Η Γαλλική Εκκλησία της επαναστατικότητας είναι το θρησκευτικό πρότυπο του Γαλλικού Παπικού Κράτους.
Eνα πρότυπο καθολικού επηρρεασμού και για άλλες Χριστιανικές Ευρωπαϊκές Εκκλησίες όπως εκείνες της Γερμανικής μεταρρύθμισης. Για να βρισκόμαστε τώρα κι εμείς οι ορθόδοξοι αντιμαχόμενoι ανάμεσα στα δικά τους πρότυπα.
Ένα παράδειγμα των καθολικών συνόδων ήταν εκείνο της Λούρδης. Μια ιστορική «εκσυγχρονιστική Σύνοδος της Λούρδης», στην οποία υπήρξαν πολλές εκκλησιαστικές, κοινωνικές και ριζοσπαστικές αποφάσεις, ακόμα και για το επισκοπικό πνευματικό Λειτούργημα. Πολλοί διερωτούνται από τους Συνοδικούς «ΤΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ. Σ’ αυτή τη Σύνοδο συμμετείχαν (Νοέμβριος του 73) 136 στελέχη της Γαλλικής Εκκλησίας.
Η εφημερίδα τα ΝΕΑ του ΔΟΛ., ημερ. 27/11/73 δημοσίευσε ένα μεγάλο άρθρο για τις αποφάσεις αυτής της ριζοσπαστικής εκκλησιαστικής – κοινωνικής, πολιτικής, μεταναστευτικής, αντιπυρηνικής, (ακόμα και Σεξουαλικής ζωής).
Εμείς σήμερα που η εκκλησία μας βρίσκεται στην ανάγκη να αντιμετωπίσει τους νέους καιρούς, μετά από τόσα χρόνια, αναδημοσιεύουμε ολόκληρο εκείνο το κείμενο.
Παράλληλα με τη φωτογραφία εκείνης της Συνόδου με αποκλειστικότητα της Γαλλικής Εφημερίδας EXPRESS.
Τότε τα περιεχόμενα αυτού του κειμένου δημιούργησαν αναστάτωση τόσο σε όλους τους εκκλησιαστικούς κύκλους όσο και πιστούς.
Σήμερα, που έχουν, εν πολλοίς, εκσυγχρονιστεί οι Ορθόδοξες εκκλησίες αναδημοσιεύουμε ολόκληρο εκείνο το κείμενο τωρα που ο σημερινος Πάππας, και το κράτος του Βατικανού, στηρίζουν τη σκοτεινή Λέσχη Μπίλντεμπεργκ.
ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ
Η ΣΥΝΟΔΟΣ των Επίσκοπων της Γαλλίας συνήλθε στην Λούρδη, με συμμέτοχη 136 στελεχών της Γαλλικής Εκκλησίας. Είχαν πολλά να πουν και η ημερησία διάταξη ήταν υπερβολικά φορτωμένη. Από μερικές εβδομάδες πριν είχε αναγγελθεί ότι ανελήφθησαν μερικές πρωτοβουλίες και προεκλήθη μια ευρύτερη συζήτηση αλλά και ανησυχία ταυτοχρόνως. Είναι γεγονός ότι μετά τις διεξοδικές συζητήσεις και εκθέσεις, προέκυψε ένας θετικός όσο και εντυπωσιακός απολογισμός 34 διακηρύξεις επί των ηθών και παραδείγματος χάρη, για την άμβλωση, για τη διάδοση του ερωτισμού, αλλά ακόμη και για την οδήγηση του αυτοκινήτου. Υπήρχαν ακόμη 32 διακηρύξεις για το Βιετνάμ, για την Χιλή και την Εγγύς Ανατολή. Άλλες 27 για την εργασία για τους μετανάστες εργάτες και για τον φυλετισμό. Υπήρχαν 13 αποφάσεις για την ατομική ενέργεια, για τις πωλήσεις όπλων, για την καταπολέμηση της βίας, για τις νομοθετικές εκλογές. Αλλά ο επίσκοπος Μπεζανζόν, Λαλιέ, ήθελε επίσης να θέσει το θέμα των γαλλικών εργοστασίων Λίπ, που απέτυχαν και έκλεισαν, αλλά άλλοι επίσκοποι έσπευσαν να δείξουν το θυμό τους. Επίσης, ο επίσκοπος της Μασσαλίας Ροζέ Ετσεγκαραί έθιξε το θέμα των μεταναστών εργατών που δουλεύουν στη Γαλλία και είπε ότι πρέπει να ζουν πιο ανθρώπινα. Τέλος, ο επίσκοπος της Ορλεάνης Γκυ Ριομπέ, έλαβε εχθρική θέση απέναντι στις γαλλικές πυρηνικές δοκιμές και κατήγγειλε την κυβέρνηση ότι ακολουθεί μια ατομική πολιτική που είναι εγκληματική.
Ο Επίσκοπος διακήρυξε μια αρχή για την Εκκλησία, που έπρεπε να θεωρηθεί ως απαραίτητη και να αποτελέση βάση για κάθε δραστηριότητα, δηλαδή να ασχολείται με τα καθημερινά γεγονότα. Επομένως, η Εκκλησία οφείλει να συμμετέχει στην καθημερινή ζωή και να καταπιάνεται με τα θέματα που απασχολούν τον απλό άνθρωπο.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι από μια σφυγμομέτρηση πού έκανε το Ινστιτούτο Κοινής Γνώμης προέκυψε ότι οι περισσότεροι Γάλλοι, συγκεκριμένα τα 53%, θεωρούν ότι η Εκκλησία είναι απαραίτητο να ασχολείται με τα καθημερινά κοινωνικά ζητήματα, ακόμη και με το θέμα της πορνογραφίας. Μόνο τα 23% είπαν ότι πρέπει να παίρνει μέρος στην προεκλογική εκστρατεία.
Ο Επίσκοπος Ζάκ Μεναζέ, της πόλεως Ρέμς, διερωτήθηκε πόσο άλλαξε αλήθεια η εποχή αφού πριν από μερικά χρόνια ακόμη η κύρια απασχόληση της Εκκλησίας ήταν ή οικογένεια και τίποτε περισσότερο. Ακολούθησαν τα οικονομικά θέματα και ύστερα τα ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.
Ο Επίσκοπος τού Έβρά, Ζάν Ονορε, είπε ότι ή ανάμιξη της Εκκλησίας στα κοινωνικά ζητήματα οδηγεί συχνά σε παρεξηγήσεις από μέρους των απλών πολιτών, πολλοί από τους οποίους περιμένουν θαύματα. Ο καρδινάλιος Ζαν Ντανιελόν διαπιστώνει ότι φαίνεται πώς για πολλούς ιερωμένους είναι πιο εύκολο να μιλούν τώρα για τα προβλήματα του πολέμου η για κοινωνικά θέματα, παρά για άλλα προβλήματα, όπως είναι ή μείωση τής θρησκευτικής πίστεως.
Το πρόβλημα της εκκλησίας, προκειμένου να παίρνει θέση σε διάφορα ζητήματα είναι μεγάλο. Πολλοί λένε πως θα είναι καλύτερα να αποφεύγει αυτό και να τηρεί σιγή. Υπάρχει ένα μόνιμο συμβούλιο της Συνόδου των Επισκόπων που δεν μπορεί να μένει για τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντα του Συμβουλίου. Τι πρέπει να κάνει; Να παίρνει αποφάσεις και να επιδιώκει να τις εφαρμόζει; Να αποτελέσει εν είδος συντακτικής συνέλευσης και να ανακηρύξη τον πρόεδρό της που κατά κάποιο τρόπο θα είναι πρωθυπουργός;
Το ΘΕΜΑ είναι γενικότερο και συζητήθηκε εν εκτάσει στη Σύνοδο αυτή. Εκείνο πού προέκυψε είναι, αν πρέπει η Εκκλησία νά διατυπώνει μια θέση απέναντι σε ένα κοινωνικό πρόβλημα, άν οφείλει να ακόλουθη την πολιτική της. Ο επίσκοπος Μαρτύ επεδίωξε να δώσει μια λύση και να συμβιβάση τα πράγματα, όταν υπεστήριξε την ακόλουθη θέση· «0 επίσκοπος, είπε είναι υπεύθυνος ενός λαού, αλλά δεν μπορεί να μιλά πάντοτε. Θα αποφασίζει να παίρνη θέση όταν το γεγονός έρχεται σε αντίθεση με το νόμο του Ευαγγελίου».
Η ΟΥΣΙΑ τού γεγονότος είναι ότι οι σημερινοί επίσκοποι, που εμφανίσθηκαν στη Σύνοδο της Λούρδης, απεδείχθη ότι είναι κάτι διαφορετικό από εκείνο πού όλοι πιστέψαμε. Δεν είναι απλώς ή κήρυξη τού Θείου Λόγου. ‘Αλλά και δεν είναι αυτό που υπήρξαν άλλοτε, οι πρίγκιπες μιας μοναρχίας. Αυτοί τη φορά έμοιαζαν περισσότερο με βιομηχανικά στελέχη
ΔΕΝ ενδιαφέρονται πλέον για τελετουργίες και επιβλητικότητα. Οι τελετουργίες φαίνεται ότι ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα, οι επίσκοποι έχουν μια καθημερινή εργασία. Θα έλεγε κανείς ότι αφήνουν τις τελετές για τους κατωτέρους Ιερωμένους, για να ασχοληθούν, οι ίδιοι με άλλα καθήκοντα, πιό άμεσα, πιό κοινωνικά.
Ο επίσκοπος της Ρεμς καταπιάνεται ακόμη και με τα τουριστικά προβλήματα της περιοχής. Ενας άλλος στο Μόν Ντε Μαρσάν, προτιμά να μένει σε ένα απλό αγροτικό σπίτι για να δείξη ότι δεν διαφέρει από τους απλούς κατοίκους.
ΟΠΩΣ προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία, οι περισσότεροι επίσκοποι παίρνουν το αξίωμα αυτό γύρω στα 40-45 χρόνια τους και μένουν στη θέση τους επί μία 30ετία περίπου. ‘Οταν γίνουν 75 χρονών παραιτούνται.
Άλλοι δεν μπερδεύονται στα καθημερινά κοινωνικά θέματα και περιορίζονται μόνο στην έδρα τους. Αυτή είναι η περίπτωση του επισκόπου του Πουατιέ Ζοζέφ Ροζιέ, ο οποίος έχει μόνο τρεις μήνες το χρόνο εντατική εργασία. Απασχολείται κυρίως με την αλληλογραφία, γιατί όλοι οι πιστοί τού γράφουν για να ζητήσουν τη συμβουλή του.
ΑΛΛΟΙ περιορίζονται στα καθαρώς θρησκευτικά τους καθήκοντα και όταν οι πολίτες ερωτούν για το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου, εκείνοι προτιμούν να προσευχηθούν και να απευθύνουν ικεσία προς τον Θεό, ώστε να αποτρέψει το ενδεχόμενο του πολέμου. Αλλά και η προσευχή έχει να παίξη το ρόλο της, λέει ο επίσκοπος Ριομπέ, διότι μάς παρέχει τη δυνατότητα να συγκεντρωθούμε στο ουσιώδες. «Ή Εκκλησία, τονίζει, πρέπει να θυμίζη ότι ο άνθρωπος δεν βρίσκει την αλήθεια παρά μόνο σε σχέση με τον Θεό».
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ όμως δεν θα εξακολουθήσουν να είναι έτσι και στο μέλλον. «Ή Εκκλησία θα γίνει πιο ζωντανή και θα στηρίζεται περισσότερο στη βάση», διακηρύσσει ό πάτερ Οβ Κονγκάο.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για μια εκλογή, αλλά και για μια αναγκαιότητα. Σήμερα υπάρχει μια κρίση και ο Κλήρος νοιώθει τον αντίκτυπό της. Πρέπει κάτι να αλλάξει. Είναι απαραίτητο η Εκκλησία να ασχοληθεί με τα κοινωνικά θέματα και να γίνη επίσης και κοινωνικός λειτουργός. Αλλά είναι απαραίτητα επίσης να ασχοληθούν με την Εκκλησία και οι λαϊκοί.
Στην περίπτωση όμως αυτή, ποιό ρόλο θα μπόρεση να παίξει ο επίσκοπος; Σήμερα βρίσκεται μεταξύ πίστεως και συγκεκριμένων καταστάσεων. Αύριο, όμως, τί θα συμβεί;
ΔΕΝ είναι εύκολο νά δοθει απάντηση στο ερώτημα αυτό.
