Οι κινηματογράφοι του Χαράλαμπου Σπανδάγου στον Δημοτικό Κήπο και στον «Χρυσόστομο» συνεχίζουν τις παραστάσεις, όπως φαίνεται από τις διαφημιστικές καταχωρίσεις στον τοπικό Τύπο.
Το 1923, στον κινηματογράφο του Δημοτικού Κήπου, ο Σπανδάγος έχει δημιουργήσει μια μικρή μουσική ορχήστρα τόσο για τη μουσική υπόκρουση στις βουβές ταινίες όσο και για την ψυχαγωγία των θεατών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η όπερα της «Μπαγιαντέρας», την οποία προτιμούν οι μουσικοί της μικρής ορχήστρας που αποτελείται από βιολί και πιάνο («Νέα Έρευνα» 6/10/1923). Εκτός από την μουσική ψυχαγωγία στα διαλείμματα των κινηματογραφικών προβολών παρουσιάζονται και χορευτικά δρώμενα. Αυτό φαίνεται στα εγκαίνια της καλοκαιρινής σαιζόν του 1924 στο θερινό Δημοτικό κηποθέατρο με την εμφάνιση μπαλέτου:
«[…]Εις έκαστον διάλειμμα εμφανίζετο και μια χορεύτρια του Μπαλέτου και εξετέλει χορούς με πολλήν ευλυγισίαν, ευρυθμίαν και χάριν, μια δε μάλιστα ήτο ηλεκτροφώτιστος έσωθεν του φουσκωτού ενδύματός της με δυο ή τρία λαμπόνια. Εις ένα διάλειμμα ένα ζεύγος εχόρευσε χορόν Ρουμανικόν και εις ένα άλλο εν συμπλέγματι όλαι με λαμπάδες εις τας χείρας ένα άλλον εξωτικόν με κινήσεις και στάσεις αίτινες απέσπασαν εντεταμένην την προσοχήν του κοινού, όπερ εχειροκρότει διαρκώς. Τους χορούς συνόδευσε μια ορχήστρα καλώς κατηρτισμένη από Μουσικούς της Στρατιωτικής Μπάντας[…]» («Νέα Έρευνα» 14/6/1924).
Ένας άλλος θερινός κινηματογράφος, ο οποίος λειτουργεί στην οδό Μπόλαρη (σημερινή Ηρώων Πολυτεχνείου) απέναντι από την σημερινή Διεύθυνση Υγιεινής, είναι το κινηματοθέατρο «Μπόλαρη» στο χώρο του καφέ-σαντάν «Η ΡΟΜΑΝΖΑ» (από το 1924) του Αναστάσιου Μπονάτου.
Ο Χαράλαμπος Σπανδάγος πρωτοτυπεί τον Μάρτιο του 1925, καθώς την ημέρα της 25ης Μαρτίου κινηματογραφεί τη δοξολογία από το κτήριο της Λέσχης της Πλατείας Ελευθερίου Βενιζέλου στο Συντριβάνι και την προβάλλει στον κινηματογράφο του «Χρυσοστόμου» («Κήρυξ» 25/3/1925). Στις επόμενες ημέρες κινηματογραφεί και διάφορα χανιώτικα τοπία, με σκοπό να τα προβάλει στον ίδιο κινηματογράφο. Το 1926 λειτουργεί και ο κινηματογράφος «Κεντρικόν» στη συνοικία Μπόλαρη, ο οποίος είναι ιδιοκτησία Πελεκανάκη. Ο Σπανδάγος τον ίδιο χρόνο μισθώνει μια νέα κινηματογραφική αίθουσα, το «Ιδαίον Άντρον» (σημερινό αρχαιολογικό μουσείο Χανίων), μέρος του οποίου λειτουργεί και ως πολυτελής χώρος διασκέδασης για ποτό και φαγητό.
Η κινηματογραφική δεκαετία του 1920 κλείνει τον Νοέμβριο του 1930 στον κινηματογράφο «Ολύμπια» ιδιοκτησίας Κοτσιφάκη, στον οποίο παρουσιάζεται η πρώτη ομιλούσα ταινία «Το παιδί του Δρόμου» (8/11/1930 «Κήρυξ»). Μερικά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1933 στην Πλατεία Νέων Καταστημάτων αρχίζει να λειτουργεί ο κινηματογράφος «Πάνθεον».
Βιβλιογραφία
Α. Αλιγιζάκης, Όπερες, Μαντολινάτες & Καντάδες, Βαλς & Συρτός στα παλιά Χανιά. Πολιτισμός και κοινωνία κατά την περίοδο 1878-1967, Ηράκλειο 2016.
* O Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης, είναι ιατρός ορθοπεδικός, πολιτισμολόγος
