Σύμβουλοι

Η κυβέρνηση Τσίπρα αυτοπροσδιορίστηκε ως κυβέρνηση “Εθνικής Σωτηρίας”. Eψαξε να βρει κατάλληλους “συμβούλους” σε θέματα οικονομίας, στη διαπραγμάτευση του χρέους, γιατί όχι και της Δημόσιας Διοίκησης. Ο πρωθυπουργός είχε κατά νου “να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο”, αλλά δεν το ομολογούσε, γιατί δεν ήξερε αν μπορούσε να το κάνει. Συνήθως ανακαλύπτουν “συμβούλους”, να κρύψουν πίσω από τα δύσκολα κάτι άλλο.
Επειδή στη σημερινή συγκυρία μια κυβέρνηση δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνη της, διότι δεν υπάρχει σύνεση επιδιώκει συναίνεση, που δύσκολα έρχεται. Την τελευταία 10ετία, πάντως, η παρακμή αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Αγριεύουν τα πράγματα και υπεύθυνοι γι’ αυτό είμαστε κι εμείς. Οι θεσμοί “αποφλοιώθηκαν” από κάθε προστασία. Οι αξίες εξέπεσαν κι έγιναν προϊόντα με αγοραία διαπραγμάτευση. Καταντήσαμε άνθρωποι αδιάφοροι και ανεύθυνοι, που υποβαθμιζόμαστε. Αν παραδεχθούμε, ότι σταθήκαμε κάπως στα πόδια μας, κάποιοι πρέπει να συνδράμουν, ώστε να αποφύγουμε άλλη κατάρρευση, αλλά “πριν αλέκτωρ φωνήσαι”.
Να προστατευθούν ακόμα και κείνοι οι πολίτες, που “γαυριούν”, ότι με τους “ψευτοφόρους”, που πληρώνουν, μένουν απροστάτευτοι. Να πάψουν να αμφισβητούν την πολιτική εξουσία αποδοκιμάζοντας τους εκπροσώπους της, που λένε ότι καλώς χειρίζονται τα οικονομικά. Να μην κατηγορούν τους βουλευτές, ότι οι ενέργειές τους ωθούν την κοινωνία στο Μιθριδατισμό, να συνηθίσει κάθε δηλητήριο.
Μέσα στους “συμβούλους” υπάρχουν άνθρωποι μετρίας ευφυΐας, που σκιάζουν τη “σοφία” των ικανών, αν και “σοφία” κατά την επικρατούσα ερμηνεία είναι η “τέλεια γνώση” και “σωστή κρίση” γι’ αυτό και ο Σωκράτης δεν χρησιμοποιούσε τη λέξη “σοφός”, αλλά “φιλόσοφος”, αυτός που “αγαπά και ερευνά τη γνώση”. Σ’ όλη τη μακραίωνη ιστορία της η Ελλάδα από την εποχή του Σόλωνα δεν ανέδειξε τόσους “σοφούς”, όσο εμείς στην εποχή μας. Μοιάζουν με τον παπαγάλο, ο οποίος, όπως έλεγε ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, όταν έμαθε να λέει “καλή μέρα” σκέφτηκε, ότι έγινε σοφός και ότι πρέπει να πάει στο Συνέδριο των Σοφών. Πρόκειται για ανθρώπους που θεωρούν, ότι ομιλούν αντικειμενικά ενώ οι πράξεις τους αποτελούν προσωπική κρίση και αντίληψη. Σε μια χώρα καταρρέουσα είναι περίεργο, πάντως, να διορίζονται μερικοί και να ακριβοπληρώνονται, για να εκφράζουν ατομικές απόψεις.
Το δυστύχημα επιτείνεται, διότι συντηρούν μια γλώσσα, που προτρέχει άνευ διανοίας και έχουν ένα μυαλό που σκέπτεται “ερήμην” μας. Απόδειξη το δημοψήφισμα του 2015. Ρώτησαν οι διοικούντες, ποια η γνώμη για ό,τι μας αφορούσε στις σχέσεις της κοινωνίας με την Ε.Ε. και ο λαός αποφάσισε. Αλλά στη χώρα του φιλότιμου, του πολιτικού ήθους, της ευθιξίας και της αυτοκριτικής, υπερίσχυσε η κυβίστηση. Τα όνειρα και οι ελπίδες μας καταδικάστηκαν εν αγνοία μας.
Οι κυβερνήτες του σήμερα χρησιμοποιούν με μεγάλη προσοχή ανθρώπους, που λίγο ως πολύ έχουν διαπρέψει παρασκηνιακώς και γίνονται μυστικοσύμβουλοι, σ’ ένα ανορθόδοξο σύστημα, που αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει χωρίς κινδύνους, όσα δεν του επιτρέπει η λογική της νομιμοφροσύνης.
Μπουχτίσαμε από “συντονιστές”, που πληρώνονται, συνήθως, για πολύ καιρό χωρίς αντικείμενο εργασίας, δίχως συντονισμό με αποτέλεσμα, να συνεχίζεται η προχειρότητα και η αναποτελεσματικότητα των συναρμοδίων.