Συνάντηση με νόημα

Στου Νικηφόρου το Ναό, μέρα Θυρανοιξίων
στο Σηρικάρι βρέθηκα, το όμορφο χωρίον.
Κόσμος χιλιάδες ήτανε, εκεί περμαζεμένος
απ’ την Ελλάδ’ ολόκληρη, καλός κι ευλογημένος.
Μια θέση βρήκ’ απέναντι απ’ του Ναού τη Θύρα
πριν φθάσουν οι επίσημοι κι εσπεύσα και την πήρα.
Δυο ψάλτες ήρθαν πίσω μου,άγνωστοι σε εμένα
το ίσο εκρατούσανε κι άρεσαν στον καθένα.
Μια δυο φορές τσι κοίταξα, με κοίταξαν κι εκείνοι
και μόνο η ανάμνηση, αξέχαστ’ έχει μείνει.
Κάποια στιγμή με ρώτησε, ο ένας απ’ τους δύο
αν είμαι ψάλτης και εγώ κι αν τρέχω στο… Ωδείο.
Έδωσα την απάντηση ότι μονάχα γράφω
ό,τι μου έρχεται στο νου σε ρίμα καταγράφω.
– Εσύ, μου λέει, είσ’ αυτός π’ όλο στιχάκια γράφει
κι όσ’ ασχολείσαι με αυτά, δεν πα’ ο χρόνος στράφι.
– Ίσως, του λέω, να μ’ εγώ, όμως εσύ ποιός είσαι
που με διαβάζεις τακτικά, το γρίφο τούτο λύσε.
– Είμαι του Κουκουλά γαμπρός από τα Περβολάκια
και τα δικά σου όπου βρω διαβάζω τα στιχάκια.
Ο πεθερός σου βάφτισε μια κόρη του δικού σου
μπορεί και τη γυναίκα σου, που δεν χωρεί στο νου σου.
Ψάλτης εις την Τριμάρτυρη, εις το δεξιό στασίδι
είμαι σαν πήρα σύνταξη, κάποια χρονάκια ήδη.
– Στα νέα τα Χανιώτικα σάς είχα δώσει ένα
βιβλίο που εξέδωσα, σε χρόνια περασμένα.
– Εάν βιβλίο μου ‘δωσες δεν ξέρω, δεν θυμούμαι
θα ψάξω κι άμα θα το βρω και πάλι θα τα πούμε.
Τση ρίμας τη συνέχεια, ίσως μια μέρα δείτε
τον ψάλτη να γνωρίσετε, στο νόημα να μπείτε.