Σύμφωνο Συμβίωσης” με 43 σημεία. Είναι μια προγραμματική συμφωνία μεταξύ Σαμαρά και Βενιζέλου για να συνεχισθεί η συγκυβέρνηση, αν και απαιτείται μεγάλη προσοχή, γιατί σ’ αυτή την περίοδο τα πάντα μπορεί να ανατραπούν από τη μια στιγμή στην άλλη.
Διαδίδεται ότι ο κ. Σαμαράς χρησιμοποιεί τον κ. Βενιζέλο για κοινή κάθοδο στην επόμενη αναμέτρηση των ευρωεκλογών στο πλαίσιο ενός ευρύτερου “ευρωσυνασπισμού”. Αλληλοϋποστηρίζονται, παρά του ότι βρίσκονται σε εύθραυστη ισορροπία. Πάντως μια άστοχη κίνηση αμφοτέρων μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Ο κ. Βενιζέλος είναι διαρκώς αγχωμένος μήπως ο πρωθυπουργός πάει σε τριπλές εκλογές τον Μάιο. Και τούτο επειδή πολλοί βουλευτές της ΝΔ διαμαρτύρονται, θεωρώντας ότι το κόμμα έχει γίνει κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον κ. Βενιζέλο. Αλλωστε τι νόημα θα είχε η υπογραφή του “Συμφώνου Συμβίωσης” των 43 σημείων; “Δεν θα βάλουμε πλάτη, λένε οι γαλάζιοι βουλευτές, για να βγει το ΠΑΣΟΚ στο ίσιωμα”.
Θεωρούν ότι η συγκυβέρνηση είναι “ειδικού σκοπού”, αντιδρούν φοβούμενοι μήπως αυτό λειτουργήσει ως ολετήρας κατά τον ίδιο τρόπο όπως οδηγήθηκε η οικονομία της χώρας.
Το “Σύμφωνο Συμβίωσης” κρύβει πολιτικές σκοπιμότητες. Με την κοινή συμπόρευση απομακρύνεται η προϋπάρχουσα υπόσχεση λειτουργίας Εξεταστικής Επιτροπής για το μνημόνιο και έτσι τερματίζεται η ένταση στις σχέσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τούτο είναι και μήνυμα μέσα και έξω ότι στην Ελλάδα υπάρχει πολιτική σταθερότητα, προϋπόθεση επιτρέπουσα να συνεχισθεί η πρόταση της κυβέρνησης στους τροϊκανούς ότι άλλα οριζόντια μέτρα δεν μπορεί να ληφθούν, γιατί δεν αντέχει η εθνική οικονομία ούτε η κοινωνία.
Το “μανιφέστο” δείχνει και την ανάγκη αλλαγής του πολιτικού κλίματος, η οποία δεν γίνεται εφόσον τα συγκυβερνώντα κόμματα διαπνέονται από πολιτικές διαφορές και ιδεολογίες. Η διαφαινόμενη συνεργασία σκοπεύει στη διατήρηση της κυβερνητικής συνοχής για να ολοκληρωθεί η τετραετία. Θέλουν να παραμείνουν σ’ αυτό το πολιτικό σκηνικό, γιατί είναι άγνωστο πόσοι απ’ τους σημερινούς βουλευτές θα ξαναψηφιστούν στις επόμενες εκλογές. Είναι δε και πειστήριο για εξευμενισμό των Ευρωπαίων εξουσιαστών, γι’ αυτό το πήρε ο κ. Σαμαράς υπό μάλης, να το επιδείξει στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες. Το ότι ούτε καν το έλαβαν υπ’ όψιν τους και δεν του έδωσαν απάντηση στις εκκλήσεις του περί μη επιβολής οριζόντιων μέτρων φαίνεται από την αναδίπλωση του κ. Στουρνάρα, ο οποίος είπε ότι “απ’ το δεν θα πάρουμε οριζόντια μέτρα μέχρι το ότι δεν θα πάρουμε καθόλου μέτρα, υπάρχει διαφορά”!!
Τώρα ποιοι συνέταξαν το κείμενο και εξειδίκευσαν το περιεχόμενο των 43 σημείων είναι γνωστοί… Πάντως οι βενιζελικοί δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους, διότι ο κ. Σαμαράς, που ήταν αντιμνημονιακός, έγινε “επαναστάτης” και αναγνώρισε όλα όσα έγιναν στο παρελθόν απ’ το ΠΑΣΟΚ.
Το κείμενο, εκτός απ’ τις προοπτικές διαπραγμάτευσης με τους φορείς της Ε.Ε. που προσδοκούσαν, περιλαμβάνει στο άρθρο 6 την πεποίθηση της πολιτικής ηγεσίας ότι κάθε άλλη επιλογή απ’ την ακολουθουμένη θα “ήταν ένας δραματικά ανεύθυνος τυχοδιωκτισμός που θα οδηγούσε σε εξανέμιση εισοδημάτων και περιουσιών”.
Σημειώνεται στο ίδιο άρθρο ότι “ο διάλογος και η συνεύρεση με τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου είναι προτεραιότητά μας. Στόχος μας είναι να δημιουργηθεί το “μέτωπο ευθύνης” που θα εγγυηθεί την επιτυχία των αλλαγών, την ηττοπάθεια και λογικές του βολέματος, της ήσσονος προσπάθειας της αδράνειας και της απάθειας”.
Το κείμενο συνηγορεί υπέρ ριζικών αλλαγών στη φορολογία, στον εκλογικό νόμο στη συνταγματική αναθεώρηση και στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Αλλά μαρτυρεί ότι οι πολιτικοί από εχθροί μπορεί να γίνουν φίλοι, όταν υπάρχουν κοινοί στόχοι και συμφέροντα. Από τέτοια μανιφέστα έχουμε χορτάσει!