Σημεία των καιρών

Όλοι πλέον έχουν επιβεβαιώσει την απώλεια κάθε ανθρώπινης ηθικής αξίας. Αν αναρωτηθούμε γιατί; Μα επειδή αναζητείται «άνθρωπος».
Τον έψαχνε ο Διογένης και δεν τον εύρισκε. Ο Διογένης που ήταν σοφός, συνειδητός και άνθρωπος. Και σήμερα ψάχνουμε να βρούμε στο μουσείο της μνήμης μας κάποιον που να πληρεί έστω και λίγο την κατοχή ηθικών αξιών.
Δεν ομαδοποιώ, δεν βάζω τα πάντα στο ίδιο σακί, αλλά κοιτάξτε γύρω σας με μάτια, καρδιά και συνείδηση ανοιχτή και προσπαθήστε να βρείτε το «άνω θρώσκω», τον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος διαφέρει από τα ζώα επειδή του έχει δοθεί νόηση και ελεύθερη βούληση. Τι από τα δύο όμως διατηρεί; Την ελεύθερη βούληση; Μα πώς είναι ελεύθερη όταν την μία στιγμή αποφασίζουμε κάτι και την επόμενη στιγμή αλλάζουμε ριζικά απόφαση. Την μία στιγμή αγαπάμε κάποιον/α και την επόμενη τον σκοτώνουμε επειδή κάτι σ’ αυτόν/ήν μας πείραξε. Δίνουμε τον λόγο μας και συνήθως τον κρατάμε μέχρι να τελειώσουμε την φράση.
Τώρα για την χρήση της νόησης καλύτερα να μην αναφερθώ διότι γύρω μας έχουμε γεμίσει με διεστραμμένες πράξεις, και άρα διεστραμμένα μυαλά.
Τι λένε άραγε οι κοινωνιολόγοι και οι ειδικοί πάνω στην πορεία της κοινωνίας μας, ελληνικής και παγκόσμιας; Τι είναι αυτό που μας οδηγεί στην γεωμετρική κατρακύλα, σ’ όλα τα επίπεδα;
Ποιος δε βλέπει την πληθώρα των συμβάντων κυρίως «οικογενειακών», από φονικά μέχρι βασανιστήρια που αυξάνουν καθημερινά, κι όχι ετήσια; Ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι οι διοικούντες όλων των βαθμίδων πράττουν κατά το προσωπικό τους συμφέρον κι όχι σύμφωνα με το συμφέρον του λαού τους. Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι ο διπλανός δεν σου λέει καλημέρα αν δεν έχει να ωφεληθεί από κάτι; Κι αν κάποιος αποτελεί την εξαίρεση, γιατί υπάρχει και αυτή, τον κοιτάζουμε με καχυποψία.
Βρισκόμαστε σε μία πολύ κατηφορική καθοδική εξέλιξη, κι ας διατυμπανίζουν ορισμένες «ομάδες» ότι το ανθρώπινο είδος εξελίσσεται. Είναι εξέλιξη αυτή η καθημερινή εξαθλίωση του ανθρώπου; Ή μήπως να περιμένουμε την ξαφνική αλλαγή από το «πουθενά».
Σχεδόν όλοι αφηνόμαστε στην μοίρα μας. Διαπιστώνουμε ότι η ανθρωπότητα έχει αρχίσει να χάνει το κέφι για να ζήσει. Δεν υπάρχει ένας σκοπός, έχει χαθεί το νόημα της ζωής. Ο άνθρωπος βαριέται.
Λένε κάποιοι ότι έρχεται μεγάλος πόλεμος ή ότι έρχεται ένας μεγάλος πλανήτης (Nubirou ή Erkolumbous) και θα περάσει κοντά από την Γη με καταστροφικές συνέπειες. Δυστυχώς όλα τα λαμβάνουμε ως τηλεοπτικά τερτίπια και χαζογελάμε στον καναπέ μας.
Όμως κατά καιρούς έχουν έλθει «γνωρίζοντες» και μας έχουν προειδοποιήσει για όλα όσα θα συμβούν. Τα ιερά βιβλία αναφέρονται στα μελλούμενα γεγονότα. Η Αποκάλυψη είναι ίσως το κρισιμότερο. Αλλά, ποιος ασχολείται τώρα μ’ αυτά που γράφτηκαν «κάποτε», και ποιος τα έγραψε, πώς τα έγραψε, κλπ, κλπ.
Όλοι οι «άνωθεν απεσταλμένοι» έχουν ειδοποιήσει την ανθρωπότητα ότι πρέπει να δουλέψει με τον εαυτό της. Ο καθένας μας με τον εαυτό του. «Να ξαναγεννηθείς με νερό και φωτιά», «να λευκάνεις το ένδυμα της ψυχής», «να διώξεις τα θανάσιμα αμαρτήματα ή τα κόκκινα δαιμόνια», «να καθαρίσεις τα ψυχολογικά επιπρόσθετα» και πολλές – πολλές προειδοποιήσεις μας έχουν δοθεί κατά καιρούς, για να αλλάξουμε πορεία και να αποφύγουμε την καταστροφή. Εμείς όμως στην ασυνειδησία μας.
Διότι για να αλλάξει κανείς πρέπει να το θέλει, να επιβεβαιώσει ότι έχει μέσα του πράγματα που τον ενοχλούν, να ζητήσει δύναμη για να τα ελαττώσει ή να τα εξαφανίσει και με όλη αυτή την διαδικασία να ξυπνήσει την συνείδησή του σε όλο και μεγαλύτερο ποσοστό.
Θα μου πείτε τώρα, σε ποιόν τα λέω όλα αυτά, όταν οι 999,9 στους 1000 ή δεν αποδέχονται ότι δεν έχουν επαφή με την συνείδησή τους ή θεωρούν ότι βρίσκονται σε άριστο επίπεδο γνώσης της αλήθειας που κάθε νέα πρόταση, είναι απλά βαρετή.
Και συνεχίζουμε την καθοδική εξέλιξη. Η ευθύνη φυσικά υπάρχει στον καθέναν μας για τον εαυτό του, αλλά και το αύριο των παιδιών μας και των εγγονιών είναι κι αυτό ευθύνη μας. Διότι άλλο είναι να ακολουθώ έναν δρόμο που βλέπω ότι με οδηγεί στην καταστροφή κι άλλο να αναγκάζω και τους άλλους να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο ενώ δεν θέλουν.