Με τη βοήθεια και τη δύναμή του μεγάλου Θεού φτάσαμε και τούτο το δύσκολο χρόνο τα Άγια και φρικτά πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Όσοι χριστιανοί παρακολουθούν την αναπαράσταση των Αγίων Παθών με προσοχή και κατάνυξη έχουν πολλά να ωφεληθούν.
Aπό την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ έως το Μεγάλο Σάββατο ή μία τραγική σκηνή διαδέχεται την επόμενη μέσω των Ιερών Ευαγγελίων και των αναγνωσμάτων της Παλαιάς Διαθήκης. Θα προσέξουμε ότι αρκετά πρόσωπα άνδρες και γυναίκες έλαβαν μέρος στα πάθη του Χριστού μας. Θετικά και αρνητικά. Οι Εβραίοι είχαν τη σιγουριά και τη βεβαιότητα ότι ο Χριστός ήταν επαναστάτης.
Ήταν πρωτάκουστα και ακατανόητα αυτά που δίδασκε, τα θαύματα που έκανε, τους αρρώστους που θεράπευε, τους νεκρούς που ανέστησε. Επομένως, ήταν υποχρεωμένοι να τον συλλάβουν για να είναι συνεπείς απέναντι των Ρωμαίων κατακτητών. Χρησιμοποίησαν του κόσμου τα τεχνάσματα για να τον παγιδεύσουν. Ένα πολύ σπουδαίο ρόλο στη Σταύρωση του Κυρίου μας και μάλιστα στην οδό του Μαρτυρίου προς τον Γολγοθά έπαιξε πρόσωπο άγνωστο έως τότε. Αν προσέξουμε θα ακούσουμε το όνομα του τη Μεγάλη Πέμπτη, στο τέλος του πέμπτου Ευαγγελίου, λίγο πριν την έξοδο του Εσταυρωμένου Ιησού στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, Κ.Ζ. Κεφάλαιον.
Ήταν ο Σίμων ο Κυρηναίος, Εβραίος της διασποράς από την Κυρήνη της Τρίπολης της Αφρικής. Δεν κατείχε καμία θέση στη δημόσια ζωή, δεν είχε αξιώματα. Ήταν ένας απλός εργάτης της γης. Μη γνωρίζοντας τι συμβαίνει στην Ιερουσαλήμ εκείνο το πρωινό της Μεγάλης Παρασκευής, ξεκίνησε να πάει να εργαστεί σε ένα αγρό του έξω της πόλεως. Εργάστηκε έως το μεσημέρι περίπου, εκείνο το ωραίο ανοιξιάτικο πρωινό του έτους 33 μετά Χριστόν. Ξαφνικά εμφανίστηκαν σύννεφα στον ουρανό, άλλαξε η ατμόσφαιρα και ο ήλιος ‘’τας ακτίνας απέκρυψεν’’. Μία ανεξήγητη κατήφεια τον κατέλαβε που τον εξανάγκασε να διακόψει την εργασία του και να επιστρέψει βιαστικός στα Ιεροσόλυμα. Πού να γνώριζε αυτό που τον περίμενε και ότι όλα αυτά ήταν προάγγελμα της θύελλας, του σκότους και τα ορατά σημεία της οργής του Θεού για το μεγαλύτερο έγκλημα των αιώνων που διέπραξε ο άνθρωπος. Έφτασε στην Ιερουσαλήμ, πέρασε την πύλη που θα τον οδηγούσε στην οικία του και ξαφνικά βρίσκεται μπροστά σε ένα όχι σπάνιο θέαμα της εποχής εκείνης. Έφιπποι Ρωμαίοι στρατιώτες οδηγούσαν κατάδικους προς το Γολγοθά. Σύμφωνα με το ρωμαϊκό νόμο ο καθένας εκ των μελλοθανάτων κρατούσε στους ώμους του το δικό του σταυρό. Τρεις ήταν οι καταδικασμένοι και όμως σταμάτησε στον ένα που κάτι του θύμιζε. Άκουσε δίπλα του να ψιθυρίζουν χαμηλόφωνα ‘’ο Ιησούς, ο Ιησούς’’.
Ναι τώρα τον θυμήθηκε καλά. Ο Σίμων ο Κυρηναίος σταματά το βήμα του και πλησιάζει τον Ιησού. Τον είχε ακούσει και τον είχε συναντήσει αρκετές φορές εντός και εκτός της Ιερουσαλήμ. Όμως ξαφνικά ο Χριστός κλονίζεται και πέφτει κάτω. Οι αμαρτίες όλων εμάς των ανθρώπων από καταβολής του κόσμου ήταν φορτωμένες πάνω στο σταυρό. Ως άνθρωπος δεν άντεξε περισσότερο. Ο επικεφαλής της κουστωδίας ο εκατόνταρχος Ρωμαίος καλπάζει πάνω στο άλογο του και τρέχει επιτόπου να δει γιατί σταμάτησε η πορεία. Δεν ανησύχησε καθόλου για τη ζωή του κατάδικου αλλά έπρεπε σύμφωνα με την εντολή του πραιτορίου ο κατάδικος να σταυρωθεί. Περιφέρει γύρω το βλέμμα σαν κάτι να ψάχνει.
Ο Χριστός δεν έπρεπε να πεθάνει στο δρόμο, αλλά να σταυρωθεί. Απευθύνεται τότε στο Σίμωνα Κυρηναίο λέγοντάς του ‘’εν ονόματι του Καίσαρος ανάλαβε το φορτίο εσύ. Τον είδε δυνατό και χειροδύναμο και ότι ήταν ο πλέον κατάλληλος να πάρει το Σταυρό αυτός. Ευλογημένη στιγμή και ώρα για τον Κυρηναίο. Το όνομά του θα ακούγεται έως της συντελείας των αιώνων. Οι τέσσερις Ευαγγελιστές δεν αναφέρουν πουθενά για τη μετέπειτα ζωή του. Όμως μία αρχαία παράδοση μας λέει ότι βλέποντας τον Κύριο σε αυτή τη φρικτή κατάσταση πίστεψε αμέσως σε Αυτόν.
Όχι μόνο αυτός πίστεψε, αλλά και οι δύο γιοι του Ρούφος και ο Αλέξανδρος. Ο πρώτος υπήρξε μάλιστα σπουδαίο μέλος της εκκλησίας της Ρώμης. Στο δέκατο έκτο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής ο Απόστολος Παύλος απευθύνεται σε κάποιο Ρούφο. Ασπάζεστε Ρούφον τον εκλεκτόν του Κυρίου και την Μητέρα αυτού και εμού. Όσο για τον Εκατόνταρχο Λογγίνο, βλέποντας τα όσα συνέβησαν την ώρα της σταυρώσεως, το σεισμό, το βαθύ σκοτάδι, τους νεκρούς να περπατάνε στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, άλλαξε πορεία και πίστεψε στον Χριστό. Η μνήμη του Αγίου Λογγίνου γιορτάζεται στις 16 Οκτωβρίου. Ας γίνουμε και εμείς ο καθένας ένας Σίμωνας Κυρηναίος προς τον πάσχοντα σήμερα συνάνθρωπό μας. Οι ευκαιρίες πολλές.
Καλή Ανάσταση
πρεσβυτέρα
Άννα Λουπασάκη
Πλάτανος Κισάμου
