1964 – 2016. Πενήντα δύο χρόνια από τότε. Σα να ’ταν χθες που σήμανε του χωρισμού η ώρα. Υστερα από 43 χρόνια συναντηθήκαμε το 2007 προσκυνητές στης νιότης την Ιθάκη στην αυλή της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου. Από τότε κάθε χρόνο συναντιόμαστε σε διαφορετικό μέρος στους τέσσερις Νομούς της Κρήτης.
Oι Χανιώτες είχαμε την ευθύνη της φετινής συνάντησης και επιλέξαμε τόπο της συνάντησής μας το μοναδικό στην Ελλάδα “Μουσείο Τυπογραφίας”, όραμα ζωής του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη. Με τη βοήθεια της υπεύθυνης Επικοινωνίας του Μουσείου κυρίας Μυστακίδου Μαρίας κάναμε το μαγευτικό ταξίδι στην Ιστορία της Τυπογραφίας από τον Γουτεμβέργιο μέχρι σήμερα. Θαυμάσαμε τα μοναδικά εκθέματά του, όπως το αντίγραφο του πιεστηρίου του Γουτεμβέργιου, την αφίσα των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, την τετραπλή λινοτυπική μηχανή και πολλά άλλα. Είδαμε κάθε τεχνική που σχετίζεται με την τυπογραφία και τη βιβλιοδεσία, τη χαλκογραφία κ.λπ., την έκθεση με την Ιστορία της Γραφής. Διαπιστώσαμε ότι το Μουσείο Τυπογραφίας είναι χώρος πολιτισμού. Στους χώρους του φιλοξενούνται συνέδρια, παρουσιάσεις βιβλίων, θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις κ.ά. Πρόκειται για ένα μουσείο ζωντανό.
Συγχαίρουμε τους εμπνευστές και ιδρυτές του. Μείναμε ενθουσιασμένοι και ευχαριστημένοι. Βγάλαμε την αναμνηστική φωτογραφία της συνάντησής μας (φωτ. 1) και αναχωρήσαμε ύστερα από δύο ώρες για τη συνεστίασή μας στις πηγές του Στύλου Αποκορώνου.
Ο πιο κατάλληλος για να προβάλει την ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής γνώριζα ότι ήταν ο φίλος από τα παλιά και συναγωνιστής στον συνδικαλισμό, στα πολιτιστικά και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ο Γιάννης Γαβριλάκης. Τον κάλεσα να είναι μαζί μας, τον ευχαριστώ που ήρθε. Η ώρα ήταν ακατάλληλη, γι’ αυτό αρκέστηκε να μας δείξει ελάχιστα, όπως τον «θολωτό τάφο» στον μινωικό οικισμό «Αζοϊρές ή Αζωγυρές», ο οποίος χρονολογείται στην Υστερομινωική περίοδο 14ος-13ος αιώνας π.Χ. και αποκαλύφθηκε μετά από υπόδειξη Χανιώτη πολίτη το 1961. (φωτ. 2). Επίσης πήγαμε στον Ναό του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και Αγίου Νικολάου στην είσοδο του χωριού, που διασώζουν τοιχογραφικό διάκοσμο του 13ου, 14ου και 15ου αιώνα και είδαμε το μοναδικό «παλαιοντολογικό απολίθωμα» πάνω σε βράχο στον περίβολο της εκκλησίας (φωτ. 3).
Για τις πηγές, για τον Κοιλιάρη ποταμό και τα υπόλοιπα μνημεία της περιοχής μας μίλησε ο κ. Γαβριλάκης την ώρα της συνεστίασης.
Επισκεφτήκαμε τις υπερσύγχρονες και αυτοματοποιημένες εγκαταστάσεις εμφιάλωσης του νερού «Σαμαριά», στην ΕΤ.ΑΝ.ΑΠ. (Εταιρεία Ανάπτυξης Αποκορώνου) η οποία έχει πάρει σε διαγωνισμό το 2015 το δεύτερο παγκόσμιο βραβείο γεύσης και ο πρόεδρος της εταιρείας κ. Μανόλης Αποστολάκης μας ξενάγησε στις δαιδαλώδεις διαδρομές της εμφιάλωσης (φωτ. 4).
Η ώρα της συνεστίασης είχε ήδη καθυστερήσει και η κούραση… και η πείνα ήταν έκδηλες. Μας περίμενε πλούσιο τραπέζι κάτω από τη σκιά πολλών πανύψηλων δέντρων. Ενώ απολαμβάναμε το φαγοπότι, οι περισσότεροι συνάδελφοι πήραν τον λόγο εκφράζοντας από καρδιάς λόγια αγάπης, φιλίας, χαράς γι’ αυτό που ζουν στις συναντήσεις αυτές και αναθερμαίνουν τις μεταξύ μας σχέσεις (φωτ. 5,6).
Μας εντυπωσίασε η συνάδελφος Βίλμα Βερνάρδου-Αντωνακάκη εκφράζοντας τη χαρά της για τη συμμετοχή της συγχαίροντας και ευχαριστώντας τους υπευθύνους της συνάντησης και ιδιαίτερα τη Βαγγελιώ Ζερβάκη, η οποία είναι η συντονίστρια για όλες τις συναντήσεις, γι’ αυτό και της δόθηκε αναμνηστικό. Αναφέρθηκαν μηνύματα αγάπης και φιλίας πολλών συναδέλφων, οι οποίοι για διάφορους λόγους δε βρέθηκαν στην όμορφη συντροφιά μας. Από την ποιήτρια Ελισάβετ Διαμαντάκη-Κωνσταντουδάκη μοιράστηκε σε όλους ποίημα με δέκα στροφές εκφράζοντας τη ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΤΑΜΩΣΗΣ:
Όσο ψηλά και να πετάς κορυδαλλέ
σήμερα εμείς πιο πάνω θ’ ανεβούμε
με της φιλιάς μας τα παλιά γοργά φτερά
που μέσα μας αγέραστα κρατούμε
…
Δε σας ζηλεύουμε γοργόφτερα πουλιά
σήμερα εμείς πιο πάνω σας πετάμε
γιατί ανταμώσαμε ακόμα μια φορά
με τους παλιούς μας φίλους που αγαπάμε.
Εύχομαι να συνεχιστούν οι συναντήσεις μας αυτές για πολλά ακόμα χρόνια.
Όσα αντέξουμε…
