» Τελευταία δημοσιεύονται στα “Χ.Ν.” καλέσματα για συναντήσεις συμμαθητών από σχολεία κάθε βαθμίδας που φοιτούσαν πριν τριάντα, σαράντα, πενήντα και βάλε χρόνια. Αυτό είναι κάτι συγκινητικό και ωραίο να θυμάσαι κάποιον νέο και όμορφο και σήμερα να τον συναντάς αγνώριστο, με άσπρα μαλλιά και ίσως… καμπουριασμένο.
Ζήλεψα και εγώ και έκαμα μια, κατ’ αρχήν, έρευνα για τους αποφοίτους της τότε Εμπορικής Σχολής του 1953, αλλά μάταια και νομίζω ότι είμαι ο μόνος… επιζών. Α, βρε συμμαθητάκια μου, πού είναι τα χρόνια εκείνα; Καλή αντάμωση!