Συμπτώσεις ή μήπως αυτή είναι η μοίρα μας;

» Στο πρώτο τέταρτο του 19ου αι., τότε που οι εθνικές συνειδήσεις, με τα φλογερά προεπαναστατικά κηρύγματα του Ρήγα Φερραίου, διαμορφώνονταν σιγά – σιγά πρώτα στη Βαλκανική, συνέβη το πρώτο “θαύμα”: η Παλιγγενεσία του Ελληνικού Έθνους, με αποκορύφωση τη Μεγάλη “Ελληνική Επανάσταση” (1821).
Η απελευθέρωση της Ελλάδας αποτέλεσε το έναυσμα για μια σειρά άλλων επαναστατικών αγώνων, τόσο στη Βαλκανική Χερσόνησο, όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Με παγιώσεις ή αλλαγές συνόρων και συσχετισμών δυνάμεων.
Στο πρώτο τέταρτο πάλι του 20ού αι., μέσω της Ελλάδας και κυρίως της πολιτικής και διπλωματικής ευφυίας του Ελευθερίου Βενιζέλου, είχαμε πρώτα τους Βαλκανικούς Πολέμους, έπειτα τη συμμετοχή μας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό της νικήτριας Entente, και τα κέρδη από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Από τότε έχουμε τη σύσταση και οργάνωση του σημερινού ελληνικού Κράτους, όπως το γνωρίζουμε, χάρη στον Εθνάρχη.
Στο πρώτο τέταρτο- και σήμερα- του 21ου αι. καλείται η χώρα μας, κάτω από άλλες αλλά εξίσου κρίσιμες συνθήκες, να διαδραματίσει έναν καταλυτικό ρόλο για τις αλλαγές στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε.
Πιθανόν και στον υπόλοιπο κόσμο.
…Εξωφρενικές συμπτώσεις ή αυθαίρετα συμπεράσματα, θα πείτε, τα παραπάνω; Ίσως! Ίσως όμως και σ΄αυτόν τον μυχό της Μεσογείου που βρισκόμαστε, με την τόσης στρατηγικής σημασίας θέση μας, να μπορούμε να αλλάξουμε προς το καλύτερο, τουλάχιστον τον εαυτό μας. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας, ως Έλληνες και να ομονοούμε όταν κινδυνεύουμε σαν κράτος και εθνότητα.